เราเป็นแม่ลูก 2 ค่ะ คนโตใกล้จะ 5 ขวบ คนเล็กขวบกว่า
ปัญหาคือ สามีเป็นคนขี้โม้โห ทำอะไรไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด ชอบโทษคนอื่นเสมอ ไม่เคยขอโทษ ไม่ชอบแสดงความรัก/ความเอาใจใส่ เราเปิดใจตลอดว่าเราไม่ชอบที่เค้าเป็นแบบนี้แต่ก็เหมือนเดิม ล่าสุดโมโหเรื่องไร้สาระมาก (เราว่าเค้าที่ซื้อของมาให้เราไม่ตรงกับที่บอก) ก็พูดคำหยาบต่อหน้าลูก พูดว่าเค้าคิดผิดที่เลือกเรา พูดว่าเราโง่ ประมาณว่าอยากเลิกกับเรา อย่าให้เค้าทนไม่ไหว แต่เราเลือกที่จะนิ่ง ไม่อยากบอกว่าเราก็ไม่อยากอยู่แล้ว
ที่อยู่กันก็เพราะกลัวจะเลี้ยงลูกไม่ไหว กลัวเหนื่อยอะคะ เพราะลูกคนโตก็กำลังซน คนเล็กก็ติดแม่ กลัวจะมีเวลาให้ลูกไม่พอทั้ง 2 คน
ปกติเค้าจะดูแลคนโตเป็นหลัก เค้าก็ทำหน้าที่ได้ดีคะ เราเลี้ยงลูกคนเล็กเป็นหลัก จะมีปัญญาแค่พี่ชอบมากวนน้องตอนกลับ และชอบให้เราเล่นกับเค้าด้วย ซึ่งบางครั้งเราก็ทำ 2 อย่างพร้อมกันไม่ได้
เค้าเป็นคนหลักในการทำงานบ้าน (ล้างจาน ซักผ้า ทำกับข้าวบางมื้อ) แต่เราก็ช่วย (ทำความสะอาดบ้าน) ประมาณ 60:40
เรื่องเงิน เค้ามีเงินเดือนมากกว่าเรา 3 เท่า (เกือบ ๆ แสน) แต่ช่วยกัยออกค่าใช้จ่ายเกือบเท่ากัน เค้าออกค่าผ่อนบ้าน รถ และอื่น ๆ ประมาณเดือนละ 40,000
เราออกค่าใช้จ่ายในบ้าน เดือนละ 20,000 ซึ่งถ้าเลิกกันเค้าก็คงเอารถไป (เค้าจะให้เราออกค่าผ่อนครึ่งนึงแต่เราบอกไม่มี เลยบอกถ้าเลิกกันรถก็เป็นของคุณ) เค้ามีเงินเก็บค่อนข้างเยอะ (หลักล้าน) เรามีเงินหลักหมื่น แต่เวลามีค่าใช้จ่ายอื่น ๆ เช่น ค่าเทอม ค่าเที่ยว ค่าประกัน ค่าซ่อมรถ ต้องจ่ายคนละครึ่ง ถ้าเราบอกไม่มี คือ โมโห เค้าจะเป็นคนค่อนข้างประหยัด (เค้าเคยลำบากมาก่อน ส่วนนึงก็ต้องเก็บให้พ่อแม่เค้า อันนี้เราเข้าใจ) ส่วนเราก็ชอบใช้เงินซื้อความสุข (เราใช้ชีวิตสบายมาตั้งแต่เด็ก) เลยไม่ค่อยมีเงินเก็บ เค้าจะชอบบอกว่าที่เราใช้เงินได้อย่างสบายก็เพราะเค้ามีเงิน เหมือนเป็นหลักประกันความมั่นคงให้เรา (ทั้งที่ไม่เคยให้เงินเรา) และชอบดูถูกเงินเดือน และการงานของเรา (เราอยู่ในระบบรัฐวิสาหกิจ) อันนี้ก็เป็นอีกเหตุผลนึงที่เราไม่ชอบ เค้าชอบบอกว่าเค้าทำงานเพื่อส่วนรวม (เค้าเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย) แต่เราไม่ได้ทำอะไร ให้เลี้ยงลูกเป็นหลัก วันหยุดเค้าก็จะอยู่หน้าคอมเกือบทั้งวันทั้งคืน คือ เรารู้สึกว่าเค้าชอบทำงาน แต่ไม่ค่อยชอบเลี้ยงลูก ให้อยู่กับลูก 2 คน ไม่เกิน 15 นาที มีหงุดหงิด แต่ถ้าจำเป็นจริง ๆ เช่น เราไม่สบาย เค้าก็ช่วยดูได้ ลูกก็ชอบเล่นกับเค้า
ถ้าเลิกกันเราว่าเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา เพราะเค้าน่าจะจ่ายค่าเลี้ยงดูได้ แต่เรากลัวว่าเราจะเลี้ยงลูกให้มีคุณภาพไม่ได้เหมือนกับ 2 คน ช่วยกันเลี้ยง ตอนนี้คิดว่าจะทนอยู่ไปก่อนจนลูกพ้นวัยซนทั้งคู่ ก่อนดีมั้ย แต่พอต้องอยู่ในบ้านเดียวกันก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจ ไม่ค่อยอยากพูดด้วย บางทีก็หงุดหงิดที่ต้องกินข้าวด้วยกัน เจอหน้ากัน แต่ไม่ทักกัน ไม่พูดกัน ยิ่งกว่าคนแปลกหน้า แล้วถ้าเราไม่พูดกันเค้าก็จะพานไม่พูดกับลูก ไม่เล่นกับลูก ไม่ดูแลลูกตามปกติ เหมือนจะปล่อยให้เราเลี้ยงคนเดียว จนต้องไปง้อเค้าก่อน เป็นแบบนี้มาหลายรอบ จนรอบนี้ คือ ไม่ไหว ต้องมาระบายในพันทิปเป็นโพสแรกเลย ถ้าผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ
เป็นคุณแม่ลูกเล็ก 2 คน เลี้ยงลูกคนเดียวจะดีมั้ยคะ ไม่ไหวกับสามีขี้โมโหค่ะ
ปัญหาคือ สามีเป็นคนขี้โม้โห ทำอะไรไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด ชอบโทษคนอื่นเสมอ ไม่เคยขอโทษ ไม่ชอบแสดงความรัก/ความเอาใจใส่ เราเปิดใจตลอดว่าเราไม่ชอบที่เค้าเป็นแบบนี้แต่ก็เหมือนเดิม ล่าสุดโมโหเรื่องไร้สาระมาก (เราว่าเค้าที่ซื้อของมาให้เราไม่ตรงกับที่บอก) ก็พูดคำหยาบต่อหน้าลูก พูดว่าเค้าคิดผิดที่เลือกเรา พูดว่าเราโง่ ประมาณว่าอยากเลิกกับเรา อย่าให้เค้าทนไม่ไหว แต่เราเลือกที่จะนิ่ง ไม่อยากบอกว่าเราก็ไม่อยากอยู่แล้ว
ที่อยู่กันก็เพราะกลัวจะเลี้ยงลูกไม่ไหว กลัวเหนื่อยอะคะ เพราะลูกคนโตก็กำลังซน คนเล็กก็ติดแม่ กลัวจะมีเวลาให้ลูกไม่พอทั้ง 2 คน
ปกติเค้าจะดูแลคนโตเป็นหลัก เค้าก็ทำหน้าที่ได้ดีคะ เราเลี้ยงลูกคนเล็กเป็นหลัก จะมีปัญญาแค่พี่ชอบมากวนน้องตอนกลับ และชอบให้เราเล่นกับเค้าด้วย ซึ่งบางครั้งเราก็ทำ 2 อย่างพร้อมกันไม่ได้
เค้าเป็นคนหลักในการทำงานบ้าน (ล้างจาน ซักผ้า ทำกับข้าวบางมื้อ) แต่เราก็ช่วย (ทำความสะอาดบ้าน) ประมาณ 60:40
เรื่องเงิน เค้ามีเงินเดือนมากกว่าเรา 3 เท่า (เกือบ ๆ แสน) แต่ช่วยกัยออกค่าใช้จ่ายเกือบเท่ากัน เค้าออกค่าผ่อนบ้าน รถ และอื่น ๆ ประมาณเดือนละ 40,000
เราออกค่าใช้จ่ายในบ้าน เดือนละ 20,000 ซึ่งถ้าเลิกกันเค้าก็คงเอารถไป (เค้าจะให้เราออกค่าผ่อนครึ่งนึงแต่เราบอกไม่มี เลยบอกถ้าเลิกกันรถก็เป็นของคุณ) เค้ามีเงินเก็บค่อนข้างเยอะ (หลักล้าน) เรามีเงินหลักหมื่น แต่เวลามีค่าใช้จ่ายอื่น ๆ เช่น ค่าเทอม ค่าเที่ยว ค่าประกัน ค่าซ่อมรถ ต้องจ่ายคนละครึ่ง ถ้าเราบอกไม่มี คือ โมโห เค้าจะเป็นคนค่อนข้างประหยัด (เค้าเคยลำบากมาก่อน ส่วนนึงก็ต้องเก็บให้พ่อแม่เค้า อันนี้เราเข้าใจ) ส่วนเราก็ชอบใช้เงินซื้อความสุข (เราใช้ชีวิตสบายมาตั้งแต่เด็ก) เลยไม่ค่อยมีเงินเก็บ เค้าจะชอบบอกว่าที่เราใช้เงินได้อย่างสบายก็เพราะเค้ามีเงิน เหมือนเป็นหลักประกันความมั่นคงให้เรา (ทั้งที่ไม่เคยให้เงินเรา) และชอบดูถูกเงินเดือน และการงานของเรา (เราอยู่ในระบบรัฐวิสาหกิจ) อันนี้ก็เป็นอีกเหตุผลนึงที่เราไม่ชอบ เค้าชอบบอกว่าเค้าทำงานเพื่อส่วนรวม (เค้าเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย) แต่เราไม่ได้ทำอะไร ให้เลี้ยงลูกเป็นหลัก วันหยุดเค้าก็จะอยู่หน้าคอมเกือบทั้งวันทั้งคืน คือ เรารู้สึกว่าเค้าชอบทำงาน แต่ไม่ค่อยชอบเลี้ยงลูก ให้อยู่กับลูก 2 คน ไม่เกิน 15 นาที มีหงุดหงิด แต่ถ้าจำเป็นจริง ๆ เช่น เราไม่สบาย เค้าก็ช่วยดูได้ ลูกก็ชอบเล่นกับเค้า
ถ้าเลิกกันเราว่าเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา เพราะเค้าน่าจะจ่ายค่าเลี้ยงดูได้ แต่เรากลัวว่าเราจะเลี้ยงลูกให้มีคุณภาพไม่ได้เหมือนกับ 2 คน ช่วยกันเลี้ยง ตอนนี้คิดว่าจะทนอยู่ไปก่อนจนลูกพ้นวัยซนทั้งคู่ ก่อนดีมั้ย แต่พอต้องอยู่ในบ้านเดียวกันก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจ ไม่ค่อยอยากพูดด้วย บางทีก็หงุดหงิดที่ต้องกินข้าวด้วยกัน เจอหน้ากัน แต่ไม่ทักกัน ไม่พูดกัน ยิ่งกว่าคนแปลกหน้า แล้วถ้าเราไม่พูดกันเค้าก็จะพานไม่พูดกับลูก ไม่เล่นกับลูก ไม่ดูแลลูกตามปกติ เหมือนจะปล่อยให้เราเลี้ยงคนเดียว จนต้องไปง้อเค้าก่อน เป็นแบบนี้มาหลายรอบ จนรอบนี้ คือ ไม่ไหว ต้องมาระบายในพันทิปเป็นโพสแรกเลย ถ้าผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ