เราเป็นคนนึงที่ทำทุกอย่างให้แม่ ทำทุกอย่างตามที่แม่ต้องการ เราตั้งใจเรียนให้แม่ภูมิใจ แต่แม่กลับไปบอกกับคนอื่นว่าเรามันโง่ ไม่ทันคนอื่น เราขี้เกียจ เรามันไม่โต ทำอะไรไม่ได้หรอก ทั้งที่แม่ไม่เคยรู้เลยว่าในความคิดของเรา อนาคตของเรามันก็มีแต่แม่ แม่บอกเสมอ ว่าเราเห็นคนอื่นดีกว่าแม่ ทั้งที่เราก็ไม่เคยแคร์ใครเท่าแม่เลย แม่มักจะพูดดี ทำดีกับพี่ แม่บอกว่าพี่ดี พี่มีความคิด ทั้งๆที่พี่ไม่เคยทำอะไรเลย พี่อยากทำอะไรก็ได้ทำ ส่วนเราก็ชอบวาดรูป เราอยากหัดวาดรูปไปเรื่อยๆ เพราะเราก็มีความฝัน เราอยากนำความรู้ที่เรามีไปสอนเด็กที่ด้อยโอกาสเวลาที่เราว่าง และเราก็จะช่วยแม่บริหารธุรกิจด้วย เราไม่เคยคิดที่จะทิ้งแม่เลยด้วยซ้ำ เราน้อยใจ ที่เราทำอะไรก็ผิดไปหมด เราเสียใจที่แม่ไม่เคยสนับสนุนเราเลย เราเสียใจที่แม่เมินเรา ไม่เหมือนพี่ที่พูดอะไรแม่กับพร้อมที่จะตอบและรับฟัง เป็นความรู้สึกที่เสียใจมากๆ เราควรทำยังไง
ยังทำหน้าที่ของลูกไม่ดีใช่ไหม