ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ ตอนแรกหนูศึกษาอยู่โรงเรียนดังโรงเรียนหนึ่ง เป็นโรงเรียนที่ดีทุกอย่างเลย มีแต่คนอยากเข้า และหนูก็ได้ย้ายเข้าม .4 ปีแรกที่นั่น โดยที่ปู่ฝากเข้าค่ะ เสียไป 50,000+ แลกกับการเข้า ช่วงแรกมันก็ดีทุกอย่างเลยค่ะในโรงเรียนนั้น และเป็นปีแรกที่ได้ไปอยู่หอคนเดียว อยู่ไกลบ้าน แต่มาช่วงหลังมีปัญหาเยอะมากๆๆๆๆ ปัญหากับรุ่นพี่ผู้ชาย ปัญหากับคนในห้อง ขอเกริ่นคร่าวๆประมาณนี้นะคะ ช่วงนั้นเป็นปัญหาที่หนูเองนับไม่ได้ค่ะ แบบทรมานจิตใจมาก มันทำให้สภาพจิตใจแย่เอามากๆ แต่ดีที่มีเพื่อนดี ปัญหามันมีมาเรื่อยๆเลยค่ะ ปกติไม่เคยเล่าให้ทางบ้านฟังเลย วันนั้นไปโรงเรียนสายที่บ้านเลยโทรมาถาม เราเองร้องแบบร้องโดยไม่มีอะไรกลั้น เลยตัดสินใจเล่าให้ที่บ้านฟังค่ะ พอเค้ารู้เค้าก็อยากให้ย้ายออกเลย เค้าให้เราตัดสินใจว่าจะย้ายมั้ย เราเองตอนนั้นไม่อยากย้าย ด้วยทั้งเพื่อนที่ดี บวกกับการเรียนทุกอย่างลงตัวแล้ว แต่พอมาวันนั้นวันสอบวันสุดท้ายของปลายภาค ม.4 เรามีอาการเหม่อ แบบเหม่ออยู่กลางถนนแบบมีแต่ภาพแย่ๆ ผุดขึ้นมา เราเลยรู้สึกว่าอยู่ต่อคงจะแย่เอามากๆ เลยโทรไปบอกที่บ้านว่าจะย้าย ทางบ้านก็ดีใจเคลียเรื่องให้ โดยที่เราไม่ได้บอกเพื่อนเลย และบอกวันสอบวันสุดท้าย เพื่อนก็ไม่อยากให้ย้ายมากๆเลยค่ะ เราก็พูดได้แค่ว่าเราตัดสินใจดีแล้ว
  และเราก็ได้ย้าย ทำเรื่องต่างๆ ตอนนั้นคิดว่าตัดสินใจดีแล้วจริงๆ มาเข้าโรงเรียนที่ค่อนข้างชนบทหน่อยค่ะ เพราะที่บ้านไม่ปล่อยให้ไปไกลมือเค้าแล้ว อยากให้อยู่แถวบ้าน ปัญหาก็คือ พอเราได้เรียนออนไลน์กับโรงเรียนใหม่ บวกกับเริ่มรู้จักเพื่อนที่โรงเรียนใหม่ มันแย่มากๆเลยค่ะ มันคนละสังคมไปเลยกับโรงเรียนเก่า พอเห็นว่าเราเป็นเด็กใหม่ก็เอาเราไปพูดกันว่าเราแบบนู่นนี้ เราเองก็รู้ทีหลัง มันแบบแย่มากเลยค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกไม่น่าย้ายมาเลย ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากๆกับปัญหาต่างๆ แต่พอผ่านไปสักเดือนสองเดือนเราเองก็ดีขึ่นแล้วแท้ๆ แต่กลับย้ายออกซะงั้น เราได้แต่คิดเสียใจมากเลยค่ะ แบบได้ที่เรียนดีๆแล้ว แต่กลับตัดสินใจง่ายๆ เราควรทำไงดีคะ เราต้องทนอีก 2 ปี กับโรงเรียนใหม่ หนูรู้สึกตัดสินใจผิดมาก เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดเลย เรากลัวมากๆเลยค่ะ กลัวว่าเราจะอยู่ไม่ได้ในสังคมโรงเรียนใหม่ ฮือ ใน 2 ปีนี้ เราจะเป็นยังไงคะ ถ้าย้อนกลับไปได้ไม่น่าตัดสินใจย้ายเลยค่ะ เราจะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ เราร้องทุกวันเลย กับการตัดสินใจโง่ๆของเรา .....