ตามหัวข้อเลยค่ะ คือแม่เรา เบียวหนังสั้น ละครคุณธรรมอะค่ะ เวลาดูหนังสั้นเห็นนางเอกตบตัวร้ายก็มาตบเรา โดยใช้เหตุผลว่า แค่จะสั่งสอน(ที่เราทำดินสอเขียนคิ้วของแม่ร่วงตอนขนของไปต่างจังหวัด) แล้วมาบอกว่าทำเพราะรัก เราก็โกรธแม่เล็กน้อยเวลาผ่านไปเราก็หายโกรธ วันต่อมา แม่ให้เราล้างจาน เรากำลังลุกไปล้าง อยู่ๆแม่ก็เคว้งจานใส่พื้น เศษจานบาดเราอีก แม่ก็ด่าเราว่าแค่ล้างจานแค่นี้ยังอิดออด โตไปจะเจริญได้ไง เราก็ขอโทษแม่ทั้งที่เลือดยังอาบขาอยู่ พอตกเย็น แม่ให้เราไปเอามะม่วงในตู้เย็นมาให้ เราถอนหายใจเบาๆเพราะเหนื่อยกับการกระทำของแม่ แล้วแม่ก็ตะโกนขึ้นมาว่า จะไปตายที่ไหนก็ไปไป กูรำคาญ ชีวิตไม่เจริญหรอก ขอให้ชีวิตล่มจม ไม่เหลือดชิ้นดี อัปปรี

ตอนนั้นเรากลั้นน้ำตา ทำได้แค่ฮึบแล้ว เอามะม่วงไปให้แม่ แม่ก็หยุมหัวเรา ตอนนั้นเราเจ็บมาก พูดอะไรไม่ออก แล้วแอบไปร้องไห้คนเดียว อยากฆ่ๅตัวตๅย.ให้จบๆ แต่ก็ทำไม่ลง ได้แต่อดทนเพราะเราก็ไปอยู่ไหนไม่ได้
แม่ทำ(ร้าย)เพราะรัก