โดนพ่อตบหน้าครั้งแรก แล้วอ้างว่าเป็นคนหาเงินมาให้ใช้

คือตอนแรกเรานั่งอยู่เฉยๆ แล้วพ่อกลับมาจากทำงาน อยู่ๆก็ด่าเราเหมือนเหนื่อยกับงานแล้วมาลงที่เรา พูดตะคอกประมาณบ่นไปเรื่อยอ่ะค่ะ เราก็พูดว่าพูดดีๆหน่อย พ่อก็บอกว่าพูดดีอยู่ แต่เป็นเสียงที่ตะคอก เราก็เลยบอกว่าพูดดีแล้วหรอ พ่อก็ตะโกนใส่เลยแบบดังมาก ทีนี้เราเลยรอพ่อเซ็นเอกสารเข้ามหาลัยให้ แล้วเราเลยขึ้นห้องเลย เพราะเราเป็นคนที่ถ้าเจออะไรtoxicในบ้าน เราจะเข้าห้องนอนทันทีค่ะพอเราเข้าห้องนอนเราก็ร้องไห้ที่อยู่ๆ พ่อตะโกนใส่ คือเสียใจมากๆ  ทีนี้เหมือนแม่พูดอะไรกับพ่อไม่รู้ ก่อนเราปิดประตูเราได้ยินเป็นเสียงซุบซิบ เรายังไม่ทันได้ปิดประตู พ่อก็เรียกชื่อเรา แล้วก็ตามเราขึ้นมา แล้วก็ด่าๆๆๆ เราเลยเปิดประตูออกไปพูดว่ารู้แล้ว เพราะพ่อเราเป็นคนที่ชอบพูดย้ำๆพูดวนไปวนมาอยู่ที่เดิม ประมาณว่าพอเรื่องนี้จบ ก็จะวนมาใหม่ซึ่งมันน่ารำคาญค่ะ พอเราพูดว่ารู้แล้ว พ่อเราก็ยังไม่พอ เรา้ลยตะโกนไปว่ารู้แล้ว ทีนี้เราเลยปิดประตูแล้วล็อก แล้วพ่อเราก็ทุบห้องตะโกน แล้วเราเลยเปิดแล้วตอนนั้นเราฟิวขาดมาก เราเลยตะโกนไปว่าอยากให้คนอื่นพูดดี ก็พูดดีๆกับคนอื่นก่อน แล้วพ่อก็ว่าว่าเราก้าวร้าว ซึ่งเราทนมานานแล้ว คือเราไม่เคยทำแบบนี้เลย พ่อก็ด่าๆๆ แล้วก็ง้างมือจะตบ เราก็เถียงแต่เราไม่ได้เถียงคำหยาบเลยนะคะ คือพูดปกติ แต่มีขึ้นเสียงบ้างค่ะ แล้วเราเริ่มทนไม่ไหว เราเลยไม่อยากอยู่บ้านแล้ว เราเลยจะหนีออกไปนอกบ้าน พ่อก็ตามได้แล้วก็บอกไปคุยในบ้าน พอซักพักก็ด่าว่าทำไมทำตัวแบบนี้ คือเราก็บอกบ้านมันไม่น่าอยู่ ตอนนั้น้หมือนแม่จะอยู่ทีมพ่อด้วยค่ะ แล้วพ่อก็กระชากแขนเราดึงแรงมาก แล้วก็ง้างมืออีก แล้วก็ตบเราค่ะ ตบหน้าแบบแรงมาก คือตอนนั้นเราคิดแล้วว่าเค้าไม่ใช่พ่อเรา เรารู้สึกเกลียดมาก้พราะไม่เคยมีใครทำกับเราแบบนี้ แล้วพ่อเราก็ร้องไห้ แล้วก็พูดแต่ว่าทำไมทำแบบนี้ พ่อเป็นคนหาเงินมาให้ใช้นะ คือเราเลยสงสัยว่า คุณเป็นคนหาเงินมาให้ใช้ แต่คุณจะทำอะไรกับเราก็ได้หรอ และ เราไม่ใช่คนเริ่มเลย เราพูดดีๆแล้วด้วยซ้ำ แล้วเราเลยพูดว่ามีอะไรก็เคลียร์กันตรงนี้เลย จะได้จบๆ พ่อเรามีแต่จะหนีปัญหา แล้วขึ้นไปข้างบน น้องเราเลยบอกว่าไม่ต้อง นั่งอยู่นี่แหละ แล้วหลังจากที่ตบเราไป พ่อก็นั่งร้องไห้แล้วก็ด่า คือเราเองก็ทนไม่ไหวเหมือนกันค่ะตอนนี้ แผลใจเราใหญ่มาก เรารู้สึกไม่อยากเจอคนในบ้าน ไม่อยากเจอพ่อแม่เลย อยากอยู่แต่ในห้อง เรารู้สึกว่าบ้านไม่น่าอยู่เลยค่ะ ถ้าเราเจอหน้าพ่อเราไม่รู้จะทำยังไง เหมือนเราไม่ศรัทธาอะไรในตัวเค้าแล้ว เราไม่รู้ว่าตอนนี้พ่อเรารู้สึกยังไง แต่เราอยากให้พ่อขอโทษเรา แต่เราก็พร้อมขอโทษพ่อเพราะเราเข้าใจว่าผิดกันทั้งคู่ แต่พ่อเราเริ่มก่อน และพ่อเราควรมาขอโทษเราก่อนค่ะ นี่คือสิ่งที่เราคิด เราคิดว่าการที่จะขอโทษกันมันเป็นเรื่องในสิ่งที่ควรทำค่ะ เราคิดว่าไม่จำเป็นที่ลูกจะขอโทษพ่อก่อนหรือยังไง มันใครก็ได้ ตอนนี้เราควรทำยังไงคะ