ต้องการคำแนะนำจากคุณหมอ , คนที่เป็นโรคซึมเศร้า , ไบโพล่า หรือคนรอบข้างที่ดูและผู้ป่วยโรคนี้อยู่ค่ะ
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะ ว่าคู่เราเป็น ญ/ญ เรากับแฟนคบกันมาประมาณเกือบ 9 ปี เราอายุ 30 ส่วนแฟนอายุ 28 คบกันมาตั้งแต่มหาวิทยาลัย ตอนนี้ทำธุรกิจส่วนตัวด้วยกัน ตอนเจอกันแรกๆแฟนเราเป็นคนสนุกมากกกกกก ตลก น่ารัก ถือว่าเป็นความสดใสที่เราไม่เคยเจอจากใครมาก่อนเลยก็ว่าได้ แต่ตอนนี้แฟนเราเป็นโรคซึมเศร้าประมาณ 5-6 ปี (ตอนหลังคุณหมอบอกว่าเป็นไบโพล่าด้วย) ตอนนี้รักษาอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช ปิยมหาราชการุณย์ ครั้งแรกที่รู้ว่าแฟนเป็นโรคซึมเศร้าคือ แฟนเรานอนมองเพดานแล้วน้ำตาไหลร้องไห้ บางทีก็ร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีเหตุผลหรือไม่ได้มีเรื่องอะไรที่กระทบจิตใจ แต่เค้าจะรู้สึกเศร้าและเสียใจเองจากข้างใน ตลอดการรักษาดีขึ้นบ้าง แย่ลงบ้าง บางทีแฟนหยุดยาเอง น็อคเข้าโรงพยาบาลก็มี
ส่วนเรื่องที่ทำให้แฟนเราเสียใจถึงขั้นหนักก็จะมีอยู่ไม่มีเรื่อง 1.อาจารย์เดินออกตอนงานทีสิสของแฟน โดยไม่คอมเมนต์งานเลย 2.หลังจากเรียนจบ ตอนแรกพวกเราแพลนกับว่าจะไปเรียนต่อต่างประเทศด้วยกัน แต่สุดท้ายพ่อแม่แฟนเราบอกว่าส่งไปไม่ไหว ที่บ้านล้มละลาย 3.แม่มาบอกว่าพ่อมีเมียน้อย พ่อแฟนขึ้นกูครั้งแรกในชีวิต 4. แฟนเรารับไม่ได้กับการเปลี่ยนไปของคนรอบข้าง อธิบายง่ายๆคือเค้ายังยึดติดกับความสุขสมัยเด็กๆหรือวัยรุ่น แต่พอตอนหลังเค้าจะรู้สึกแย่ที่ทำไมทุกๆคนเครียดขึ้น ทำไมไม่สนุกกันเหมือนแต่ก่อน ทั้งครอบครัวและเพื่อน 5. การทะเลาะของเราก็เป็นตามปกติเหมือนคู่อื่นๆ มีงอนมีง้อ แต่ไม่ได้มีเรื่องมือที่สามเลย
เราขอค่อยๆไล่เรื่องราวก่อนนะคะ แฟนเราเป็นคนที่ถ้าอยู่นอกบ้านหรือกับคนอื่น จะเป็นคนที่สดใสมากกก มากจนไม่มีใครคาดคิดว่าจะเป็นโรคซึมเศร้า เป็นคนที่คุยสนุก มองโลกบวก(กับคนอื่น) และเป็นที่รักของทุกคนที่ได้เข้ามาคุยด้วย พื้นฐานที่บ้านแฟนเราอบอุ่น(ถ้าตัดเรื่องที่เล่าให้ฟังด้านบน) ทุกคนรู้ที่แฟนเราเป็นโรคนี้ และทุกคนคอยให้กำลังใจและซัพพอร์ตทุกเรื่อง ไม่มีใครเคยว่า หรือกดดันอะไรเลย ส่วนครอบครัวของเราก็รักแฟนเรามากเช่นกัน พูดง่ายๆเลยคือถ้าพูดถึงความรักความอบอุ่น เรารู้สึกว่าส่วนนี้แฟนเราได้เต็มเกิน 100%
ในเรื่องของการทำงาน เราทำธุรกิจส่วนตัวด้วยกันตั้งแต่สมัยเรียนจนถึงตอนนี้ ซึ่งเป็นงานที่ค่อนข้างสบาย ไม่มีเจ้านาย ไม่มีลูกน้อง แฟนเราตื่นประมาณเที่ยงเกือบทุกวัน และไม่มีคนไปปลุก หรือบีบบังคับให้ต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ รวมถึงการทำงานด้วย ดังนั้นในเรื่องความกดดันเรื่องงานตัดออกไปได้เลย
เรื่องของการเงิน ก่อนโควิดพวกเราสามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ประมาณนึง ซึ่งตอนนี้แฟนเราผ่อนบ้าน 1 หลัง (ซื้อไว้เผื่อให้พ่อแม่แฟนตอนแก่มาอยู่ตอนบั้นปลาย) แต่ช่วงนี้ค่อนข้างจะเกิดปัญหาเพราะโควิด แต่ทั้งครอบครัวแฟนและครอบครัวเราก็ช่วยตรงนี้ให้ค่อยๆผ่านช่วงวิกฤตไป
และถ้าทุกคนอ่านมาจนถึงตอนนี้อาจจะรู้สึกว่ามันดูเหมือนไม่มีปัญหา และทุกอย่างดูราบรื่น (เราก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน) แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ แฟนเราไม่มีความสุข ไม่มีความสุขในการใช้ชีวิต บางทีนั่งดูหนัง กินข้าว หรือตอนขับรถอยู่ก็จะรู้เศร้าขึ้นมา และหันมาบอกเราว่าไม่มีความสุข และช่วงที่เป็นหนักที่สุดคือตอนกลางคืนก่อนนอน แฟนเราจะนอนไม่ค่อยหลับ พอตกกลางคืน แฟนเราจะเศร้า เศร้าทั้งๆที่ไม่มีเรื่อง นอกจากเศร้าก็คือเบื่อ เหมือนคนที่ไม่มีชีวิต ไม่มีความรู้สึก แบบนั้นเลย บ่อยครั้งที่แฟนเราบอกว่าอยากจะหลับไปเฉยๆ (แต่แฟนเราไม่ทำร้ายร่างกายตัวเองนะคะ)
คุณหมอพยายามแนะนำให้คิดบวก ไปเที่ยว ไปหาพลังบวก ซึ่งพวกเราก็ไป ไปทั้งต่างจัดหวัด ต่างประเทศ แต่สิ่งที่น่าแปลกใจคือ แฟนเราไม่เคยรู้สึกอยากไปเที่ยวที่ไหน ไม่เคยร้องขอว่าอยากไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ ไม่เคยเลย ส่วนใหญ่เราจะเป็นคนเลือกซะมากกว่า บางครั้งที่ไหนรีวิวว่าดี พวกเราก็ไปกันหมด แต่เรากลับรู้สึกว่า แฟนเราไป เพื่อเป็นหน้าที่ ไปเพื่อแค่ไป (ย้ำ เหมือนไปเพื่อแค่ไปจริงๆ) แฟนเราไม่เล่นfacebook นะคะ ดังนั้นแฟนก็ไม่ได้อยากถ่ายรูปไปโพสต์อะไรอยู่แล้ว ทุกครั้งที่ไปเที่ยวน้อยครั้งที่เราจะสัมผัสได้ว่าแฟนเรามีความสุขจริงๆ หรือบางครั้งระหว่างทริปกำลังสนุกๆ แฟนเราก็จะหน้าเปลี่ยน แล้วก็จะเกิดอารมณ์เบื่อขึ้นกะทันหัน
จริงๆตลอดเวลาที่คบกัน เพื่อนเราบอกให้เลิกหลายครั้งมากๆ เพราแต่ก่อนแฟนเราจะมีอารมณ์โมโหแรงร่วมด้วย กรี๊ดบ้านแตกตลอด มีครั้งนึงเมื่อไม่กี่เดือนก่อน เราเข้าไปขัดจังหวะที่แฟนดูซีรีย์ในห้อง แฟนเราโมโห กรี๊ด ร้องไห้ กรี๊ดแทบไม่หยุด แต่ถามว่าทำไม 9 ปีเรายังอยู่ตรงนี้ เพราะเรารักแฟนมาก รวมถึงครอบครัวเราก็รักแฟนเรามากเหมือนกัน อีกมุมนึงแฟนเราเป็นคนที่สดใส ยิ้มเก่ง และมีหลายๆมุมที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ แล้วก็ค่อนข้างให้เราเป็นตัวของตัวเองมากทีเดียว หลายครั้งเรารู้ว่าแฟนเราก็พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่ ทั้งอารมณ์หงุดหงิด หรืออารมณ์เศร้า แต่บางครั้งที่แฟนเราต้องกดความรู้สึกพวกนั้น แฟนเราก็จะมาบอกเราตอนหลังว่าเค้ารู้สึกเหนื่อย แฟนเราพยายามหาข้อมูลว่าแอพไหนดีก็จะโหลดมา เพื่อมาคอยเช็คอารมณ์ตัวเอง พยายามไปตั้งกระทู้(ต่างประเทศ)ว่าจะทำยังไงกับความรู้สึกพวกนี้ดี นักจิตบำบัดก็เคยไปหาแต่ก็ไม่ได้ผล ออกกำลังกาย นั่งสมาธิ สวดมนต์ ฟังพอดแคสต์ ทำมาหมดทุกอย่างแล้ว
ตอนนี้สิ่งที่เรารู้สึกกับตัวเอง คือเรารู้สึกโทษตัวเองมากขึ้น เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่แฟนเราพูดว่าเบื่อๆๆๆ เพราะเรารู้สึกว่าเราทำทุกอย่างดีที่สุดแล้ว แต่เราไม่สามารถทำให้คนตรงหน้ามีความสุขได้เลย ช่วงนี้บ่อยครั้งที่เราอยากจะบอกเลิกแฟน และคิดว่าหรือเค้าอาจจะต้องไปคบกับผู้ชาย สร้างครอบครัว มีลูกที่น่ารักรึเปล่า หรือจริงๆแล้วแฟนเบื่อชีวิตคู่ของเรา หรือหมดรักแล้วรึเปล่า แต่ทุกครั้งที่เราถามแฟน แฟนเราก็บอกว่าไม่ แฟนเราไม่ได้อยากเลิก ช่วงนี้เรารู้สึกว่าตัวเองเองก็มีความสุขน้อยลง น้อยลงมากจริงๆ เพราะเหมือนบางครั้งมันหดหู่ มันพะวงไปหมด สิ่งที่แย่ที่สุดคือ เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้เค้ามีความสุขนี่แหละ ใครที่ไม่ได้อยู่จุดนี้ จะไม่เข้าใจความรู้สึกนี้เลยจริงๆ บางคนอาจจะมีความสุขกับการไปเที่ยว การซื้อของ การอยู่กับครอบครัว อยู่กับเพื่อน แต่แฟนเราไม่ได้มีความสุขกับสิ่งเหล่านั้น และทุกวันนี้แฟนเราก็ค่อนข้างจะฝั่กใฝ่อยากหาความสุขที่เป็นความสุขที่แท้จริงของตัวเองให้เจอโดยที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
เราไม่รู้ว่าเราควรเลิกกับแฟนตอนนี้ เพื่อให้ทั้งเค้าและเราไปเจอกับความสุขที่แท้จริง หรือประคองกันไว้แบบนี้ไปเรื่อยๆดี เรากลัวว่ายิ่งเรารั้งแฟนเราไว้ มันยิ่งทำให้แฟนเราไม่มีความสุขรึเปล่า ส่วนในด้านของเรา เราก็อยากจะไปใช้ชีวิตที่มีความสุขจริงๆไม่ต้องคอยพะวงหรืออะไร อยากไปเที่ยว อยากหัวเราะให้สุด อยากมีคนรับฟังเราบ้าง ก็แค่นั้นเอง ถ้าหากใครอ่านจบมีคำแนะนำ หรือวิธีเพิ่มพลังบวก รบกวนพิมพ์เข้ามาได้เลยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
โรคซึมเศร้า หรือ หมดรัก
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะ ว่าคู่เราเป็น ญ/ญ เรากับแฟนคบกันมาประมาณเกือบ 9 ปี เราอายุ 30 ส่วนแฟนอายุ 28 คบกันมาตั้งแต่มหาวิทยาลัย ตอนนี้ทำธุรกิจส่วนตัวด้วยกัน ตอนเจอกันแรกๆแฟนเราเป็นคนสนุกมากกกกกก ตลก น่ารัก ถือว่าเป็นความสดใสที่เราไม่เคยเจอจากใครมาก่อนเลยก็ว่าได้ แต่ตอนนี้แฟนเราเป็นโรคซึมเศร้าประมาณ 5-6 ปี (ตอนหลังคุณหมอบอกว่าเป็นไบโพล่าด้วย) ตอนนี้รักษาอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช ปิยมหาราชการุณย์ ครั้งแรกที่รู้ว่าแฟนเป็นโรคซึมเศร้าคือ แฟนเรานอนมองเพดานแล้วน้ำตาไหลร้องไห้ บางทีก็ร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีเหตุผลหรือไม่ได้มีเรื่องอะไรที่กระทบจิตใจ แต่เค้าจะรู้สึกเศร้าและเสียใจเองจากข้างใน ตลอดการรักษาดีขึ้นบ้าง แย่ลงบ้าง บางทีแฟนหยุดยาเอง น็อคเข้าโรงพยาบาลก็มี
ส่วนเรื่องที่ทำให้แฟนเราเสียใจถึงขั้นหนักก็จะมีอยู่ไม่มีเรื่อง 1.อาจารย์เดินออกตอนงานทีสิสของแฟน โดยไม่คอมเมนต์งานเลย 2.หลังจากเรียนจบ ตอนแรกพวกเราแพลนกับว่าจะไปเรียนต่อต่างประเทศด้วยกัน แต่สุดท้ายพ่อแม่แฟนเราบอกว่าส่งไปไม่ไหว ที่บ้านล้มละลาย 3.แม่มาบอกว่าพ่อมีเมียน้อย พ่อแฟนขึ้นกูครั้งแรกในชีวิต 4. แฟนเรารับไม่ได้กับการเปลี่ยนไปของคนรอบข้าง อธิบายง่ายๆคือเค้ายังยึดติดกับความสุขสมัยเด็กๆหรือวัยรุ่น แต่พอตอนหลังเค้าจะรู้สึกแย่ที่ทำไมทุกๆคนเครียดขึ้น ทำไมไม่สนุกกันเหมือนแต่ก่อน ทั้งครอบครัวและเพื่อน 5. การทะเลาะของเราก็เป็นตามปกติเหมือนคู่อื่นๆ มีงอนมีง้อ แต่ไม่ได้มีเรื่องมือที่สามเลย
เราขอค่อยๆไล่เรื่องราวก่อนนะคะ แฟนเราเป็นคนที่ถ้าอยู่นอกบ้านหรือกับคนอื่น จะเป็นคนที่สดใสมากกก มากจนไม่มีใครคาดคิดว่าจะเป็นโรคซึมเศร้า เป็นคนที่คุยสนุก มองโลกบวก(กับคนอื่น) และเป็นที่รักของทุกคนที่ได้เข้ามาคุยด้วย พื้นฐานที่บ้านแฟนเราอบอุ่น(ถ้าตัดเรื่องที่เล่าให้ฟังด้านบน) ทุกคนรู้ที่แฟนเราเป็นโรคนี้ และทุกคนคอยให้กำลังใจและซัพพอร์ตทุกเรื่อง ไม่มีใครเคยว่า หรือกดดันอะไรเลย ส่วนครอบครัวของเราก็รักแฟนเรามากเช่นกัน พูดง่ายๆเลยคือถ้าพูดถึงความรักความอบอุ่น เรารู้สึกว่าส่วนนี้แฟนเราได้เต็มเกิน 100%
ในเรื่องของการทำงาน เราทำธุรกิจส่วนตัวด้วยกันตั้งแต่สมัยเรียนจนถึงตอนนี้ ซึ่งเป็นงานที่ค่อนข้างสบาย ไม่มีเจ้านาย ไม่มีลูกน้อง แฟนเราตื่นประมาณเที่ยงเกือบทุกวัน และไม่มีคนไปปลุก หรือบีบบังคับให้ต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ รวมถึงการทำงานด้วย ดังนั้นในเรื่องความกดดันเรื่องงานตัดออกไปได้เลย
เรื่องของการเงิน ก่อนโควิดพวกเราสามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ประมาณนึง ซึ่งตอนนี้แฟนเราผ่อนบ้าน 1 หลัง (ซื้อไว้เผื่อให้พ่อแม่แฟนตอนแก่มาอยู่ตอนบั้นปลาย) แต่ช่วงนี้ค่อนข้างจะเกิดปัญหาเพราะโควิด แต่ทั้งครอบครัวแฟนและครอบครัวเราก็ช่วยตรงนี้ให้ค่อยๆผ่านช่วงวิกฤตไป
และถ้าทุกคนอ่านมาจนถึงตอนนี้อาจจะรู้สึกว่ามันดูเหมือนไม่มีปัญหา และทุกอย่างดูราบรื่น (เราก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน) แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ แฟนเราไม่มีความสุข ไม่มีความสุขในการใช้ชีวิต บางทีนั่งดูหนัง กินข้าว หรือตอนขับรถอยู่ก็จะรู้เศร้าขึ้นมา และหันมาบอกเราว่าไม่มีความสุข และช่วงที่เป็นหนักที่สุดคือตอนกลางคืนก่อนนอน แฟนเราจะนอนไม่ค่อยหลับ พอตกกลางคืน แฟนเราจะเศร้า เศร้าทั้งๆที่ไม่มีเรื่อง นอกจากเศร้าก็คือเบื่อ เหมือนคนที่ไม่มีชีวิต ไม่มีความรู้สึก แบบนั้นเลย บ่อยครั้งที่แฟนเราบอกว่าอยากจะหลับไปเฉยๆ (แต่แฟนเราไม่ทำร้ายร่างกายตัวเองนะคะ)
คุณหมอพยายามแนะนำให้คิดบวก ไปเที่ยว ไปหาพลังบวก ซึ่งพวกเราก็ไป ไปทั้งต่างจัดหวัด ต่างประเทศ แต่สิ่งที่น่าแปลกใจคือ แฟนเราไม่เคยรู้สึกอยากไปเที่ยวที่ไหน ไม่เคยร้องขอว่าอยากไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ ไม่เคยเลย ส่วนใหญ่เราจะเป็นคนเลือกซะมากกว่า บางครั้งที่ไหนรีวิวว่าดี พวกเราก็ไปกันหมด แต่เรากลับรู้สึกว่า แฟนเราไป เพื่อเป็นหน้าที่ ไปเพื่อแค่ไป (ย้ำ เหมือนไปเพื่อแค่ไปจริงๆ) แฟนเราไม่เล่นfacebook นะคะ ดังนั้นแฟนก็ไม่ได้อยากถ่ายรูปไปโพสต์อะไรอยู่แล้ว ทุกครั้งที่ไปเที่ยวน้อยครั้งที่เราจะสัมผัสได้ว่าแฟนเรามีความสุขจริงๆ หรือบางครั้งระหว่างทริปกำลังสนุกๆ แฟนเราก็จะหน้าเปลี่ยน แล้วก็จะเกิดอารมณ์เบื่อขึ้นกะทันหัน
จริงๆตลอดเวลาที่คบกัน เพื่อนเราบอกให้เลิกหลายครั้งมากๆ เพราแต่ก่อนแฟนเราจะมีอารมณ์โมโหแรงร่วมด้วย กรี๊ดบ้านแตกตลอด มีครั้งนึงเมื่อไม่กี่เดือนก่อน เราเข้าไปขัดจังหวะที่แฟนดูซีรีย์ในห้อง แฟนเราโมโห กรี๊ด ร้องไห้ กรี๊ดแทบไม่หยุด แต่ถามว่าทำไม 9 ปีเรายังอยู่ตรงนี้ เพราะเรารักแฟนมาก รวมถึงครอบครัวเราก็รักแฟนเรามากเหมือนกัน อีกมุมนึงแฟนเราเป็นคนที่สดใส ยิ้มเก่ง และมีหลายๆมุมที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ แล้วก็ค่อนข้างให้เราเป็นตัวของตัวเองมากทีเดียว หลายครั้งเรารู้ว่าแฟนเราก็พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่ ทั้งอารมณ์หงุดหงิด หรืออารมณ์เศร้า แต่บางครั้งที่แฟนเราต้องกดความรู้สึกพวกนั้น แฟนเราก็จะมาบอกเราตอนหลังว่าเค้ารู้สึกเหนื่อย แฟนเราพยายามหาข้อมูลว่าแอพไหนดีก็จะโหลดมา เพื่อมาคอยเช็คอารมณ์ตัวเอง พยายามไปตั้งกระทู้(ต่างประเทศ)ว่าจะทำยังไงกับความรู้สึกพวกนี้ดี นักจิตบำบัดก็เคยไปหาแต่ก็ไม่ได้ผล ออกกำลังกาย นั่งสมาธิ สวดมนต์ ฟังพอดแคสต์ ทำมาหมดทุกอย่างแล้ว
ตอนนี้สิ่งที่เรารู้สึกกับตัวเอง คือเรารู้สึกโทษตัวเองมากขึ้น เรารู้สึกแย่ทุกครั้งที่แฟนเราพูดว่าเบื่อๆๆๆ เพราะเรารู้สึกว่าเราทำทุกอย่างดีที่สุดแล้ว แต่เราไม่สามารถทำให้คนตรงหน้ามีความสุขได้เลย ช่วงนี้บ่อยครั้งที่เราอยากจะบอกเลิกแฟน และคิดว่าหรือเค้าอาจจะต้องไปคบกับผู้ชาย สร้างครอบครัว มีลูกที่น่ารักรึเปล่า หรือจริงๆแล้วแฟนเบื่อชีวิตคู่ของเรา หรือหมดรักแล้วรึเปล่า แต่ทุกครั้งที่เราถามแฟน แฟนเราก็บอกว่าไม่ แฟนเราไม่ได้อยากเลิก ช่วงนี้เรารู้สึกว่าตัวเองเองก็มีความสุขน้อยลง น้อยลงมากจริงๆ เพราะเหมือนบางครั้งมันหดหู่ มันพะวงไปหมด สิ่งที่แย่ที่สุดคือ เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้เค้ามีความสุขนี่แหละ ใครที่ไม่ได้อยู่จุดนี้ จะไม่เข้าใจความรู้สึกนี้เลยจริงๆ บางคนอาจจะมีความสุขกับการไปเที่ยว การซื้อของ การอยู่กับครอบครัว อยู่กับเพื่อน แต่แฟนเราไม่ได้มีความสุขกับสิ่งเหล่านั้น และทุกวันนี้แฟนเราก็ค่อนข้างจะฝั่กใฝ่อยากหาความสุขที่เป็นความสุขที่แท้จริงของตัวเองให้เจอโดยที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
เราไม่รู้ว่าเราควรเลิกกับแฟนตอนนี้ เพื่อให้ทั้งเค้าและเราไปเจอกับความสุขที่แท้จริง หรือประคองกันไว้แบบนี้ไปเรื่อยๆดี เรากลัวว่ายิ่งเรารั้งแฟนเราไว้ มันยิ่งทำให้แฟนเราไม่มีความสุขรึเปล่า ส่วนในด้านของเรา เราก็อยากจะไปใช้ชีวิตที่มีความสุขจริงๆไม่ต้องคอยพะวงหรืออะไร อยากไปเที่ยว อยากหัวเราะให้สุด อยากมีคนรับฟังเราบ้าง ก็แค่นั้นเอง ถ้าหากใครอ่านจบมีคำแนะนำ หรือวิธีเพิ่มพลังบวก รบกวนพิมพ์เข้ามาได้เลยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ