ความเกรงใจเป็นสมบัติของคนดี

ปัญหาประจำที่เกิดระหว่างรูมเมทด้วยกัน โดยทั่วไปก็จะเป็นเรื่องความไม่เกรงอกเกรงใจกันในระหว่างที่อยู่ด้วยกัน เช่น ในขณะที่เรากำลังจะนอน เเต่อีกฝ่ายดันดูการ์ตูนเปิดลำโพงเสียงดัง บ้างก็เปิดไฟไว้ด้วย บ้างคุยโทรศัพย์เสียงดังก็มี (เวลาเราเสียงดังเขามักจะบอกเราให้เสียงเบาหน่อยเกรงใจห้องใกล้เคียงคำพูดนี้มันชั่งขัดเเย้งกับตัวเขาเหรอเกิน) จนเราต้องข่มตานอนให้ได้ พอตื่นเช้าเจ้าตัวเขาก็ไม่ยอมตื่นสักทีเราก็ไม่กล้าเปิดไฟห้องทั้งๆที่ตอนเช้าในห้องมืดมาก เพราะเกรงใจกลัวเขานอนไม่เต็มอิ่มจะทำการใดก็ต้องลูบๆคลำๆเอา ค่าของต่างๆเป็นต้นว่า สบู่ ผงซักฟอก ยาสีฟัน ก็ไม่ค่อยออกตังช่วยกันซื้อเห็นจะมีเเต่เราออกซะเป็นส่วนมาก น้ำก็ไม่ช่วยกรอกทั้งๆที่กินด้วยกัน ความสะอาดภายในห้องส่วนมากก็มีเเต่เราทำ ขนาดจานเขากินไว้เรายังต้องไปล้างให้เพราะ เห็นเเล้วรกไปหมด 
   เห็นเขามีเเฟนเเล้วไปโม้กับคนอื่นไปทั่วว่า ช่วยงานบ้านงานเรือนเเฟนอย่างนู้น อย่างนั้น ทว่าผิดกับเรายิ่งนักเพราะเขาไม่เคยใส่ใจต่อเพื่อนร่วมห้องเลย ทั้งที่เรากับเขาก็เข้ามาอยู่หอด้วยกัน ก่อนเขาจะมีเเฟนซะอีก ไฉนเลยจึงไม่คำนึงถึงเราบ้างเลย 
   ที่ทนอยู่ร่วมห้องด้วยทุกวันนี้ก็เพียงอยากเเบ่งเบาภาระพ่อเเม่ในส่วนของค่าเช่าหอ เพราะอยู่สองคนหารค่าเช่าเเล้วย่อมถูกกว่าอยู่คนเดียว เราต้องทนไปนานจนเรียนจบเลยหรอ หรือว่าเราควรคุยอย่างไรกับเขาดี รบกวนผู้มีประสบการณ์ช่วยเหลือเเนะนำผมที