สวัสดีค่ะ (เข้าเรื่องเลยนะคะ) เรามีอาการที่คิดว่าตัวเองไม่น่าจะปกติบางทีก็ร่าเริง แล้วอยู่ดีๆเราก็รู้สึกเบื่อรู้สึกไม่อยากทำไร ไม่พูดไม่จา หิวข้าวก็ทนอดอยากกินไรก็ไม่กิน นอนเฉยๆเหมือนวิญญาณออกจากร่างไปแล้ว เรามีแฟนอยู่เค้าดีในหลายเรื่องแต่กับบางเรื่องเรากับดูว่าเค้าไม่ได้รักเราจริงเราสับสนกับตัวเอง เราคิดว่าชีวิตตัวเองถึงทางตันแล้วคิดไรไม่ออกทำไรไม่ได้ เราอยากทำไรหลายอย่างพอเราคิดว่าเราต้องใช้ตังเท่านี้เราก็กลายเป็นคิดมากความคิดความรู้สึกดิ่งไปหมดเพราะเราไม่มีงานไม่มีตังเป็นของตัวเองเรามาเป็นแม่บ้านให้แฟน เราอยากทำไรซื้อไรเราก็ต้องทนเราเกรงใจเค้าตลอดบางครั้งอยู่ห้องด้วยกันเเค่เราจะเปิดเเอร์เราก็กลัวโดนว่าเพราะเค้าจ่ายค่าห้องเราทำทุกอย่าง ทำกับข้าว ล้างจาน ซักผ้าทุกอย่างที่ผู้หญิงทำ แต่บางทีดูเหมือนเค้าไม่ได้เห็นในความดีเรา เราอยู่กับความอึดอัดใจ ความไม่สบายใจ และหลับไปพร้อมน้ำตาและความคิดมากของตัวเองทุกคืน อีกอย่างเรามีลูกติดเค้าบอกรับได้แต่ บางทีเหมือนเค้ารับไม่ได้ในตัวเราหลายอย่าง เรามีรอยสัก เค้าให้เราปิดบังทางบ้านเค้าว่าเรามีลูก ส่วนรอยสักเวลาไปบ้านเค้าเค้าให้ใส่เสื้อยืดอะไรแบบนี้ เราก็โอเคตามใจเค้าทุกอย่าง แต่สิ่งที่เราไม่โอเค คือพ่อเราไม่สบายเราอยากกลับบ้านไปเยี่ยมแต่สิ่งที่แฟนบอกคือให้เราหาตังค่าน้ำมันรถเพื่อกลับบ้านเราจะตังมาจากไหนในขนาดที่งานเราก็ไม่มีทำแค่จะกินอะไรแต่ละวันยังทำใจลำบาก มันหลายอย่างในสมองในจิตใจเรามาก บางทีเราก็สับสนเราไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน พอเรามาเขียนกระทู้กลับมีเรื่องแย่ๆหลายเรื่องพร้อมใจกันมาให้เราคิด จนตอนนี้เราเครียดเราปวดหัวเราหาทางออกให้ตัวเองไม่เจอ เราคิดจะจบชีวิตตัวเองหลายครั้งมากแต่เรากลับมีสิ่งที่ต้องห่วงอีกหลายคน เราเรียบเรียงเรื่องแย่ๆในใจเราเเทบไม่ได้เราไม่รู้จะเริ่มยังไงและไม่รู้จะจบยังไง.
รู้สึกเบื่อชีวิต