เราต้องบอกก่อนว่าเรากับสามีแต่งงานกันแล้ว และตอนนี้เรากำลังตั้งครรภ์ได้ 7 เดือน
เราต้องเล่าเรื่องตั้งแต่เรากับสามีเราตอนคบกันเป็นแฟน เราเป็นคนที่ไม่เรื่องมาก ค่อนข้างตามใจคนรอบข้าง ตอนเราเป็นแฟนกับเค้า แล้วเค้าพาไปเจอที่บ้านเราก็ยินดีและดีใจที่ได้รู้จัก พ่อ แม่ ซึ่งต้องบอกก่อนว่าแฟนเราเป็นลูกคนเดียว ส่วนเราเป็นลูกสาวคนเล็กมีพี่ชาย เวลาเราจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟนจะต้องมีแม่เค้าไปด้วยตลอดทุกครั้ง* เค้าดูมีความสุขมาก ลงรูปในโซเชียลต่างๆนาๆ เวลาที่ได้ไปเที่ยวด้วยกันพ่อ แม่ ของเค้า เค้าและเรา แต่พอมาหลายๆครั้งเข้า เรารู้สึกอึดอัด ในบางทริปเราอยากไปกับเค้าแค่ 2 คนบ้าง เลยคุยกับเค้าไปตรงๆ จึงตกลงจองทริปไปกัน แต่พอได้ไปกัน 2 คนแล้วเค้าดูไม่มีความสุข ดูอึดอัด ห่วงหน้าพะวงหลัง ที่สำคัญไม่กล้าลงรูปในโซเชียลเลย เป็นแบบนี้หลายครั้งเราเลยถาม เค้าบอกกลัวที่บ้านไปบอกแม่ แล้วจะโดนว่า เดี๋ยวนะ เราสงสัยแค่ไปเที่ยวกันทำไมเค้าต้องว่า เราเป็นลูกผญ คนเดียวแท้ๆพ่อแม่เรายังไม่ว่าเลย จนกระทั่งเราแต่งงานกัน แม่เค้าก็ดูไม่ได้ยินดีนัก อันนี้เพราะอะไรก็ไม่ทราบจริงๆ แต่แม่เค้าก็ช่วยค่าสินสอดนะ เรากับสามีก็แยกออกมาอยู่คนละบ้าน แต่ไม่ไกลจากบ้านแม่นัก จนกระทั่งวันนึงเราท้อง แม่เค้าก็ไม่ได้ดีใจสักเท่าไหร่ที่ได้หลาน คงเป็นเพราะลูกเค้ายังไม่เป็นหลักแหล่งขนาดนั้น ทุกๆครั้งที่สามีใช้ชีวิตกับเรา ก็ต้องมาเจอแม่ที่คอยโทรหาให้พาไปนั่นไปนี่ ไปรพ บ้าง ไปซื้อของ ไปซื้อยา ไปหาอะไรกินบ้าง เหมือนชอบอ้อนลูกให้พาไป บางครั้งก็ใช้พ่อให้โทรหาว่าแม่ไม่ค่อยสบาย เหมือนอยากมาค้างบ้านเรากับสามีด้วย ซึงเราอึดอัด บางวันเรามีนัดหมอฝากครรภ์ก็ต้องยอมไปเลท เพื่อรอเค้าไปส่งแม่เค้าที่บ้านก่อน เวลาไปทานข้าวหรือไปห้างกับแม่เค้า เราต้องคอยเดินตามหลังตลอดเหมือนเป็นส่วนเกิน เค้าก็จะจูงแต่แม่เค้า ทั้งๆที่เราก็ท้องแก่ TT แม้กระทั่งทางชันๆลื่นๆเรายังต้องเดินเอง
เราตั้งกระทู้นี้มาเพราะเราอึดอัดมากๆ มันอาจจะยาวหน่อย แต่เราก็สะสมมันมานาน เราไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เรารู้สึกมันควรรู้สึกไหม หรือแค่ฮอร์โมนคนตั้งครรภ์
น้อยใจสามี รักแต่แม่
เราต้องเล่าเรื่องตั้งแต่เรากับสามีเราตอนคบกันเป็นแฟน เราเป็นคนที่ไม่เรื่องมาก ค่อนข้างตามใจคนรอบข้าง ตอนเราเป็นแฟนกับเค้า แล้วเค้าพาไปเจอที่บ้านเราก็ยินดีและดีใจที่ได้รู้จัก พ่อ แม่ ซึ่งต้องบอกก่อนว่าแฟนเราเป็นลูกคนเดียว ส่วนเราเป็นลูกสาวคนเล็กมีพี่ชาย เวลาเราจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟนจะต้องมีแม่เค้าไปด้วยตลอดทุกครั้ง* เค้าดูมีความสุขมาก ลงรูปในโซเชียลต่างๆนาๆ เวลาที่ได้ไปเที่ยวด้วยกันพ่อ แม่ ของเค้า เค้าและเรา แต่พอมาหลายๆครั้งเข้า เรารู้สึกอึดอัด ในบางทริปเราอยากไปกับเค้าแค่ 2 คนบ้าง เลยคุยกับเค้าไปตรงๆ จึงตกลงจองทริปไปกัน แต่พอได้ไปกัน 2 คนแล้วเค้าดูไม่มีความสุข ดูอึดอัด ห่วงหน้าพะวงหลัง ที่สำคัญไม่กล้าลงรูปในโซเชียลเลย เป็นแบบนี้หลายครั้งเราเลยถาม เค้าบอกกลัวที่บ้านไปบอกแม่ แล้วจะโดนว่า เดี๋ยวนะ เราสงสัยแค่ไปเที่ยวกันทำไมเค้าต้องว่า เราเป็นลูกผญ คนเดียวแท้ๆพ่อแม่เรายังไม่ว่าเลย จนกระทั่งเราแต่งงานกัน แม่เค้าก็ดูไม่ได้ยินดีนัก อันนี้เพราะอะไรก็ไม่ทราบจริงๆ แต่แม่เค้าก็ช่วยค่าสินสอดนะ เรากับสามีก็แยกออกมาอยู่คนละบ้าน แต่ไม่ไกลจากบ้านแม่นัก จนกระทั่งวันนึงเราท้อง แม่เค้าก็ไม่ได้ดีใจสักเท่าไหร่ที่ได้หลาน คงเป็นเพราะลูกเค้ายังไม่เป็นหลักแหล่งขนาดนั้น ทุกๆครั้งที่สามีใช้ชีวิตกับเรา ก็ต้องมาเจอแม่ที่คอยโทรหาให้พาไปนั่นไปนี่ ไปรพ บ้าง ไปซื้อของ ไปซื้อยา ไปหาอะไรกินบ้าง เหมือนชอบอ้อนลูกให้พาไป บางครั้งก็ใช้พ่อให้โทรหาว่าแม่ไม่ค่อยสบาย เหมือนอยากมาค้างบ้านเรากับสามีด้วย ซึงเราอึดอัด บางวันเรามีนัดหมอฝากครรภ์ก็ต้องยอมไปเลท เพื่อรอเค้าไปส่งแม่เค้าที่บ้านก่อน เวลาไปทานข้าวหรือไปห้างกับแม่เค้า เราต้องคอยเดินตามหลังตลอดเหมือนเป็นส่วนเกิน เค้าก็จะจูงแต่แม่เค้า ทั้งๆที่เราก็ท้องแก่ TT แม้กระทั่งทางชันๆลื่นๆเรายังต้องเดินเอง
เราตั้งกระทู้นี้มาเพราะเราอึดอัดมากๆ มันอาจจะยาวหน่อย แต่เราก็สะสมมันมานาน เราไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เรารู้สึกมันควรรู้สึกไหม หรือแค่ฮอร์โมนคนตั้งครรภ์