เลิกกับแฟนด้วยคำถามที่ผมก็สงสัยว่าผมผิดจนถึงขนาดเขาต้องพูดว่าจบเลยเหรอครับแค่พูดไปตามที่ตัวเองคิดเพราะช่วงนี้เขาเป็นอย่างงั้น
-ไม่อยากเจอเราเพราะงานที่เราทำมันต้องเจอคนเยอะ กลัวโควิดแต่ออกไปพบปะสังสรรค์กับเพื่อนได้
-ไม่เคยไปเที่ยวที่ไหนด้วยกันเลย ไม่เคยชวนเรามีแต่เราที่เป็นฝ่ายชวน...แต่ไม่ไป
-ไม่มีใครรู้ว่าคบกันเว้นแค่คนในครอบครัวหรือเพื่อนในที่ทำงานเก่า แต่ของเราเราบอกเพื่อนได้ทุกคนว่าเราคบกับใคร แต่ของเขาเรายังไม่เคยเจอหน้าเพื่อนเขาสักคน
-ทะเลาะกันทุกครั้งเราขอโทษตลอด แต่ของเขาเลือกจะใช่คำพูดแบบว่า "รับได้ก็คุยรับไม่ได้ก็ไม่ต้องคุย" "ไม่พอใจเลิกกันเลยก็ได้น่ะ" "เลิกกันเลยไหมล่ะถ้าจะคิดแบบนี่"ทุกครั้งคำพูดของเขาดูไม่อยากรักษาเราไว้เลย
-อันสุดท้ายอันนี้ผมพูดหลังจากเลิกกับเขาแล้ว ที่กับแฟนเก่ามีเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน ไปนู้น ทำนี่ ถ่ายรูปคู่ เพื่อนๆทุกคนรู้ กับเรารูปคู่มีแบบแทบนับได้
สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะเงียบ ผมก็เลือกที่จะเงียบถ้าสุดท้ายการพูดอะไรไปมันเหมือนกับเราประชดเขาสู้เราไม่พูดดีกว่า เพราะเราพยายามแล้วที่จะมีเขา แต่เขาเลือกที่จะไม่พยายามที่จะมีเรา แม้ในวันที่เลิกกันเราพยายามรั้งแล้วแต่เขาไม่อยากอยู่ งั้นสุดท้ายมีแค่ต้องมานั่งอมทุกข์แล้วตั้งคำถามกับตัวเองเราจะรอเขากลับมาไหม หรือเราควรเริ่มใหม่โดยไม่มีเขา แต่มันทำได้ง่ายๆเหรอ เราทุ่มเทขนาดนั้น เอาใจลงกับครั้งนี้มากเพราะที่ผ่านมาผิดหวังมาตลอด และครั้งนี้ก็ยังผิดหวังอีก สาเหตุที่เรื่องมันจบลงแบบนี้เพราะมันไม่ใช่เวลาสั้นๆที่เขาไม่มาหาเราหรือให้เราไปหาหรือชวนเราไปไหนเลย แต่มันเป็นเวลาถึง3เดือน เาก็พยายามเข้าใจมาตลอดว่าเขาคงไม่ว่างจริงๆ แต่เขาลืมไปรึป่าวว่าเรามองเขาผ่านโซเซียลมีเดียตลอดเวลาไม่เจอเรา3เดือน ไม่ว่าง ทำงาน กลัวโควิด...พอเข้าใจ แต่ไปไหนมาไหนกับเพื่อนได้...แค่เพื่อนเอ๋ยปากก็พร้อมไป ต่อให้ต้องเจ็บก็ต้องยอมเพราะในเมื่อความสุขของเขา ไม่ช่การมีเรางั้นเราขอเลือกความทุกข์ระยะสั้นเพื่อปล่อยให้เขาไปมีความสุขระยะยาวในแบบที่เขาต้องการ แล้วเราก็ปล่อยให้เวลาพาเราไปเริ่มต้นใหม่...
ผมผิดเหรอครับ..
-ไม่อยากเจอเราเพราะงานที่เราทำมันต้องเจอคนเยอะ กลัวโควิดแต่ออกไปพบปะสังสรรค์กับเพื่อนได้
-ไม่เคยไปเที่ยวที่ไหนด้วยกันเลย ไม่เคยชวนเรามีแต่เราที่เป็นฝ่ายชวน...แต่ไม่ไป
-ไม่มีใครรู้ว่าคบกันเว้นแค่คนในครอบครัวหรือเพื่อนในที่ทำงานเก่า แต่ของเราเราบอกเพื่อนได้ทุกคนว่าเราคบกับใคร แต่ของเขาเรายังไม่เคยเจอหน้าเพื่อนเขาสักคน
-ทะเลาะกันทุกครั้งเราขอโทษตลอด แต่ของเขาเลือกจะใช่คำพูดแบบว่า "รับได้ก็คุยรับไม่ได้ก็ไม่ต้องคุย" "ไม่พอใจเลิกกันเลยก็ได้น่ะ" "เลิกกันเลยไหมล่ะถ้าจะคิดแบบนี่"ทุกครั้งคำพูดของเขาดูไม่อยากรักษาเราไว้เลย
-อันสุดท้ายอันนี้ผมพูดหลังจากเลิกกับเขาแล้ว ที่กับแฟนเก่ามีเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน ไปนู้น ทำนี่ ถ่ายรูปคู่ เพื่อนๆทุกคนรู้ กับเรารูปคู่มีแบบแทบนับได้
สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะเงียบ ผมก็เลือกที่จะเงียบถ้าสุดท้ายการพูดอะไรไปมันเหมือนกับเราประชดเขาสู้เราไม่พูดดีกว่า เพราะเราพยายามแล้วที่จะมีเขา แต่เขาเลือกที่จะไม่พยายามที่จะมีเรา แม้ในวันที่เลิกกันเราพยายามรั้งแล้วแต่เขาไม่อยากอยู่ งั้นสุดท้ายมีแค่ต้องมานั่งอมทุกข์แล้วตั้งคำถามกับตัวเองเราจะรอเขากลับมาไหม หรือเราควรเริ่มใหม่โดยไม่มีเขา แต่มันทำได้ง่ายๆเหรอ เราทุ่มเทขนาดนั้น เอาใจลงกับครั้งนี้มากเพราะที่ผ่านมาผิดหวังมาตลอด และครั้งนี้ก็ยังผิดหวังอีก สาเหตุที่เรื่องมันจบลงแบบนี้เพราะมันไม่ใช่เวลาสั้นๆที่เขาไม่มาหาเราหรือให้เราไปหาหรือชวนเราไปไหนเลย แต่มันเป็นเวลาถึง3เดือน เาก็พยายามเข้าใจมาตลอดว่าเขาคงไม่ว่างจริงๆ แต่เขาลืมไปรึป่าวว่าเรามองเขาผ่านโซเซียลมีเดียตลอดเวลาไม่เจอเรา3เดือน ไม่ว่าง ทำงาน กลัวโควิด...พอเข้าใจ แต่ไปไหนมาไหนกับเพื่อนได้...แค่เพื่อนเอ๋ยปากก็พร้อมไป ต่อให้ต้องเจ็บก็ต้องยอมเพราะในเมื่อความสุขของเขา ไม่ช่การมีเรางั้นเราขอเลือกความทุกข์ระยะสั้นเพื่อปล่อยให้เขาไปมีความสุขระยะยาวในแบบที่เขาต้องการ แล้วเราก็ปล่อยให้เวลาพาเราไปเริ่มต้นใหม่...