เข้าเรื่องเลยนะครับ
คือว่าที่บ้านผมเนี่ย มีคนนึงเขาป่วยทางจิต ที่สมองไม่สามารถเติมโตได้กว่านี้แล้ว ซึ่งมันทำให้อายุของสมองน่าจะอยู่แค่ประมาณ 1-2 ขวบเอง แต่ร่างกายอยู่ที่ 20-30 กว่าๆแล้ว และเวลาหิวอาหารหรือไม่พอใจอะไรก็จะทำการร้องเป็นเสียงดังๆ คล้ายๆกับเด็กทารก นี่ครับ video ตัวอย่างให้ดูว่าเป็นยังไงแต่ต้องขอปิดภาพนะครับ เพราะว่าไม่อยากเปิดเผยบ้าน + แค่มาถามว่าควรทำอย่างไร
แล้วประเด็นคือ เป็นแบบนี้มา 4-5 ปีแล้วครับ ช่วงปีแรกๆก็ทนไป เดี๋ยวก็หยุดร้องเอง [ขออธิบายก่อนนะครับว่า ช่วง 5 ปีที่แล้ว ย่าผมเป็นคนดูแลเขา เขาเลยไม่อะไรมาก แต่ช่วงหลังๆมา เริ่มทำร้ายย่า เลยต้องให้แยกเดียว อยู่คนเดียว แต่ย่าก็ยังไปดูแลอยู่นะครับ ตั้งแต่ย่าเสียไปเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ชายคนที่ป่วยก็ยังไม่อะไรมากนะครับ แต่พอช่วงหลังๆมา เกือบๆปีหลังจากย่าเสียไปก็เริ่มร้องโวยวาย อาหารก็ให้กิน น้ำก็ให้กินครบทุกอย่าง บางทีก็โยนแก้วน้ำมาใส่หน้าผมอีก แต่ผมก็ไม่อะไรเพราะตอนนั้นยังเด็กอยู่แล้วก็ร้องไห้ตามภาษาเด็ก แต่พอช่วงก่อนโควิดเนี่ย ร้องแทบทุกวันครับ หลังเช้าหลังเย็น ตอนกลางคืนก็ร้อง ทำให้คนที่บ้านนอนไม่หลับ มีครั้งนึงออกจากประตูไปได้ ก็วิ่งหายไปเลย จุดที่เจอคือห่างจากบ้านไป 10กว่ากิโล เกือบจะโดนฟันแล้วด้วยเพราะคนตกใจกัน อยู่ดีๆก็วิ่งเข้าไปหาคน แต่ย่าเคยใช้ไม้ตีบ่อยๆ เมื่อ 4-5 ปีที่แล้ว เลยกลัวไม้ เหมือนสัตว์ที่แบบว่าเวลาเราถือไม้มันก็จะกลัวแล้วก็ขู่ ประมาณนั้นอ่ะครับ คนที่ป่วยนี่พอเห็นคนถือไม้ก็เดินถอยห่างแล้วตะโกนใส่
ปัญหาเริ่มหนักเรื่อยๆ จนถึงช่วงโควิด ซึ่งผมต้องเรียนออนไลน์ แล้วเวลาเขาร้อง เพื่อน กับ ครูก็ได้ยิน ก็เกิดความรำคาญมาก ผมเลยทำได้แค่พิมพ์ แล้วครูก็ไม่ค่อยสนใจด้วยที่พิมพ์ สนใจแต่ที่พูดเท่านั้น ผมเครียดมากครับ นอนก็ไม่หลับต้องมาฟังเสียงแบบนี้ ส่วนใหญ่กว่าจะเงียบคือตอน ตี3 ตี4 กว่า ซึ่งมันทรมาณมาก ต้องมาหลับๆตื่นๆ ต้องซื้อที่อุดหูมาไว้
ผมควรทำยังไงดีครับแบบนี้ เคยตั้งกระทู้ในพันทิปไปรอบนึงแล้ว แต่คนส่วนใหญ่ก็คิดว่าเป็นคนบ้า แบบพูดได้อะไรประมาณนั้นอาการไม่หนัก รักษาได้ แต่สิ่งที่ผมอยากอธิบายคือ คนที่ผมกำลังพูดอยู่นี่ มันอยู่ขั้นที่ว่า รักษาไม่ได้แล้ว กินยาก็ไม่หาย สมองไม่ปกติ ทำตัวเหมือนสัตว์ ผมต้องใช้คำว่า เหมือนสัตว์จริงๆ เพราะ คนๆนี้เขามีพฤติกรรมเหมือนสัตว์จริงๆ คนเข้าใกล้ก็ตะโกนใส่ มีพฤติกรรมเหมือนเด็กที่แบบว่า เมื่อรู้ว่าตัวเองทำแบบไหนได้แล้วได้อะไรก็จะทำแบบนั้นไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้ แต่สักพักเด็กจะหยุดเมื่อตัวเองไม่ได้ แต่นี่คือร้องเป็น 3-4 ชั่วโมงกว่าจะหยุด ไม่พอใจก็โยนข้าวของ ตื่นมาเมื่อหิวจะร้องทันที กินไม่หยุด กินเสร็จแล้วก็ร้องต่อ ต้องมีกล้วย หรืออาหารอะไรซักอย่างที่มาให้หลังอาหารได้ พอกินเสร็จก็นอน พฤติกรรมไม่ใส่เสื่อผ้า โยนข้าวของทิ้งไม่ว่าพัดลม วิทยุ ทีวี ทุกอย่างที่สามารถยกได้ ก็โยนทิ้งหมด เมื่อก่อนเคยอยู่ชั้น สอง แต่ด้วยที่อาการชอบโยนของทิ้งเลยต้องทำห้องโล่งๆให้ แล้วย้ายมาอยู่ชั้นหนึ่ง
ผมเครียดจริงครับ เรียนไม่มีสมาธิ รู้สึกอยากจบชีวิตนี้มากต้องมาทนอะไรแบบนี้ และก็ผมอาศัยอยู่กับยายนะครับ ผมเลยต้องทนก่อนเพราะอยากหาตังค์ให้ได้ก่อนให้ยาย
ผมควรจะทำอย่างไรกับคนแบบนี้ดีครับ
คือว่าที่บ้านผมเนี่ย มีคนนึงเขาป่วยทางจิต ที่สมองไม่สามารถเติมโตได้กว่านี้แล้ว ซึ่งมันทำให้อายุของสมองน่าจะอยู่แค่ประมาณ 1-2 ขวบเอง แต่ร่างกายอยู่ที่ 20-30 กว่าๆแล้ว และเวลาหิวอาหารหรือไม่พอใจอะไรก็จะทำการร้องเป็นเสียงดังๆ คล้ายๆกับเด็กทารก นี่ครับ video ตัวอย่างให้ดูว่าเป็นยังไงแต่ต้องขอปิดภาพนะครับ เพราะว่าไม่อยากเปิดเผยบ้าน + แค่มาถามว่าควรทำอย่างไร
แล้วประเด็นคือ เป็นแบบนี้มา 4-5 ปีแล้วครับ ช่วงปีแรกๆก็ทนไป เดี๋ยวก็หยุดร้องเอง [ขออธิบายก่อนนะครับว่า ช่วง 5 ปีที่แล้ว ย่าผมเป็นคนดูแลเขา เขาเลยไม่อะไรมาก แต่ช่วงหลังๆมา เริ่มทำร้ายย่า เลยต้องให้แยกเดียว อยู่คนเดียว แต่ย่าก็ยังไปดูแลอยู่นะครับ ตั้งแต่ย่าเสียไปเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ชายคนที่ป่วยก็ยังไม่อะไรมากนะครับ แต่พอช่วงหลังๆมา เกือบๆปีหลังจากย่าเสียไปก็เริ่มร้องโวยวาย อาหารก็ให้กิน น้ำก็ให้กินครบทุกอย่าง บางทีก็โยนแก้วน้ำมาใส่หน้าผมอีก แต่ผมก็ไม่อะไรเพราะตอนนั้นยังเด็กอยู่แล้วก็ร้องไห้ตามภาษาเด็ก แต่พอช่วงก่อนโควิดเนี่ย ร้องแทบทุกวันครับ หลังเช้าหลังเย็น ตอนกลางคืนก็ร้อง ทำให้คนที่บ้านนอนไม่หลับ มีครั้งนึงออกจากประตูไปได้ ก็วิ่งหายไปเลย จุดที่เจอคือห่างจากบ้านไป 10กว่ากิโล เกือบจะโดนฟันแล้วด้วยเพราะคนตกใจกัน อยู่ดีๆก็วิ่งเข้าไปหาคน แต่ย่าเคยใช้ไม้ตีบ่อยๆ เมื่อ 4-5 ปีที่แล้ว เลยกลัวไม้ เหมือนสัตว์ที่แบบว่าเวลาเราถือไม้มันก็จะกลัวแล้วก็ขู่ ประมาณนั้นอ่ะครับ คนที่ป่วยนี่พอเห็นคนถือไม้ก็เดินถอยห่างแล้วตะโกนใส่
ปัญหาเริ่มหนักเรื่อยๆ จนถึงช่วงโควิด ซึ่งผมต้องเรียนออนไลน์ แล้วเวลาเขาร้อง เพื่อน กับ ครูก็ได้ยิน ก็เกิดความรำคาญมาก ผมเลยทำได้แค่พิมพ์ แล้วครูก็ไม่ค่อยสนใจด้วยที่พิมพ์ สนใจแต่ที่พูดเท่านั้น ผมเครียดมากครับ นอนก็ไม่หลับต้องมาฟังเสียงแบบนี้ ส่วนใหญ่กว่าจะเงียบคือตอน ตี3 ตี4 กว่า ซึ่งมันทรมาณมาก ต้องมาหลับๆตื่นๆ ต้องซื้อที่อุดหูมาไว้
ผมควรทำยังไงดีครับแบบนี้ เคยตั้งกระทู้ในพันทิปไปรอบนึงแล้ว แต่คนส่วนใหญ่ก็คิดว่าเป็นคนบ้า แบบพูดได้อะไรประมาณนั้นอาการไม่หนัก รักษาได้ แต่สิ่งที่ผมอยากอธิบายคือ คนที่ผมกำลังพูดอยู่นี่ มันอยู่ขั้นที่ว่า รักษาไม่ได้แล้ว กินยาก็ไม่หาย สมองไม่ปกติ ทำตัวเหมือนสัตว์ ผมต้องใช้คำว่า เหมือนสัตว์จริงๆ เพราะ คนๆนี้เขามีพฤติกรรมเหมือนสัตว์จริงๆ คนเข้าใกล้ก็ตะโกนใส่ มีพฤติกรรมเหมือนเด็กที่แบบว่า เมื่อรู้ว่าตัวเองทำแบบไหนได้แล้วได้อะไรก็จะทำแบบนั้นไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้ แต่สักพักเด็กจะหยุดเมื่อตัวเองไม่ได้ แต่นี่คือร้องเป็น 3-4 ชั่วโมงกว่าจะหยุด ไม่พอใจก็โยนข้าวของ ตื่นมาเมื่อหิวจะร้องทันที กินไม่หยุด กินเสร็จแล้วก็ร้องต่อ ต้องมีกล้วย หรืออาหารอะไรซักอย่างที่มาให้หลังอาหารได้ พอกินเสร็จก็นอน พฤติกรรมไม่ใส่เสื่อผ้า โยนข้าวของทิ้งไม่ว่าพัดลม วิทยุ ทีวี ทุกอย่างที่สามารถยกได้ ก็โยนทิ้งหมด เมื่อก่อนเคยอยู่ชั้น สอง แต่ด้วยที่อาการชอบโยนของทิ้งเลยต้องทำห้องโล่งๆให้ แล้วย้ายมาอยู่ชั้นหนึ่ง
ผมเครียดจริงครับ เรียนไม่มีสมาธิ รู้สึกอยากจบชีวิตนี้มากต้องมาทนอะไรแบบนี้ และก็ผมอาศัยอยู่กับยายนะครับ ผมเลยต้องทนก่อนเพราะอยากหาตังค์ให้ได้ก่อนให้ยาย