คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 30
'เขาน้อยใจบอกว่าหนูจะทิ้งเขา'
ประโยคนี้ก็รู้สึกห่อเหี่ยวแล้วนะเอาจริงๆ ผู้ชายไม่มีภาวะการเป็นผู้นำเลยค่ะ
เขารู้อยู่เต็มอกว่าถ้าขาดคุณไปเขาตายแน่ๆ หมายถึงอดตายอะค่ะไม่มีเงินกินเงินใช้จ่ายหวังพึ่งคุณอยู่คนเดียว
อย่าหาว่าดูถูกเลยนะ ผู้ชายไม่เป็นโล้เป็นพายอะไรสักอย่าง เรียนก็ไม่จบ (ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าในยุคนี้ป.ตรีมันสำคัญกับการหางาน)
อายุ 25 แล้วแต่ยังขอเงินที่บ้านตัวเองใช้แถมมาขายขนมยังทำไม่อร่อยอีกขายไม่ได้ไปอีก สุดท้ายตกเป็นภาระคุณจนต้องมาถามคนในนี้ไงคะ
คำถามของ จขกท. ถามว่า
อายุ 26 โตพอจะพูดว่ารักอย่างเดียวมันไม่พอได้รึยังคะ
ใจนึงก็รักและผูกพัน ใจนึงก็มองอนาคตข้างหน้าไม่เห็น
ควรไปต่อ หรือพอแค่นี้ดีคะ
คิดว่าคำตอบมันคือสิ่งที่คุณเขียนระบายออกมาทั้งหมดเลยค่ะ
ตอนนี้คุณเหนื่อยแล้วและคุณเรียกร้องหาอนาคตที่ซึ่งคุณไม่เคยเห็นมันเลยจากผู้ชายคนนี้
คุณบอกว่าใจนึงก็รักและผูกพัน ถ้าความรักมันยังอยู่จริงคุณจะไม่ถามประโยคต่อไปของท้ายสุดของกระทู้นี้เลยว่า...
ควรไปต่อ หรือพอแค่นี้ดีคะ
ประโยคนี้ก็รู้สึกห่อเหี่ยวแล้วนะเอาจริงๆ ผู้ชายไม่มีภาวะการเป็นผู้นำเลยค่ะ
เขารู้อยู่เต็มอกว่าถ้าขาดคุณไปเขาตายแน่ๆ หมายถึงอดตายอะค่ะไม่มีเงินกินเงินใช้จ่ายหวังพึ่งคุณอยู่คนเดียว
อย่าหาว่าดูถูกเลยนะ ผู้ชายไม่เป็นโล้เป็นพายอะไรสักอย่าง เรียนก็ไม่จบ (ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าในยุคนี้ป.ตรีมันสำคัญกับการหางาน)
อายุ 25 แล้วแต่ยังขอเงินที่บ้านตัวเองใช้แถมมาขายขนมยังทำไม่อร่อยอีกขายไม่ได้ไปอีก สุดท้ายตกเป็นภาระคุณจนต้องมาถามคนในนี้ไงคะ
คำถามของ จขกท. ถามว่า
อายุ 26 โตพอจะพูดว่ารักอย่างเดียวมันไม่พอได้รึยังคะ
ใจนึงก็รักและผูกพัน ใจนึงก็มองอนาคตข้างหน้าไม่เห็น
ควรไปต่อ หรือพอแค่นี้ดีคะ
คิดว่าคำตอบมันคือสิ่งที่คุณเขียนระบายออกมาทั้งหมดเลยค่ะ
ตอนนี้คุณเหนื่อยแล้วและคุณเรียกร้องหาอนาคตที่ซึ่งคุณไม่เคยเห็นมันเลยจากผู้ชายคนนี้
คุณบอกว่าใจนึงก็รักและผูกพัน ถ้าความรักมันยังอยู่จริงคุณจะไม่ถามประโยคต่อไปของท้ายสุดของกระทู้นี้เลยว่า...
ควรไปต่อ หรือพอแค่นี้ดีคะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 15
ถึงกับต้องล็อคอินเข้ามาตอบ
ขอเล่าประสบการณ์ตัวเอง
คบกับรุ่นพี่ เรียนจบช้ากว่าเรา ฐานะทางบ้านไม่มีอะไรเลย
มีปัญหาการเงินตลอด รากฐานชีวิตเรียกว่าติดลบ แต่ดีที่ไม่เคยเบียดเบียนเรา
นิสัยดี และเป็นสุภาพบุรุษ ไม่เคยทำให้เราเจ็บปวดใจ
ตัวเราเรียนเก่ง ฐานะปานกลาง แต่ไม่เคยมองคนที่ภายนอก
ระหว่างที่คบกันไปมาหาสู่ที่บ้านเขาตลอด เห็นความเป็นอยู่ทุกอย่าง
ไม่เคยรังเกียจหรือคิดจะเลิกเพราะเขาจน
ปีแล้วปีเล่า คบตั้งแต่สมัยเรียน เราเรียนจบปุ๊ป ได้งานมั่นคงทำทันที
สองปีผ่านไป เขายังอยู่ที่เดิม ไม่พัฒนาไปไหน
จนเรารู้สึกมองไม่เห็นอนาคตและประเมินตัวเองแล้วว่าเราคู่ควรกับสิ่งที่ดีกว่านี้
สุดท้ายเราตัดสินใจเลิก ทำใจอยู่ครึ่งปี ถึงจะบอกเลิก
และจบกันแบบไม่ย้อนกลับไปอีกเลย
ตอนนี้ผ่านมา2ปีจากวันที่เลิกกัน เขาก็ยังอยู่ที่เดิม
โชคดีมาก ที่ตัดสินใจได้
รักอย่างเดียวมันไม่พอจริงๆ คนเราจะอยู่ด้วยกันได้ บางทีความรักอาจเป็นเรื่องสุดท้าย
แต่อยู่กันเพราะความดี ความเข้าใจ และความพอดีกันมากกว่า
ขอเล่าประสบการณ์ตัวเอง
คบกับรุ่นพี่ เรียนจบช้ากว่าเรา ฐานะทางบ้านไม่มีอะไรเลย
มีปัญหาการเงินตลอด รากฐานชีวิตเรียกว่าติดลบ แต่ดีที่ไม่เคยเบียดเบียนเรา
นิสัยดี และเป็นสุภาพบุรุษ ไม่เคยทำให้เราเจ็บปวดใจ
ตัวเราเรียนเก่ง ฐานะปานกลาง แต่ไม่เคยมองคนที่ภายนอก
ระหว่างที่คบกันไปมาหาสู่ที่บ้านเขาตลอด เห็นความเป็นอยู่ทุกอย่าง
ไม่เคยรังเกียจหรือคิดจะเลิกเพราะเขาจน
ปีแล้วปีเล่า คบตั้งแต่สมัยเรียน เราเรียนจบปุ๊ป ได้งานมั่นคงทำทันที
สองปีผ่านไป เขายังอยู่ที่เดิม ไม่พัฒนาไปไหน
จนเรารู้สึกมองไม่เห็นอนาคตและประเมินตัวเองแล้วว่าเราคู่ควรกับสิ่งที่ดีกว่านี้
สุดท้ายเราตัดสินใจเลิก ทำใจอยู่ครึ่งปี ถึงจะบอกเลิก
และจบกันแบบไม่ย้อนกลับไปอีกเลย
ตอนนี้ผ่านมา2ปีจากวันที่เลิกกัน เขาก็ยังอยู่ที่เดิม
โชคดีมาก ที่ตัดสินใจได้
รักอย่างเดียวมันไม่พอจริงๆ คนเราจะอยู่ด้วยกันได้ บางทีความรักอาจเป็นเรื่องสุดท้าย
แต่อยู่กันเพราะความดี ความเข้าใจ และความพอดีกันมากกว่า
ความคิดเห็นที่ 3
การที่ผู้ชายจะมีแฟนซักคน ควรเอาตัวเองให้รอดก่อน ไม่ใช่ดูแลตัวเองยังไม่ได้จะพาผู้หญิงมาลำบากกับเรา
ผมว่าผู้ชายเองนั่นละควรคิดได้เรื่องพวกนี้ ตอนผมจน ผมยังไม่กล้ามีแฟนเลย ผมไม่เคยให้ผู้หญิงไปออกอะไรให้
สำหรับคุณคิดถูกแล้ว ผมว่าควรแยกทางจากเขาดีกว่า ถ้าเขายังไม่สามารถเป็นผู้นำได้ก็ไม่ควรให้เขาเป็นแฟน
ผมว่าผู้ชายเองนั่นละควรคิดได้เรื่องพวกนี้ ตอนผมจน ผมยังไม่กล้ามีแฟนเลย ผมไม่เคยให้ผู้หญิงไปออกอะไรให้
สำหรับคุณคิดถูกแล้ว ผมว่าควรแยกทางจากเขาดีกว่า ถ้าเขายังไม่สามารถเป็นผู้นำได้ก็ไม่ควรให้เขาเป็นแฟน
แสดงความคิดเห็น
อายุ 26 โตมากพอจะพูดว่ารักอย่างเดียวมันไม่พอได้รึยังคะ
แนะนำตัวก่อนนะคะ หนูอายุ 26 พื้นฐานครอบครัวฐานะปานกลางพ่อ-แม่แยกทางกัน แต่หากเดือดร้อนซัพพอร์ตได้ตลอด
ปัจจุบันทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง เป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาทำงานในกรุงเทพ มีภาระผ่อนคอนโดและบัตรเครดิตนิดหน่อย
รายได้หักรายจ่ายคงที่เหลือกินเหลือใช้เดือนนึงประมาณ 10,000 บาทค่ะ
โดยส่วนตัวไม่ใช่คนติดซื้อของ เน้นซื้อของชิ้นใหญ่ ของกิน ของใช้มากกว่า
เดือนนึงมีเงินเก็บสำรองสำหรับใช้จ่ายฉุกเฉินประมาณ 1,000-2,000 บาทค่ะ
มีแฟนอายุ 25 เรียนไม่จบป.ตรี ไม่มีแผนเรียนต่อตอนนี้ มีรายได้จากการขอเงินที่บ้านครั้งละ 500-1,000 บาทค่ะ
เคยลงทุนเปิดงานพิเศษเล็กๆให้ทำ โดยการให้ทุนก้อนไป ให้เขาไปบริหารจัดการวัตถุดิบเอง (ทำขนมไปขายที่ตลาดแถวคอนโด)
ติดปัญหาคือคนทำขนมหลักๆเป็นหนู เนื่องจากเขาทำไม่อร่อยเท่า (อยู่ระหว่างฝึกฝน อนาคตคงทำได้)
สุดท้ายไปไม่รอด เพราะที่บริษัทหนูคนลาออก ทำให้งานเยอะขึ้นเป็นเท่าตัว เวลาทำส่วนนี้น้อยลง
พร้อมกับเจอปิดตลาด ลูกค้าหาย ขายวันนึงหักค่าแผง ค่าวัตถุดิบไม่เหลือถึงค่าแรง+ค่าไฟ เลยเลิกขายไปก่อน
ปัญหาตอนนี้ที่เจอคือหนูไม่มีเงินเก็บ และเงินที่เก็บสำรองไว้ค่อยๆถูกทยอยเอาออกมาใช้
มีค่าของใช้ร่วมกัน สบู่ ยาสีฟัน ผงซักฟอง ฯลฯ ค่าไฟ ค่าน้ำที่เพิ่มขึ้น ค่าอาหารส่วนใหญ่หนูเป็นคนออก
เคยเกริ่นๆกับแฟนว่าให้แฟนกลับไปอยู่ที่บ้านก่อนดีไหม เขาน้อยใจบอกว่าหนูจะทิ้งเขา
เขาอยู่นี่เขามีรายได้บ้าง กลับบ้านไปไม่มี เลยตกลงกันว่าลดค่าใช้จ่าย ตัดบุฟเฟ่ ดูหนัง ฟังเพลงไปหมด
ทำให้พอหายใจสะดวกขึ้นมาได้บ้าง ตกลงกันว่าค่าไฟ ค่าน้ำหารครึ่งเขาทำได้ทุกเดือน อันนี้โอเค
แต่ตอนนี้หนูมองไม่เห็นอนาคตข้างหน้าเลยค่ะ เกิดสมมุติเจ็บป่วยหนักๆกันขึ้นมาจะทำยังไง
เงินสำรองเผื่อตกงานก็มีไม่มากพอ ถ้าหนูยังเป็นคนหารายได้หลักคนเดียวแบบนี้ต่อไป
อายุ 26 โตพอจะพูดว่ารักอย่างเดียวมันไม่พอได้รึยังคะ
ใจนึงก็รักและผูกพัน ใจนึงก็มองอนาคตข้างหน้าไม่เห็น
ควรไปต่อ หรือพอแค่นี้ดีคะ