สืบเนื่องจากกระทู้ก่อนหน้านี้ ที่เคยสอบถามแนวทางการใช้ชีวิตไป กับพี่ๆในพันทิป
ปรากฎว่า ตอนนี้ก็ดำเนินมาถึงปัจจุบัน เราเลือกทางเดินที่ทำงานเอกชน เนื่องจาก เราเป็นคนที่ต้องดูแลครอบครัวค่ะ เงินเดือนราชการ ไม่พอที่จะส่งให้กับทางบ้านและใช้ดำเนินชีวิตได้แน่นอน ทุกวันนี้เราส่งเงินกลับบ้านเดือนละ7พันค่ะ เนื่องจากคุณพ่อป่วยหนักและเสียชีวิตไปเราเลยต้องเป็นหัวหน้าครอบครัวค่ะ ตอนนี้คนที่ต้องดูแลคือแม่ (อายุ60ปี ว่างงานและไม่สามารถกลับไปทำงานได้ด้วยร่างกาย) และคุณยายอายุ 84ปี
เข้าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้รู้สึกไม่มีความสุขกับชีวิตเลยค่ะ ก่อนหน้านี้เรามุ่งมั่นที่จะ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แต่ตอนนี้มันไม่เป็นแบบนั้นเลยค่ะ เนื่องจาก ตอนแรกเราต้องการแค่ ใช้ชีวิตแบบมีความสุข ส่งเงินให้ที่บ้านได้ ก็เพียงพอ
แต่มาตอนนี้ เหมือนเราหลงทางค่ะ ทำงานเยอะมาก หาเงินได้พอสมควร แต่สุดท้ายมันไม่เพียงพอต่อความต้องการของเราค่ะ เนื่องจาก 1.รถที่ใช้เริ่มเก่า ตอนนี้ใช้มาแล้ว9ปี อีกสักระยะคงต้องเปลี่ยน 2.เงินเก็บไม่ค่อยจะมี เพราะส่งทางบ้านด้วย 3.อยากซื้อสินทรัพย์และความมั่นคงให้ตัวเอง เนื่องจากไม่มีครอบครัว
ทุกวันนี้ ทำงานหนักมากค่ะ หนักที่ว่าคือ ทำงานประจำ 8.00น-17.00น และทำงานเสริม 19.00น-22.00น ทุกวัน ไม่มีวันหยุด มาได้2ปีแล้วค่ะ
2ปีนี้ เริ่มมีเงินเก็บขึ้นมาบ้าง เนื่องจากหาเงินได้/เดือน 35-45k แล้วแต่เดือนนะคะ
แต่ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยมากจริงๆค่ะ ทำงานเยอะมากจริงๆ รู้สึกเหนื่อย รู้สึกท้อ อยากหยุดทุกอย่าง อยากพัก แต่ก็หยุดไม่ได้ เพราะ กว่าจะเริ่มต้นและทำมาได้จนทุกวันนี้ เหนื่อยมากค่ะ เราอายุ27 ไม่แน่ใจว่าณ.จุดนี้เรียกประสบความสำเร็จรึยัง รู้แค่ว่าเราเหนื่อยมาก และไม่มีความสุขเลยค่ะ
แต่พอจะหยุด แล้วใครจะเลี้ยงแม่และยาย เพราะเราเองเคยผ่านจุดที่แย่ที่สุดมาแล้ว คือไม่มีแม้เงินจะเรียน เราไม่อยากกลับไปจุดนั้นอีก
ทุกวันนี้จึงได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำงาน แต่ก็ยังรุ้สึกว่า ยังทำได้ไม่ดีพอ แม้แต่จะซื้อรถใหม่ก็ยังกลัว
ปกติก่อนหน้านี้ เราเปลี่ยนงานทุกปีค่ะ เนื่องจากอยากกระโดด ในส่วนของเงินเดือน(งานประจำ) เราแอคทีฟมาก อยากพัฒนาตัวเอง
แต่ตอนนี้เหนื่อยมากค่ะ ชีวิตเปลี่ยน ไม่กล้าปรับเปลี่ยน กลัวทำไม่ได้ กลัวตกงาน กลัวไม่มีเงิน มีแต่ความกลัว และความเหนื่อย บางทีก่อนนอนยังพูดกับตัวเองว่า ถ้าขอพรได้อยากหลับไปเลยแบบไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีก เป็นถึงขนาดนี้เลยค่ะ
เราแค่ไม่รุ้ว่าสิ่งที่เราเป็น มันตรงกับใครในนี้บ้างไหม หรือเวลาเหนื่อย พี่ๆเพื่อนๆเอากำลังใจมาจากไหนกัน แล้วผ่านมันไปยังไงคะ
ตอนนี้เรากลัวตัวเองมาก อยากเททุกอย่าง อยากทิ้งทุกอย่างที่พยายามมาทั้งหมด
ถึงทุกวันนี้ จะยังอดทนทำอยุ่ทุกๆวัน ก็ตอบตัวเองได้เลยว่า มันฝืน แต่ก็ยังเดินต่อไปเรือยๆแบบไม่มีความสุข
ไม่รุ้จะจัดการความคิดตัวเองยังไงเลยค่ะ เลยมานั่งตั้งกระทู้ในรอบปี เผื่อจะมีความเห็นที่อ่านแล้วหัวใจมันจะมีคำตอบบ้างค่ะ
รู้สึก ไม่มีคำตอบและไม่มีความสุขกับชีวิตค่ะ ขอแนวทางความคิดหน่อยค่ะ
ปรากฎว่า ตอนนี้ก็ดำเนินมาถึงปัจจุบัน เราเลือกทางเดินที่ทำงานเอกชน เนื่องจาก เราเป็นคนที่ต้องดูแลครอบครัวค่ะ เงินเดือนราชการ ไม่พอที่จะส่งให้กับทางบ้านและใช้ดำเนินชีวิตได้แน่นอน ทุกวันนี้เราส่งเงินกลับบ้านเดือนละ7พันค่ะ เนื่องจากคุณพ่อป่วยหนักและเสียชีวิตไปเราเลยต้องเป็นหัวหน้าครอบครัวค่ะ ตอนนี้คนที่ต้องดูแลคือแม่ (อายุ60ปี ว่างงานและไม่สามารถกลับไปทำงานได้ด้วยร่างกาย) และคุณยายอายุ 84ปี
เข้าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้รู้สึกไม่มีความสุขกับชีวิตเลยค่ะ ก่อนหน้านี้เรามุ่งมั่นที่จะ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แต่ตอนนี้มันไม่เป็นแบบนั้นเลยค่ะ เนื่องจาก ตอนแรกเราต้องการแค่ ใช้ชีวิตแบบมีความสุข ส่งเงินให้ที่บ้านได้ ก็เพียงพอ
แต่มาตอนนี้ เหมือนเราหลงทางค่ะ ทำงานเยอะมาก หาเงินได้พอสมควร แต่สุดท้ายมันไม่เพียงพอต่อความต้องการของเราค่ะ เนื่องจาก 1.รถที่ใช้เริ่มเก่า ตอนนี้ใช้มาแล้ว9ปี อีกสักระยะคงต้องเปลี่ยน 2.เงินเก็บไม่ค่อยจะมี เพราะส่งทางบ้านด้วย 3.อยากซื้อสินทรัพย์และความมั่นคงให้ตัวเอง เนื่องจากไม่มีครอบครัว
ทุกวันนี้ ทำงานหนักมากค่ะ หนักที่ว่าคือ ทำงานประจำ 8.00น-17.00น และทำงานเสริม 19.00น-22.00น ทุกวัน ไม่มีวันหยุด มาได้2ปีแล้วค่ะ
2ปีนี้ เริ่มมีเงินเก็บขึ้นมาบ้าง เนื่องจากหาเงินได้/เดือน 35-45k แล้วแต่เดือนนะคะ
แต่ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยมากจริงๆค่ะ ทำงานเยอะมากจริงๆ รู้สึกเหนื่อย รู้สึกท้อ อยากหยุดทุกอย่าง อยากพัก แต่ก็หยุดไม่ได้ เพราะ กว่าจะเริ่มต้นและทำมาได้จนทุกวันนี้ เหนื่อยมากค่ะ เราอายุ27 ไม่แน่ใจว่าณ.จุดนี้เรียกประสบความสำเร็จรึยัง รู้แค่ว่าเราเหนื่อยมาก และไม่มีความสุขเลยค่ะ
แต่พอจะหยุด แล้วใครจะเลี้ยงแม่และยาย เพราะเราเองเคยผ่านจุดที่แย่ที่สุดมาแล้ว คือไม่มีแม้เงินจะเรียน เราไม่อยากกลับไปจุดนั้นอีก
ทุกวันนี้จึงได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำงาน แต่ก็ยังรุ้สึกว่า ยังทำได้ไม่ดีพอ แม้แต่จะซื้อรถใหม่ก็ยังกลัว
ปกติก่อนหน้านี้ เราเปลี่ยนงานทุกปีค่ะ เนื่องจากอยากกระโดด ในส่วนของเงินเดือน(งานประจำ) เราแอคทีฟมาก อยากพัฒนาตัวเอง
แต่ตอนนี้เหนื่อยมากค่ะ ชีวิตเปลี่ยน ไม่กล้าปรับเปลี่ยน กลัวทำไม่ได้ กลัวตกงาน กลัวไม่มีเงิน มีแต่ความกลัว และความเหนื่อย บางทีก่อนนอนยังพูดกับตัวเองว่า ถ้าขอพรได้อยากหลับไปเลยแบบไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีก เป็นถึงขนาดนี้เลยค่ะ
เราแค่ไม่รุ้ว่าสิ่งที่เราเป็น มันตรงกับใครในนี้บ้างไหม หรือเวลาเหนื่อย พี่ๆเพื่อนๆเอากำลังใจมาจากไหนกัน แล้วผ่านมันไปยังไงคะ
ตอนนี้เรากลัวตัวเองมาก อยากเททุกอย่าง อยากทิ้งทุกอย่างที่พยายามมาทั้งหมด
ถึงทุกวันนี้ จะยังอดทนทำอยุ่ทุกๆวัน ก็ตอบตัวเองได้เลยว่า มันฝืน แต่ก็ยังเดินต่อไปเรือยๆแบบไม่มีความสุข
ไม่รุ้จะจัดการความคิดตัวเองยังไงเลยค่ะ เลยมานั่งตั้งกระทู้ในรอบปี เผื่อจะมีความเห็นที่อ่านแล้วหัวใจมันจะมีคำตอบบ้างค่ะ