เราคบกับแฟนตอน ม.3 จนถึงม.5 ก็เลิกกันเพราะแฟนเราทิ้งเราไปหา ผญ.อีกคนตอนนั้นเสียใจมากอยากไปเราก็ให้ไปไม่ยื้อ เพราะตอนนั้นเราก็ไม่ได้คุยกับเค้าคนเดียวแต่เสียใจมาก แล้วเค้าก็หายไป2ปี แต่ใน2ปีนี้ก็มีคนมาบอกนะว่าเค้าอยากกลับมาแต่ตอนนั้นเราบล็อกเค้าทุกทาง แล้วก็มีวันนึงเค้าขอเฟสขอเบอร์กับเพื่อนเราแล้วเค้าก็ทักเรามาตอนนั้นก็เกือบจะ2ปีได้ที่ไม่ได้ติดต่อกันเราก็เลยคุยถามคำตอบคำแล้วเค้าก็ทักมาคุยทุกวัน(ตอนนั้นยังเห็นรูปที่แทร็กมาหน้าเฟสของเค้าว่าไปดูหนังกับ ผญ.อีกคน)ตอนนั้นก็คุยแบบไม่คิดอะไรขำๆยังแซวเค้าอยู่เลยว่าไปดูหนังกับใคร ตอนนั้นคือคิดว่าจะเอาคืนที่ตอนนั้นทิ้งเราไปคบกับ ผญ.อีกคน แต่ด้วยที่คุยกันทุกวัน ความรู้สึกที่มีให้มันเริ่มเพิ่มขึ้นแล้วเขากลับมาครั้งนี้เขาดีมากๆ เขาดีกับเรามากๆ จนเราตกหลุมรักเขาอีกครั้งแล้วคุยกันจนมาถึง 5 ปี แต่ด้วยความที่เขาเคยทิ้งเราไป ความเชื่อใจอะนะ มันเลยไม่มีทำให้เราทะเลาะกันตลอด ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราเป็นฝ่ายบอกเลิกเขาตลอด ถึงแม้เราจะบอกเลิก เขาก็ยืนยันคำเดิม ว่าจะไม่เลิก แล้วก็จะทำให้เชื่อใจให้ได้ เวลาไปไหนมาไหน เขาจะรายงานเราตลอดมีรูปส่งให้ดู วีดีโอคอลหาตลอด เป็นแบบนี้ตลอด 5 ปี จนมาวันหนึ่ง เราทะเลาะกัน ด้วยความที่เขาเข้าใจเราผิด เรากะว่าจะเซอร์ไพรส์เขา แต่เขาไม่เซอร์ไพรส์กับเรา แล้วโกรธเรามาก เขาไม่เคยที่จะไม่รับสายเรา เราโทรไป 20-30 สาย เขาก็ไม่รับ เราเริ่มโกรธ และกลายเป็นห่วง เพราะเขาทำงานที่มันต้องเดินทาง เราก็กลัวว่าเขาจะเป็นอะไร แล้วสุดท้ายเขาก็รับสาย เราถามว่าทำไมเป็นแบบนี้จะเลิกหรอ เขาก็ยังยืนยันคำเดิมว่าไม่เลิก แล้วพูดตะคอกใจ ตอนนั้นคือความรู้สึกมันน้อยใจไปแล้ว ก็เลยวางสายแล้วร้องไห้ต่อ วันต่อมา เป็นวันพฤหัสบดี เราก็ไม่รับสายเขาไม่อ่านไลน์ไม่อ่านแชท แต่ก็ส่องอยู่นะ ว่าเขาทำอะไรอยู่ เรารู้ ว่าเขาไปขับรถ ยังไงไม่วันศุกร์ ก็วันเสาร์เขาต้องมาง้อเราแน่นอน เพราะก่อนหน้านี้มีแพลนว่าจะมาหา(เรากับแฟนอยู่คนละจังหวัด) แล้วเขาก็โทรมาตอน 19:07น แต่เราไม่ได้รับสาย วันนั้น เป็นวันที่เราหลับเร็วมาก แล้วก็ไม่สะดุ้งตื่นเลย 3 วันก่อนหน้านี้นอนไม่หลับเลยกว่าจะรับก็ 2:00 น 3:00 น แล้ว 6:00 น ของวันศุกร์ น้องชายก็โทรมา "ให้ทำใจดีๆไว้นะ....เสียแล้ว" ตอนนั้นตกใจมาก เราไม่เชื่อ แฟนเราต้องให้โทรมาแกล้งแน่เลย เพราะวันนี้ยังไงเขาก็ต้องมาง้อ เราก็เลยตัดสินใจโทรถามแม่แฟน สรุปมันคือเรื่องจริง เราเลยเปิดเฟซขึ้นมา ข้อความคือเพื่อนส่งมาเยอะมาก วันนั้นเราไม่กล้าอ่าน ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่กอดตุ๊กตาแล้วร้องไห้โทรไปบอกเพื่อน ให้เพื่อนมาอยู่เป็นเพื่อน แล้วก็นั่งรถทัวร์กลับ เราร้องไห้ตลอดทาง ยังแอบคิดนะ ว่าเขาจะเซอร์ไพรส์เราหรือเปล่าทำไมเล่นใหญ่แบบนี้ จนถึงปากซอยทางเข้าบ้านแฟนพอลงรถทัวร์ แล้วก็มีรถของแฟนขับออกมาพอดีในใจคิดแล้วว่าแฟนต้องมารับแน่เลยมันไม่ใช่เรื่องจริง แล้วรถก็ขับผ่านไป น้ำตาเราก็เริ่มไหลอีก พอถึงบ้านแฟน เห็นแฟนนอนอยู่ เราไม่อยากจะเชื่อเลย คนนอนอยู่เป็นแฟนเราจริงๆ เสียงร้องไห้เรายังดังกว่าพระสวด ตอนนั้นมองไม่เห็นอะไรเลยเพราะน้ำตามันไหลมาตลอด ดีนะที่เรากลับไปทันได้รดน้ำศพ เป็นคนสุดท้าย ได้จับมือ แต่ไม่กล้ามองหน้านะ ยังไม่อยากรับความจริง เราไปงานทุกวัน จนถึงวันเผา เราได้รำหน้าศพให้แฟน แล้วได้จับมือแฟนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะเผา คือทำได้แค่นั้นจริงๆ เราไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะเข้าใจเราหรือเปล่ายังโกรธอยู่ไหม ตอนนั้นคือแค่อยากจะเซอร์ไพรส์จริงๆ จนถึงตอนนี้ผ่านมา 89 วันแล้ว ก็ยังทำใจไม่ได้ จากที่เมื่อก่อนเราเป็นโรคเบื่อคือทำอะไรก็เบื่อเบื่อไปหมด ก็มีแฟนนี่แหละที่คอยรับฟังปัญหาเราทุกอย่างเราคุยกับแฟนทุกเรื่อง แต่ตอนนี้ แฟนเราไม่อยู่แล้ว โลกเมืองมันก็กลับมา ความคิดถึงมันก็เพิ่มขึ้นทุกวัน จ่ายที่เดือนแรกๆ เรายังหลอกตัวเองได้ แต่ตอนนี้เขากลับมาไม่ได้แล้ว จากที่คุยกันทุกวันวีดีโอคอลหากันทุกวันตอนนี้มันไม่มีแล้ว มีแต่รูปเก่าๆวีดีโอเก่าๆ เราต้องทำยังไงถึงจะผ่านจุดนี้ไปได้ คิดถึงเขาตลอดนอนร้องไห้ทุกคืน เช้ามาก็บ่นหาทุกเช้า ทำให้ตัวเองว่างไม่ได้เลยว่างแล้วจะคิดมาก บางวันที่น่อยๆ เราก็คิดว่าไม่อยากอยู่แล้วนะตายไปซะดีกว่าจะได้ไปอยู่กับแฟน ตอนนี้เหมือนอยู่คนเดียวต้องเจออะไรคนเดียวรับมือคนเดียวอ่ะ ถึงอยู่ต่อหน้าคนอื่นเราจะทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ข้างในคือไม่ไหวแล้ว ทำยังไงถึงจะอยู่ต่อไปได้ ทำยังไงถึงจะดีขึ้น ทำยังถึงจะจัดการความรู้สึกของตัวเองได้ หรือทำยังไงถึงจะมองเห็นผีได้คะคือเราอยากมองเห็นแฟนเรามากกกกกกกกกกกกกกก
แฟนที่คบกันมา7ปีเสียชีวิต ทำยังไงให้อยู่ให้ไหว