ศิลปะยืนยาว ชีวิตสั้น
โดย วรา วราภรณ์
สวัสดีค่ะ ขอแนะนำพื้นที่สำหรับนักอ่านที่สนใจเรื่องราวของศิลปินและศิลปะ ซึ่งตั้งใจจะมาพบกับผู้อ่านทุกวันที่ 10 และ 25 ของเดือนในห้องต่าง ๆ ที่ www.pantip.com ค่ะ
ในฐานะที่เป็นคนหนึ่งซึ่งเลือกทางเดินชีวิตมุ่งไปในโลกแห่งศาสตร์และศิลป์ ผู้เขียนจึงขอตั้งชื่อคอลัมน์ “ศิลปะยืนยาว ชีวิตสั้น” จากคำสอนสั้น ๆ ที่ติดตรึงใจของ
ศาสตราจารย์ศิลป พีระศรี (Corrado Feroci) หนึ่งในผู้ซึ่งมีคุณูปการต่อการก่อตั้งสถาบันอุดมศึกษาของไทยที่ชื่อ “มหาวิทยาลัยศิลปากร” และปูชนียบุคคลที่หว่านเพาะเมล็ดพันธุ์ศิลปะให้งอกงามในสังคมไทย
คำสอนดังกล่าวมีที่มาจากภาษาละติน
Ars Longa, vita brevis ซึ่งเรียงความกลับกันจากใจความเดิมที่มีต้นกำเนิดจากภาษากรีกโบราณอันเป็นส่วนหนึ่งของวาทะท่านฮิปโปเครติส บิดาการแพทย์ที่ถือว่าเป็นบุคคลสำคัญตั้งแต่สมัยก่อนคริสตกาล
ท่านใช้คำว่า Vita brevis เป็นคำขึ้นต้น ตามด้วย ars longa เทียบกับภาษาอังกฤษได้ว่า Life is short, and art long โดยที่ให้ความหมายคำ ars หรือ art ว่าคือเรื่องของวิธีการและงานฝีมือ เมื่อนำมาตีความย่อมสื่อความหมายว่า
"ขณะที่ผู้สร้างงานจบชีวิตลงและอาจถูกลืมเลือนไป ทว่า ตัวงานคือสิ่งที่ยืนยง"
ด้วยความรักและศรัทธาในศิลปะทุกแขนง ผู้เขียนจึงตั้งใจใช้ทักษะที่มีถ่ายทอดเรื่องราวอันพึงจดจำของเหล่าศิลปินไทยผู้จากไปไว้บนหน้ากระดาษออนไลน์แห่งนี้
...............................................................
ภาพวาดศรัณยู วงษ์กระจ่าง โดย ประภาส ชลศรานนท์
(ขอขอบคุณภาพจาก www.amarintv.com)
คิดถึงศรัณยู วงษ์กระจ่าง ศิลปินที่ไม่เคยรู้จัก
10 มิถุนายน 2564
เป็นวันที่ผู้เขียนนึกถึงศิลปินไทยคนหนึ่งที่สร้างความรู้สึกประทับใจและสะเทือนใจให้อย่างลุ่มลึก ทั้งที่แทบไม่เคยติดตามผลงานและรู้จักตัวตนของเขามาก่อน รู้จักก็เพียงชื่อเสียงเรียงนามในฐานะนักแสดงที่เคยเห็นหน้าค่าตาจากภาพถ่ายนิตยสารและในโทรทัศน์ชั่วครู่ชั่วยาม และเมื่อถึงวันที่เขาลาจากโลกนี้ไปในวัยเกือบครบหกสิบปี คือวันนี้ของปีที่แล้ว ผู้เขียนก็เพียงแต่รับฟังข่าวสารด้วยความรู้สึกเช่นเดียวกับที่รับรู้การจากไปของใครต่อใครที่ตนเองเพียงแต่รู้จักชื่อของเขา
อย่างไรก็ตาม เกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาที่ผู้เขียนใช้เวลากับการค้นคว้าข้อมูลเพื่อการทำงานบางอย่าง และมีโอกาสพบเห็นคลังข้อมูลเกี่ยวกับเขาผู้นี้โดยบังเอิญ จึงได้เข้าไปอ่านและศึกษาผลงานกับบางฉากในชีวิตของเขา ไล่ดูภาพเก่า ๆ หลายตอนในละครโทรทัศน์เรื่องนั้นเรื่องนี้ กับทั้งละครเวทีซึ่งมีเป็นยี่สิบเรื่อง ยังไม่รวมภาพยนตร์ และรายการโทรทัศน์ที่เขาเป็นพิธีกร รวมไปถึงฉากหนึ่งในชีวิตการเมืองภาคประชาชนในช่วงหนึ่งด้วย
ความรู้สึกของตนเองในวันนี้ก็คือ ต้องเขียนเรื่องของเขา เขียนเพื่อบอกเล่าตัวตนและมุมมองชีวิตที่น่าจดจำซึ่งสะท้อนผ่านผลงานอันหลากหลายของเขา ทั้งในฐานะศิลปินและเพื่อนมนุษย์คนหนึ่ง ที่ผู้เขียนเชื่อว่ายังมีผู้คนอีกมากมายที่ยังคงรักและระลึกถึงเขาเสมอ
ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
(ต่อกรอบล่าง)
ศิลปะยืนยาว ชีวิตสั้น : คิดถึงศรัณยู วงษ์กระจ่าง ศิลปินที่ไม่เคยรู้จัก
โดย วรา วราภรณ์
สวัสดีค่ะ ขอแนะนำพื้นที่สำหรับนักอ่านที่สนใจเรื่องราวของศิลปินและศิลปะ ซึ่งตั้งใจจะมาพบกับผู้อ่านทุกวันที่ 10 และ 25 ของเดือนในห้องต่าง ๆ ที่ www.pantip.com ค่ะ
ในฐานะที่เป็นคนหนึ่งซึ่งเลือกทางเดินชีวิตมุ่งไปในโลกแห่งศาสตร์และศิลป์ ผู้เขียนจึงขอตั้งชื่อคอลัมน์ “ศิลปะยืนยาว ชีวิตสั้น” จากคำสอนสั้น ๆ ที่ติดตรึงใจของ ศาสตราจารย์ศิลป พีระศรี (Corrado Feroci) หนึ่งในผู้ซึ่งมีคุณูปการต่อการก่อตั้งสถาบันอุดมศึกษาของไทยที่ชื่อ “มหาวิทยาลัยศิลปากร” และปูชนียบุคคลที่หว่านเพาะเมล็ดพันธุ์ศิลปะให้งอกงามในสังคมไทย
คำสอนดังกล่าวมีที่มาจากภาษาละติน Ars Longa, vita brevis ซึ่งเรียงความกลับกันจากใจความเดิมที่มีต้นกำเนิดจากภาษากรีกโบราณอันเป็นส่วนหนึ่งของวาทะท่านฮิปโปเครติส บิดาการแพทย์ที่ถือว่าเป็นบุคคลสำคัญตั้งแต่สมัยก่อนคริสตกาล
ท่านใช้คำว่า Vita brevis เป็นคำขึ้นต้น ตามด้วย ars longa เทียบกับภาษาอังกฤษได้ว่า Life is short, and art long โดยที่ให้ความหมายคำ ars หรือ art ว่าคือเรื่องของวิธีการและงานฝีมือ เมื่อนำมาตีความย่อมสื่อความหมายว่า
"ขณะที่ผู้สร้างงานจบชีวิตลงและอาจถูกลืมเลือนไป ทว่า ตัวงานคือสิ่งที่ยืนยง"
ด้วยความรักและศรัทธาในศิลปะทุกแขนง ผู้เขียนจึงตั้งใจใช้ทักษะที่มีถ่ายทอดเรื่องราวอันพึงจดจำของเหล่าศิลปินไทยผู้จากไปไว้บนหน้ากระดาษออนไลน์แห่งนี้
...............................................................
ภาพวาดศรัณยู วงษ์กระจ่าง โดย ประภาส ชลศรานนท์
(ขอขอบคุณภาพจาก www.amarintv.com)
คิดถึงศรัณยู วงษ์กระจ่าง ศิลปินที่ไม่เคยรู้จัก
10 มิถุนายน 2564
เป็นวันที่ผู้เขียนนึกถึงศิลปินไทยคนหนึ่งที่สร้างความรู้สึกประทับใจและสะเทือนใจให้อย่างลุ่มลึก ทั้งที่แทบไม่เคยติดตามผลงานและรู้จักตัวตนของเขามาก่อน รู้จักก็เพียงชื่อเสียงเรียงนามในฐานะนักแสดงที่เคยเห็นหน้าค่าตาจากภาพถ่ายนิตยสารและในโทรทัศน์ชั่วครู่ชั่วยาม และเมื่อถึงวันที่เขาลาจากโลกนี้ไปในวัยเกือบครบหกสิบปี คือวันนี้ของปีที่แล้ว ผู้เขียนก็เพียงแต่รับฟังข่าวสารด้วยความรู้สึกเช่นเดียวกับที่รับรู้การจากไปของใครต่อใครที่ตนเองเพียงแต่รู้จักชื่อของเขา
อย่างไรก็ตาม เกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาที่ผู้เขียนใช้เวลากับการค้นคว้าข้อมูลเพื่อการทำงานบางอย่าง และมีโอกาสพบเห็นคลังข้อมูลเกี่ยวกับเขาผู้นี้โดยบังเอิญ จึงได้เข้าไปอ่านและศึกษาผลงานกับบางฉากในชีวิตของเขา ไล่ดูภาพเก่า ๆ หลายตอนในละครโทรทัศน์เรื่องนั้นเรื่องนี้ กับทั้งละครเวทีซึ่งมีเป็นยี่สิบเรื่อง ยังไม่รวมภาพยนตร์ และรายการโทรทัศน์ที่เขาเป็นพิธีกร รวมไปถึงฉากหนึ่งในชีวิตการเมืองภาคประชาชนในช่วงหนึ่งด้วย
ความรู้สึกของตนเองในวันนี้ก็คือ ต้องเขียนเรื่องของเขา เขียนเพื่อบอกเล่าตัวตนและมุมมองชีวิตที่น่าจดจำซึ่งสะท้อนผ่านผลงานอันหลากหลายของเขา ทั้งในฐานะศิลปินและเพื่อนมนุษย์คนหนึ่ง ที่ผู้เขียนเชื่อว่ายังมีผู้คนอีกมากมายที่ยังคงรักและระลึกถึงเขาเสมอ
ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
(ต่อกรอบล่าง)