สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
ความรัก ในอดีต ไม่ว่าจะสวยสดงดงามปานใด จบแล้ว ก็ลืมได้เสมอค่ะ
เพราะเราฝึกใจตน ให้ปล่อยวาง ฝึกบ่อยๆ ใจก็ไม่ยึดกับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว
และไม่คาดหวัง กับเรื่องที่ยังไม่มาถึงมากนัก
คำว่า ลืม ในที่นี้ มิใช่หมายถึงลืมจริงๆ
ทุกความดี ที่เคยทำด้วยกัน ก็ยังจำได้อยู่ แต่จำได้ในลักษณะเหมือนเคยดูหนังเรื่องหนึ่งเท่านั้น
เป็นความรักที่ดี ที่มิได้จบแบบในการ์ตูนดิสนีย์
แต่ก็มีเรื่องราว ที่เอามาใช้เป็นข้อคิด เตือนใจตนได้
ทำให้ตระหนักได้ว่า ความรักน่ะ มันไม่เที่ยง
มันจะคงอยู่ในระยะเวลาใด เวลาหนึ่ง แล้วนับถอยหลังรอเวลา ที่จะสลายไปเสมอ
เป็นความรักที่ดี และเฟอร์เฟค ในแง่ที่ว่า จะสอนใจตน มิให้ประมาท
และเห็นโทษภัย ที่มักจะแฝงมากับความหวานละมุนละไม ที่เห็นได้ยากนี้
เพราะเราฝึกใจตน ให้ปล่อยวาง ฝึกบ่อยๆ ใจก็ไม่ยึดกับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว
และไม่คาดหวัง กับเรื่องที่ยังไม่มาถึงมากนัก
คำว่า ลืม ในที่นี้ มิใช่หมายถึงลืมจริงๆ
ทุกความดี ที่เคยทำด้วยกัน ก็ยังจำได้อยู่ แต่จำได้ในลักษณะเหมือนเคยดูหนังเรื่องหนึ่งเท่านั้น
เป็นความรักที่ดี ที่มิได้จบแบบในการ์ตูนดิสนีย์
แต่ก็มีเรื่องราว ที่เอามาใช้เป็นข้อคิด เตือนใจตนได้
ทำให้ตระหนักได้ว่า ความรักน่ะ มันไม่เที่ยง
มันจะคงอยู่ในระยะเวลาใด เวลาหนึ่ง แล้วนับถอยหลังรอเวลา ที่จะสลายไปเสมอ
เป็นความรักที่ดี และเฟอร์เฟค ในแง่ที่ว่า จะสอนใจตน มิให้ประมาท
และเห็นโทษภัย ที่มักจะแฝงมากับความหวานละมุนละไม ที่เห็นได้ยากนี้
สมาชิกหมายเลข 5979843 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6498905 ถูกใจ, Poly_PloytaleY ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1417473 ถูกใจ, MIU_MIU_MIU ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4187992 ถูกใจ, AUN_SAP ถูกใจ, ตุ๋งติ๋งจ๋า ถูกใจ, คุณป้ารักแมว ถูกใจ, รวิภา หลงรักรวมถึงอีก 32 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 2
เราอาจจะเรียบเรียงไม่เก่งนะคะ แต่อยากเล่า
(เขียนไปเขียนมาเหมือนเขียนระบายมากกว่า5555)
รักครั้งนี้ไม่ใช่รักครั้งแรกของเรา แต่คิดว่าน่าจะเป็นรักครั้งสุดท้าย (มั้ง555)
เขาเป็นคนที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงอะไรหลาย ๆ อย่างในตัวเราค่ะ และเราก็อยากจะเป็นคนที่ดีขึ้นเพื่อเขา
เราที่เป็นคนไม่เอาไหน ไม่เอาใคร เกเร ดื้อ และอีกมากมาย แต่เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นได้ เป็นผู้เป็นคนได้ก็เพราะเขา
มันมีไม่กี่คนหรอกที่ยังอยู่กับเราในทุกช่วงเวลา
แม้แต่ช่วงเวลาที่แย่ที่สุด ทุกข์ที่สุด มีความสุขที่สุด และป่วยที่สุด
และเขาเป็นคนเดียว เป็นคนนั้นที่อยู่กับเราเสมอ แม้แต่ตอนที่เราป่วยหนักมาก ๆ และทุกคนก็เหนื่อยกับเรามาก
แต่ก็ได้เขาที่คอยฉุด คอยลากเราขึ้นมาจากหลุมดำหลุมใหญ่ ๆ คอยพาเราไปหาหมอ(จิตแพทย์)
เวลาที่เราควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เวลาที่เรา depress แบบสุด ๆ เขาก็ยังอยู่ข้าง ๆ แค่จับมือเราไว้และบอกกับเราว่า ไม่เป็นไร เก่งแล้ว แค่นั้น
คนอื่นที่เคยคบไม่มีใครทนเราได้เลย แต่เขาไม่ใช่
และก็ยังคอยขับรถพาคุณแม่เราไปโรงพยาบาลที่อยู่ไกลบ้านมาก ๆ
คอยจัดการธุระเรื่องที่บ้านให้ จนกลายเป็นลูกรักอีกคนของบ้านเราไปแล้ว เผลอ ๆ แม่รักเขามากกว่าเราอีก 5555
สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านั้นมันทำให้เราค่อย ๆ รักเขาค่ะ และก็รักเขามากขึ้นทุกวัน รักจนแพลนกันไว้ว่าจะแต่งงานกัน ทั้งที่เราไม่คิดอยากแต่ง
พอคบกันได้เกือบ2ปีเรากับเขาก็เลิกกันแบบที่ไม่คิดว่าจะเลิก เขาบอกเลิกเรานะ
จากนั้นเราก็ไม่เจอเขาเลยน่าจะเกือบ ๆ ปีได้ค่ะ (เราไม่แน่ใจ จำเวลาเป๊ะ ๆ ไม่ได้)
จนคุณพ่อเขาโทรมาหาเราบอกว่า เจย์ป่วยหนักมาก อยากให้เราไปหา เราถึงได้เจอเขาอีกครั้ง
คุณพ่อเขาบอกเราว่า เขาป่วยเป็น ALS ซึ่งเราก็งงว่าทำไมเขาถึงเป็นเพราะเขาอายุยังน้อยมากเลย
เราก็รีบไปหาเขา และตอนนั้นเขาก็ป่วยหนักมากแล้ว (ติดเตียงแล้ว) ซึ่งเรารู้สึกว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก
แล้วไม่นานเขาก็ไปค่ะ เหมือนระบบอะไรจะล้มเหลวเฉียบพลันสักอย่างนี่แหละ
หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ค่อยได้แล้วค่ะ
จำได้แค่ว่าเราดิ่งมาก ฆ่าตัวตายไปสองรอบ
และก็จำสิ่งที่เขาได้ฝากฝังให้ดูแลพ่อของเขา เพราะพ่อเขามีเขาแค่คนเดียว
กับประโยคที่เขาย้ำให้เราเข้มแข็งและอยู่ต่อไป
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็เกือบ 7 ปีแล้ว เราไม่เคยเปิดใจคบใครได้อีกเลยค่ะ ได้แค่แป้บ ๆ แล้วก็จบ
ทุกวันนี้ก็ใช้ชีวิตโสดไปแบบนี้เรื่อย ๆ ไม่ได้มีความคิดที่จะมีใครแล้วค่ะ และก็ยังไปกินข้าวกับคุณพ่อเขาอยู่เป็นประจำ
ชีวิตเราที่มีแม่ มีครอบครัว มีเพื่อนสนิทไม่กี่คน มีแมวและคุณพ่อเขา แค่นี้ก็คงพอแล้วแหละ
(เขียนไปเขียนมาเหมือนเขียนระบายมากกว่า5555)
รักครั้งนี้ไม่ใช่รักครั้งแรกของเรา แต่คิดว่าน่าจะเป็นรักครั้งสุดท้าย (มั้ง555)
เขาเป็นคนที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงอะไรหลาย ๆ อย่างในตัวเราค่ะ และเราก็อยากจะเป็นคนที่ดีขึ้นเพื่อเขา
เราที่เป็นคนไม่เอาไหน ไม่เอาใคร เกเร ดื้อ และอีกมากมาย แต่เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นได้ เป็นผู้เป็นคนได้ก็เพราะเขา
มันมีไม่กี่คนหรอกที่ยังอยู่กับเราในทุกช่วงเวลา
แม้แต่ช่วงเวลาที่แย่ที่สุด ทุกข์ที่สุด มีความสุขที่สุด และป่วยที่สุด
และเขาเป็นคนเดียว เป็นคนนั้นที่อยู่กับเราเสมอ แม้แต่ตอนที่เราป่วยหนักมาก ๆ และทุกคนก็เหนื่อยกับเรามาก
แต่ก็ได้เขาที่คอยฉุด คอยลากเราขึ้นมาจากหลุมดำหลุมใหญ่ ๆ คอยพาเราไปหาหมอ(จิตแพทย์)
เวลาที่เราควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เวลาที่เรา depress แบบสุด ๆ เขาก็ยังอยู่ข้าง ๆ แค่จับมือเราไว้และบอกกับเราว่า ไม่เป็นไร เก่งแล้ว แค่นั้น
คนอื่นที่เคยคบไม่มีใครทนเราได้เลย แต่เขาไม่ใช่
และก็ยังคอยขับรถพาคุณแม่เราไปโรงพยาบาลที่อยู่ไกลบ้านมาก ๆ
คอยจัดการธุระเรื่องที่บ้านให้ จนกลายเป็นลูกรักอีกคนของบ้านเราไปแล้ว เผลอ ๆ แม่รักเขามากกว่าเราอีก 5555
สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านั้นมันทำให้เราค่อย ๆ รักเขาค่ะ และก็รักเขามากขึ้นทุกวัน รักจนแพลนกันไว้ว่าจะแต่งงานกัน ทั้งที่เราไม่คิดอยากแต่ง
พอคบกันได้เกือบ2ปีเรากับเขาก็เลิกกันแบบที่ไม่คิดว่าจะเลิก เขาบอกเลิกเรานะ
จากนั้นเราก็ไม่เจอเขาเลยน่าจะเกือบ ๆ ปีได้ค่ะ (เราไม่แน่ใจ จำเวลาเป๊ะ ๆ ไม่ได้)
จนคุณพ่อเขาโทรมาหาเราบอกว่า เจย์ป่วยหนักมาก อยากให้เราไปหา เราถึงได้เจอเขาอีกครั้ง
คุณพ่อเขาบอกเราว่า เขาป่วยเป็น ALS ซึ่งเราก็งงว่าทำไมเขาถึงเป็นเพราะเขาอายุยังน้อยมากเลย
เราก็รีบไปหาเขา และตอนนั้นเขาก็ป่วยหนักมากแล้ว (ติดเตียงแล้ว) ซึ่งเรารู้สึกว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก
แล้วไม่นานเขาก็ไปค่ะ เหมือนระบบอะไรจะล้มเหลวเฉียบพลันสักอย่างนี่แหละ
หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ค่อยได้แล้วค่ะ
จำได้แค่ว่าเราดิ่งมาก ฆ่าตัวตายไปสองรอบ
และก็จำสิ่งที่เขาได้ฝากฝังให้ดูแลพ่อของเขา เพราะพ่อเขามีเขาแค่คนเดียว
กับประโยคที่เขาย้ำให้เราเข้มแข็งและอยู่ต่อไป
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็เกือบ 7 ปีแล้ว เราไม่เคยเปิดใจคบใครได้อีกเลยค่ะ ได้แค่แป้บ ๆ แล้วก็จบ
ทุกวันนี้ก็ใช้ชีวิตโสดไปแบบนี้เรื่อย ๆ ไม่ได้มีความคิดที่จะมีใครแล้วค่ะ และก็ยังไปกินข้าวกับคุณพ่อเขาอยู่เป็นประจำ
ชีวิตเราที่มีแม่ มีครอบครัว มีเพื่อนสนิทไม่กี่คน มีแมวและคุณพ่อเขา แค่นี้ก็คงพอแล้วแหละ
Light Cotton ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2234156 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 3057053 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 919870 ถูกใจ, เอี๊ยะหลี ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1417473 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6527542 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5361110 ถูกใจ, หมาป่าเต้นระบำ ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 4028841 ซึ้งรวมถึงอีก 29 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 6
รักที่ดีที่สุดสำหรับเราคือรักในปัจจุบัน
ไม่ใช่ว่าในอดีตมันจะไม่ดีนะ มันก็ดี แต่ก็ไม่ถึงกับดีที่สุด
ปัจจุบันจึงคิดว่าที่มีอยู่ มันดีที่สุดแล้ว
อยู่กันคนละจังหวัด เราอยู่เชียงใหม่ แฟนอยู่หาดใหญ่ สงขลา
รู้จักกันผ่านพันทิป เมื่อ 7 ปีที่แล้ว ปีนี้เข้าปีที่ 8
กว่าจะได้เจอตัวจริง คุยกันผ่านตัวอักษร เกือบปี
หลังเจอกัน กว่าจะได้เจอกันในครั้งต่อไปในแต่ละครั้งก็ 3-4 เดือน
ปีนึงเจอกัน 3 ครั้ง วันเกิดเรา วันเกิดแฟน สิ้นปี
ทุกวันทำได้แค่เปิดกล้องคุยกัน กว่าจะได้อยู่ด้วยกันที่หาดใหญ่ก็เข้าปีที่ 6
สำหรับอุปสรรคที่คู่เราเคยเจอก็คือระยะทางนั่นแหล่ะ
ก็มันก็เป็นข้อดี ที่ทำให้เราทั้งคู่ได้ใช้เวลาและระยะทาง ให้คุ้มค่าเวลาเจอกันแต่ละครั้ง
วิถีการดำเนินชีวิตค่อนข้างคล้ายกัน
เรากับแฟนไม่ชอบเที่ยว เราอยู่บ้านเล่นเกม อ่านนิยาย ดูซีรีส์ แฟนอยู่บ้านเล่นเกม ดูอนิเมะ
คอมฯ คนละเครื่อง ตั้งอยู่ข้าง ๆ กัน
เราชอบทำของอร่อย แฟนก็ชอบกินของอร่อย เราทำให้กิน แฟนเป็นคนล้างจาน
แฟนซักผ้า เราก็ตากผ้า รีดผ้า ก็พอดีกัน
เวลาไปห้าง หรือซื้อของที่ใช้ด้วยกัน ก็จ่ายบัตร ยอดบัตรออกมาก็หารช่วยกัน
เราไป 7-11 ซื้อขนม ก็ซื้อมาฝากแฟน พอแฟนไป 7-11 ก็ซื้อขนมมาฝากเรา
เรา WFH แฟนทำงานนอกบ้าน เช้าออกบ้าน เย็นกลับบ้านตรงเวลา จะไปไหน ก็แจ้งก่อน
ข้อเสียของแต่ละฝ่ายใช่ว่าจะไม่มี มันก็มี แต่มันก็เป็นข้อเสียที่ยอมรับได้
ทะเลาะกันมีมั้ย??? มันก็มีนะ แต่ไม่เคยทะเลาะกันแรง
เพราะเวลารู้สึกโมโหเราก็แค่เงียบ บางทีแฟนก็เงียบ บางทีเราก็เป็นฝ่ายเงียบ
คนอื่นอาจมองว่าน่าเบื่อ แต่สำหรับคู่เรา มองว่ามันดีแล้ว
ดังนั้น รักในครั้งนี้สำหรับเรา มันดีพอ เพราะเราเจอคนที่พอดี สำหรับกันและกันค่ะ
ไม่ใช่ว่าในอดีตมันจะไม่ดีนะ มันก็ดี แต่ก็ไม่ถึงกับดีที่สุด
ปัจจุบันจึงคิดว่าที่มีอยู่ มันดีที่สุดแล้ว
อยู่กันคนละจังหวัด เราอยู่เชียงใหม่ แฟนอยู่หาดใหญ่ สงขลา
รู้จักกันผ่านพันทิป เมื่อ 7 ปีที่แล้ว ปีนี้เข้าปีที่ 8
กว่าจะได้เจอตัวจริง คุยกันผ่านตัวอักษร เกือบปี
หลังเจอกัน กว่าจะได้เจอกันในครั้งต่อไปในแต่ละครั้งก็ 3-4 เดือน
ปีนึงเจอกัน 3 ครั้ง วันเกิดเรา วันเกิดแฟน สิ้นปี
ทุกวันทำได้แค่เปิดกล้องคุยกัน กว่าจะได้อยู่ด้วยกันที่หาดใหญ่ก็เข้าปีที่ 6
สำหรับอุปสรรคที่คู่เราเคยเจอก็คือระยะทางนั่นแหล่ะ
ก็มันก็เป็นข้อดี ที่ทำให้เราทั้งคู่ได้ใช้เวลาและระยะทาง ให้คุ้มค่าเวลาเจอกันแต่ละครั้ง
วิถีการดำเนินชีวิตค่อนข้างคล้ายกัน
เรากับแฟนไม่ชอบเที่ยว เราอยู่บ้านเล่นเกม อ่านนิยาย ดูซีรีส์ แฟนอยู่บ้านเล่นเกม ดูอนิเมะ
คอมฯ คนละเครื่อง ตั้งอยู่ข้าง ๆ กัน
เราชอบทำของอร่อย แฟนก็ชอบกินของอร่อย เราทำให้กิน แฟนเป็นคนล้างจาน
แฟนซักผ้า เราก็ตากผ้า รีดผ้า ก็พอดีกัน
เวลาไปห้าง หรือซื้อของที่ใช้ด้วยกัน ก็จ่ายบัตร ยอดบัตรออกมาก็หารช่วยกัน
เราไป 7-11 ซื้อขนม ก็ซื้อมาฝากแฟน พอแฟนไป 7-11 ก็ซื้อขนมมาฝากเรา
เรา WFH แฟนทำงานนอกบ้าน เช้าออกบ้าน เย็นกลับบ้านตรงเวลา จะไปไหน ก็แจ้งก่อน
ข้อเสียของแต่ละฝ่ายใช่ว่าจะไม่มี มันก็มี แต่มันก็เป็นข้อเสียที่ยอมรับได้
ทะเลาะกันมีมั้ย??? มันก็มีนะ แต่ไม่เคยทะเลาะกันแรง
เพราะเวลารู้สึกโมโหเราก็แค่เงียบ บางทีแฟนก็เงียบ บางทีเราก็เป็นฝ่ายเงียบ
คนอื่นอาจมองว่าน่าเบื่อ แต่สำหรับคู่เรา มองว่ามันดีแล้ว
ดังนั้น รักในครั้งนี้สำหรับเรา มันดีพอ เพราะเราเจอคนที่พอดี สำหรับกันและกันค่ะ
ใยบัว_ไฮเอนด์ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1608506 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1579255 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6527542 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4596372 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4489557 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5895511 ถูกใจ, คุณป้ารักแมว ถูกใจ, หนักกว่านี้มีอีกมั้ย ถูกใจ, KissAhoLicGal หลงรักรวมถึงอีก 7 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ครั้งนึงในชีวิตของทุกคนคงมีความรักที่ดีที่สุดที่ไม่อาจจะลืมได้ ผมอยากอ่านความรักที่ดีที่สุดของทุกคนครับ
* ผมอยากเป็นคนรับฟังชีวิตของคนอื่นดูบ้างครับ *
มีใครว่างๆ อยากแชร์ความรักที่ดีที่สุด ที่มันจบลงไปแล้วไม่อาจลืมมันได้ หรือ ปัจจุบันก็ยังอยู่ด้วยกัน มาแชร์ให้กันได้นะครับ ☻