ไม่ชอบครอบครัวตัวเอง ทำยังไงดีคะ

เราอายุ20ค่ะ กำลังเรียนมหาลัย ปกติเราอยู่หอค่ะ แต่ตอนนี้ก็ปิดเทอมบวกกับโควิดเลยต้องอยู่บ้าน ที่บ้านก็มีพ่อ แม่ เรา พี่สาวพี่เขยและลูกเค้าคนนึงค่ะ พี่สาวเราแต่งงานแล้วแต่ก็ไม่ได้ย้ายออกไปค่ะ เราจะบอกว่าเราไม่ชอบทุกคนในบ้านเลย ตอนช่วงม.ปลายเรารู้ว่าพ่อเรามีเมียน้อยค่ะ ทุกคนในบ้านรู้กันหมดพ่อทะเลาะกับแม่หลายครั้งจนเกือบจะหย่ากันทำให้เราฝังใจจนทุกวันนี้ว่าเราไม่ชอบพ่อ หลังจากนั้นเราก็เริ่มตีตัวออกห่างจากพ่อ คุยแค่ตอนที่มีเรื่องต้องคุยจริง ๆ จนมาถึงตอนนี้เราก็ยังไม่อยากคุยกับพ่อ ส่วนแม่ เราไม่ชอบที่เขาไม่เคยโทษว่าตัวเองผิด เขาไม่เคยรับฟังอะไรเราเลย ถ้าคุยเรื่องอะไรกับแม่เขาจะหาเรื่องทะเลาะตลอดเลย เราเบื่อมาก เขาชอบเปรียบเทียบเรากับญาติว่าเราไม่ดีบ้างอะไรบ้าง ซึ่งในสิ่งที่ดี ๆ ที่เราทำ เขาไม่เคยมองเห็นเลย เราไม่เคยได้รับคำชมอะไรจากเขาเลย อย่างที่เราอยู่บ้านเราก็หัดทำกับข้าว พอเราทำออกมาไม่ดีเขาก็จะด่าจนเราไม่อยากทำอะไรเลย เราอยากอยู่แต่ในห้องไม่อยากออกไปไหนเลย คือเราชอบเวลาได้เจอคนเยอะ ๆ นะ เราไม่ได้ชอบอยู่คนเดียวเลยเพราะเราเป็นคนขี้เหงา แต่ถ้าให้ออกนอกห้องไปเจอพ่อเจอแม่เราขออยู่คนเดียวดีกว่า ตอนนี้เขาก็ชอบบ่นว่าเราอยู่แต่ในห้อง เราไม่รู้จะทำยังไง ตอนพวกเขาไม่อยู่บ้านเราออกมานอกห้องปกตินะ ทำอาหารกินข้าวทำงานบ้านต่าง ๆ แต่พอเขากลับบ้านมาเราก็อยู่แต่ในห้องนอน เราเคยจะพูดกับเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่ก็ไม่ทันได้รู้เรื่องเลย ขาก็ด่าเราลูกเดียวเลย เขาไม่ฟังอะไรเราเลย พอเราพูดก็หาว่าเราเถียง เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริง ๆ พี่สาวเราที่อยู่ด้วยกัน พอหลังจากที่เขาแต่งงานเราก็ไม่ค่อยสนิทกันอีกเลย เขาจะออกไปทำงาน กลับมาเลี้ยงลูก ทำให้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลย ใจลึก ๆ เรารักพวกเขามากแต่เราก็ไม่ชอบบางสิ่งที่เขาทำ เราไม่รู้จะหันไปคุยกับใครเลย อยู่ทุกวันนี้เราไม่มีความสุขเลย บ้านไม่เคยเป็นเซฟโซนของเราเลย วันไหนที่เหนื่อย พอกลับบ้านมีแต่จะเหนื่อยเพิ่มขึ้น เราไม่อยากรู้สึกแบบนี้เลย เราอยากให้ครอบครัวเป็นสิ่งที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุข เราควรทำยังไงดีคะ