ช่วงหนึ่งของชีวิตที่รู้สึกท้อกับการศึกษา

หนูเป็นเด็ก64ที่ตอนนี้ยังไม่มีที่เรียน คาดไว้ว่าคงจะได้เป็นเด็ก65 ตั้งเป้าไว้เดินตามเป้าหมายมาตลอด ไม่ได้วางแผนไปคณะอื่น ครอบครัวญาติหวังไว้เยอะว่าจะได้เรียนในสิ่งที่หนูหวัง ที่จริงถ้าครอบครัวไม่หวังกับหนูมากหนูคงไม่ได้เสียใจอะไรแบบนี้มาก หนูเห็นว่าครอบครัวหวังมากหนูเลยอยากสู้ให้สุดให้เขาเห็น นับวันเวลายิ่งผ่านไปคนอื่นเริ่มไปเรียนย้ายเข้าหอบ้าง ช่วงนี้แทบไม่อยากเข้า Facebook ไม่อยากเห็นมันรู้สึกนอยด์ทำไมหนูไม่มีที่เรียนแบบเพื่อนอะไรแบบนี้ ช่วงนี้พยายามอยู่อย่างเดียวคือพยายามฮีลความรู้สึกตัวเอง พยายามปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไรการศึกษาไม่มีคำว่าสาย ทุกวันนี้ก็ดีขึ้นแต่มันจะมีช่วงหนึ่งของความคิดที่คิดเรื่องนี้ทำให้ช่วงเวลานั้นรู้สึกเศร้าทันที สิ่งที่ทำได้ก็ได้แต่ให้กำลังใจตัวเองแล้วบอกว่าไม่เป็นไร
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
หาอะไรทำฆ่าเวลาค่ะ โดยให้ "ค่า" เวลาด้วย คือหาสิ่งที่จะเพิ่มพูนความรู้ ประสบการณ์
ความรู้มันไม่ได้มาในรูปแบบการเข้าห้องเรียนอย่างเดียวเท่านั้นค่ะ

อย่าเพิ่งท้อค่ะ ชีวิตคุณตอนนี้ยังเพิ่งอยู่ในวัยเริ่มต้น ยังต้องเจออะไรอีกเยอะค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่