เกริ่นเลยคือเราอยู่ในครอบครัวที่แม่มีสามีใหม่และมีลูกด้วยกัน แล้วสามีใหม่แม่จะไม่ชอบเราและด่าเราสารพัดหาเรื่องเราตลอด และความโชคร้ายของเราก็คือแม่ไม่เคยปกป้องและบางทีก็เข้าข้างสามีด้วย
เรื่องที่สามีใหม่แม่หาเรื่องเราส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเล็กน้อย เช่น ถอดรองเท้าไม่เรียบร้อย ล้างจานไม่สะอาด ถูบ้านไม่สะอาด แต่คำพูดที่เขาด่าคือด่าต่ำเลยบางทีใช้คำว่า สมเพช เราด้วยเราเป็นเด็กค่อนข้างเรียนเก่งและไม่ดื้อเชื่อฟังแม่และกลัวแม่นะคะในวัยเรียน
ปัจจุบันนี้เราออกมาใช้ชีวิตของตัวเอง ส่งตัวเองเรียนจนจบและทำงานที่ตัวเองรัก มีแฟนที่ดี ทุกอย่างเหมือนดีไปหมดเลย แต่ว่าเราจะน้อยใจในวันสำคัญวันครอบครัว หรือชอบฝันกับเรื่องเดิมๆแล้วตื่นมานอนร้องไห้แบบนี้ประจำ
วันนี้เราเลยตัดสินใจพิมพ์ไปหาแม่ทั้งน้ำตาแล้วระบายไปหมดเลยว่าเราเป็นอย่างไรรู้สึกอย่างไรแ ต่คำตอบที่ได้มาคือจะพิมพ์มาทำไม ในเมื่อตอนนี้ตัวเองก็มีชีวิตที่ดีแล้ว เพราะตอนนี้แกก็กำลังทรมานอยู่เพราะลูกคนเล็ก หนังสือไม่เรียน งานไม่ทำ แล้วก็เหมือนจะหย่ากับสามีแค่นี้ก็เครียดพออยู่แล้ว
ตอนนี้เลยรู้สึกเหมือนว่าแม่จะโกรธที่เราพิมพ์ไปแต่บอกก่อนนะคะ ว่าข้อความที่พิมพ์ไปไม่ได้ต่อว่าอะไรแม่เลย แค่พิมพ์ไปประมาณว่าชีวิตช่วงนั้นมันผ่านมายากจริงๆ
ปัจจุบันเราทำงานและรายได้ค่อนข้างดี 40k-60k และแฟนที่หมั้นหมายกันกำลังจะแต่งงานก็รายได้ดี ระดับหัวหน้างาน เงินเดือน80k และมีธุรกิจส่วนตัว และยอมรับว่าไม่ได้ส่งให้แม่เลยอาจให้เป็นครั้งคราวตามเทศกาล แม่ไม่เคยเรียกร้องแต่จะไปพูดกับญาติพี่น้องว่าเราไม่ส่งเสีย ซึ่งเราก็รู้ตัวเองว่ามันดูไม่ค่อยดีแต่เราแค่รู้สึกว่าในวันที่เราต้องการเขา เขาไม่เคยให้อะไรเราเลยทำงานส่งตัวเองเรียน ผ่านชีวิตช่วงนั้นมาอย่างยากลำบากในขณะที่เขาเอาแต่สนใจสามีใหม่กับลูกใหม่ ใช้งานเราเหมือนทาสคนนึงทำทุกอย่างให้คนทั้งบ้าน
เราเคยผ่านช่วงลำบากมามากกินน้ำก๊อก อดอาหารเดินไปเรียนเป็นกิโล ซึ่งเขาไม่เคยยื่นมือมาช่วยอะไรเลยในตอนนั้น ทั้งที่ฐานะทางบ้านค่อนข้างดีนะ ตอนเรียนจบใหม่ๆเราขอยืมรถที่บ้านขับไปทำงานเพราะที่ทำงานไกลมาก แต่เขาก็ไม่ให้ และให้เหตุผลว่าเกรงใจสามีใหม่ เลยจนวันนี้แม่เกษียณตัวเองไม่มีรายได้เข้า แต่มีเงินเก็บใช้ไม่เดือดร้อน เราผิดมากไหมคะที่ไม่เคยยื่นเงินช่วยเหลือให้แม่รายเดือนและปมในใจเราจะแก้ไขอย่างไรดี?
ปล.แม่เคยมาพูดด้วยครั้งหนึ่งว่าที่ไม่เคยยื่นมือช่วยเหลืออะไรเลยเพราะว่าใช้เงินกระเป๋าเดียวกันกับสามีใหม่ก็เลยเกรงใจ เพราะเราไม่ใช่ลูกของสามีใหม่ขอให้เราเข้าใจแก แต่ในขณะเดียวกันเขาให้ทุกอย่างที่น้องอยากได้นะคะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
รู้สึกว่ามีปมกับครอบครัว ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไร?
เรื่องที่สามีใหม่แม่หาเรื่องเราส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเล็กน้อย เช่น ถอดรองเท้าไม่เรียบร้อย ล้างจานไม่สะอาด ถูบ้านไม่สะอาด แต่คำพูดที่เขาด่าคือด่าต่ำเลยบางทีใช้คำว่า สมเพช เราด้วยเราเป็นเด็กค่อนข้างเรียนเก่งและไม่ดื้อเชื่อฟังแม่และกลัวแม่นะคะในวัยเรียน
ปัจจุบันนี้เราออกมาใช้ชีวิตของตัวเอง ส่งตัวเองเรียนจนจบและทำงานที่ตัวเองรัก มีแฟนที่ดี ทุกอย่างเหมือนดีไปหมดเลย แต่ว่าเราจะน้อยใจในวันสำคัญวันครอบครัว หรือชอบฝันกับเรื่องเดิมๆแล้วตื่นมานอนร้องไห้แบบนี้ประจำ
วันนี้เราเลยตัดสินใจพิมพ์ไปหาแม่ทั้งน้ำตาแล้วระบายไปหมดเลยว่าเราเป็นอย่างไรรู้สึกอย่างไรแ ต่คำตอบที่ได้มาคือจะพิมพ์มาทำไม ในเมื่อตอนนี้ตัวเองก็มีชีวิตที่ดีแล้ว เพราะตอนนี้แกก็กำลังทรมานอยู่เพราะลูกคนเล็ก หนังสือไม่เรียน งานไม่ทำ แล้วก็เหมือนจะหย่ากับสามีแค่นี้ก็เครียดพออยู่แล้ว
ตอนนี้เลยรู้สึกเหมือนว่าแม่จะโกรธที่เราพิมพ์ไปแต่บอกก่อนนะคะ ว่าข้อความที่พิมพ์ไปไม่ได้ต่อว่าอะไรแม่เลย แค่พิมพ์ไปประมาณว่าชีวิตช่วงนั้นมันผ่านมายากจริงๆ
ปัจจุบันเราทำงานและรายได้ค่อนข้างดี 40k-60k และแฟนที่หมั้นหมายกันกำลังจะแต่งงานก็รายได้ดี ระดับหัวหน้างาน เงินเดือน80k และมีธุรกิจส่วนตัว และยอมรับว่าไม่ได้ส่งให้แม่เลยอาจให้เป็นครั้งคราวตามเทศกาล แม่ไม่เคยเรียกร้องแต่จะไปพูดกับญาติพี่น้องว่าเราไม่ส่งเสีย ซึ่งเราก็รู้ตัวเองว่ามันดูไม่ค่อยดีแต่เราแค่รู้สึกว่าในวันที่เราต้องการเขา เขาไม่เคยให้อะไรเราเลยทำงานส่งตัวเองเรียน ผ่านชีวิตช่วงนั้นมาอย่างยากลำบากในขณะที่เขาเอาแต่สนใจสามีใหม่กับลูกใหม่ ใช้งานเราเหมือนทาสคนนึงทำทุกอย่างให้คนทั้งบ้าน
เราเคยผ่านช่วงลำบากมามากกินน้ำก๊อก อดอาหารเดินไปเรียนเป็นกิโล ซึ่งเขาไม่เคยยื่นมือมาช่วยอะไรเลยในตอนนั้น ทั้งที่ฐานะทางบ้านค่อนข้างดีนะ ตอนเรียนจบใหม่ๆเราขอยืมรถที่บ้านขับไปทำงานเพราะที่ทำงานไกลมาก แต่เขาก็ไม่ให้ และให้เหตุผลว่าเกรงใจสามีใหม่ เลยจนวันนี้แม่เกษียณตัวเองไม่มีรายได้เข้า แต่มีเงินเก็บใช้ไม่เดือดร้อน เราผิดมากไหมคะที่ไม่เคยยื่นเงินช่วยเหลือให้แม่รายเดือนและปมในใจเราจะแก้ไขอย่างไรดี?
ปล.แม่เคยมาพูดด้วยครั้งหนึ่งว่าที่ไม่เคยยื่นมือช่วยเหลืออะไรเลยเพราะว่าใช้เงินกระเป๋าเดียวกันกับสามีใหม่ก็เลยเกรงใจ เพราะเราไม่ใช่ลูกของสามีใหม่ขอให้เราเข้าใจแก แต่ในขณะเดียวกันเขาให้ทุกอย่างที่น้องอยากได้นะคะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ