ทำกับข้าวให้สามีกิน แต่โดนเททิ้ง ทำไงดี?

กระทู้คำถาม
คือ เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นคนทำอาหารไม่เก่ง คือทำแล้วอร่อยบ้าง ไม่อร่อยบ้าง แต่เราก็พยายาม และตั้งใจทุกครั้งที่ทำนะ บางทีก็ทำแกงจืดบ้าง ต้มซุปไก่ ผัดผัก สปาเกตตี้ มักกะโรนี และเมื่อวานนี้ เราลองทำราดหน้าเป็นครั้งแรก และมันก็เหมือนทุกครั้ง คือเราตั้งใจมาก ตั้งแต่หั่นหมู หมักซอสใส่ไข่แช่ตู้เย็นไว้ เพื่อให้หมูนุ่ม หั่นผัก ล้างผักอย่างดี และตั้งใจทำเป็นพิเศษ เพราะตื่นเต้นกับการทำเมนูนี้ครั้งแรกด้วย จนเราทำทุกอย่างเสร็จแล้ว หน้าตาก็ดูดีในระดับหนึ่ง และก็ลองกินดู ซึ่งรสชาติก็ไม่ได้แย่นะ แต่เราว่าน่าจะหวานกว่านี้อีกนิด แต่ก็เอาเหอะ คือตักมากินแล้ว ก็ไม่อยากปรุงใหม่ ค่อยเติมเครื่องปรุงในชามเอาก็ได้ เราก็คิดแบบนี้ แต่ความเป็นจริง คือ ปกติสามีเราไม่ปรุงอะไรเวลากินเลย ไม่ว่าจะก๋วยเตี๋ยวหรือราดหน้า หรืออะไรก็แล้วแต่ และด้วยความที่เราทำกับข้าวทุกครั้ง เราก็ตื่นเต้นทุกครั้ง ว่ามันอร่อยมั้ย สามีจะว่ายังไงบ้าง จะชม หรือติ หรือมีอะไรที่ต้องแก้ไขปรับปรุง เรารับฟังตลอด 

มาถึงจุดพีค คือ อย่างที่บอก เราตื่นเต้นอ่ะ คิดว่าหลายคนน่าจะเป็นนะ แบบประมาณว่า พอเค้ากิน เราก็ถามๆๆ เป็นยังไงบ้างๆๆ อร่อยมั้ย จืดมั้ย ต้องเพิ่มอะไรมั้ย เพิ่มเค็ม เพิ่มหวานมั้ย หรือยังไง และสามีเราเพิ่งกินไปแค่คำเดียว ซึ่งเราก็นั่งกินอยู่ข้างๆก็บ่นไปว่าจืดไปหน่อยเนอะ เทอว่าไงบ้าง ก็ถามเค้าซ้ำ เค้าตอบว่า แปปนึง เดี๋ยวก่อน หรือไงนี่แหละ เราไม่ได้ยิน เราก็ถามอีก ขาดอะไร ว่าไง เป็นไงบ้าง (ซึ่งทุกครั้งที่ทำกับข้าวมา เราก็ถามทุกครั้ง เราคิดว่าไม่แปลกนะที่เราถาม หรือใครคิดว่าแปลกมั้ยคะ?) ทันใดนั้น เค้าก็โมโห หาว่าเพิ่งกินได้แค่คำเดียวถามจี้อยู่ได้ เราก็งงอ่ะ โมโหทำไม ทำไมต้องโมโหอ่ะ เรื่องแค่นี้ คือ งง (ตอนนี้อารมณ์บูดแล้ว ทั้งคู่) สักพักสามีตอบ แป้งไม่พอเหรอ (คือใส่แป้งน้อยไป) ด้วยน้ำเสียงแข็งๆ เราก็ เอ้า เพิ่งทำครั้งแรก ยังกะไม่ถูก (ด้วยน้ำเสียงแข็งๆเหมือนกัน) สามีก็แบบว่า ทำไมต้องตอบใส่อารมณ์ ก็เราถามไม่ใช่เหรอ ว่าเป็นไงบ้าง ก็นึกว่าแป้งไม่พอ นึกว่าซื้อมาให้มันน้อยไป เราก็บอกว่า เทอยังตอบมาแบบใส่อารมณ์เลย แบบ... แป้งไม่พอเหรอ 🙄 กลายเป็นยิ่งโมโหกันทั้งคู่ แต่เราก็ไม่ได้อะไรนะ ก็ไม่อยากคุยด้วยแล้ว เลยกินเงียบๆไปได้อีกคำ สามีก็แบบ ทำไม มีปัญหาอะไรนักหนา เททิ้งดีมั๊ย ไม่ต้อง-ยิ้ม เราก็ เฮ้ย โมโหไรขนาดนั้น สักแปป เทถ้วยราดหน้าบนโต๊ะกินข้าวเลย และพูดว่า ไม่ต้อง-ล่ะ

ความรู้สึกเราตอนนั้น คือ ตกใจ เสียใจ และช็อคกับเหตุการณ์ในครั้งนี้มากกก คือ ร้องไห้เลย และ เราก็พูดว่า เค้าอุตส่าห์ตั้งใจทำให้กิน ทำไมถึงทำแบบนี้ (ร้องไห้หนักมาก) สามี พูดว่า เป็นไง สะใจดีมั้ยล่ะ  เราก็ตอบประชดไปว่า สะใจมาก พร้อมกับร้องไห้รัวๆ สามีพูดต่ออีกว่า ยังจะมาปากดีอีก ล่ะร้องไห้ทำ ยิ้มอะไร เราตอบ เรื่องของเค้า ไม่ต้องมายุ่ง และเราก็นั่งร้องไห้ไป กินไป เก็บราดหน้าที่หกไป สุดท้ายเก็บเสร็จ ทำความสะอาด เช็ดโต๊ะกินข้าว เรียบร้อย และคืนนั้นก็ไม่คุยกันอีกเลย จนเค้าหลับไป ส่วนเราก็ร้องไห้ล่ะหลับไปตอนตี 3 เห็นจะได้

ทุกคนว่าเหตุการณ์นี้ ใครผิดคะ เรา หรือ สามี หรือ ทั้งคู่ ??
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่