ผมอายุ 47 ปี จบปริญญาตรีเกี่ยวกับด้านคอมพิวเตอร์ เมื่อ 10 กว่าปีที่แล้วผมเผอิญจับพลัดจับผลูสอบเข้าทำงานสถาบันการเงินแห่งหนึ่งในตำแหน่งสินเชื่อ ซึ่งผมก็ทำงานผ่านมาได้ตามปกติเรื่อยมา จนมากระทั่งเมื่อช่วง 3 เดือนที่แล้ว ผมได้รับการเลื่อนตำแหน่งมาเป็นระดับแผนกบริหาร ในตอนแรกผมคิดว่างานน่าจะเบาแรงขึ้นเพราะไม่ต้องติดต่อประสานงานกับลูกค้าโดยตรงอีก แต่ปรากฎว่างานไม่เหนื่อยกายแต่เหนื่อยใจมาก ๆ เพราะกลายเป็นว่าผมต้องมาบริหารจัดการเกี่ยวกับหนี้ซึ่งต้องใช้ทั้งความรู้ด้านกฎหมายทั้งด้านการเงินการบัญชี ซึ่งเป็นงานที่ผมไม่ถนัดและแทบไม่รู้เรื่องเลย ต่างจากตอนทำงานสินเชื่อที่แค่พิจารณาหาลูกค้าปล่อยสินเชื่อเท่านั้น ถ้าจะบอกว่าทำไมไม่พยายามศึกษาหาความรู้ในเรื่องดังกล่าวล่ะ ผมขอบอกตามตรงว่าผมเป็นคนไม่ค่อยฉลาด สมองผมเรียนรู้ได้ช้ามาก หลาย ๆ เรื่องสมองผมไม่รับเลย พยายามเท่าไหร่มันก็ไม่จำลงสมองซักที และจากปัญหาดังกล่าวนี้ทำให้ผมไม่สามารถทำงานได้เต็มที่ตามที่องค์กรคาดหวัง ถูกหัวหน้างานตำหนิมาตลอด และยังเป็นตัวถ่วงของเพื่อน ๆ ในแผนก โดยเฉพาะเพื่อนรุ่นน้องที่เป็นคนรุ่นใหม่ไฟแรงต้องมารับภาระทำงานแทนในส่วนที่ผมทำไม่ได้หลาย ๆ อย่าง ซึ่งถ้าสถานการณ์ยังคงเป็นแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ผมคิดว่าสักวันผมคงถูกให้ออกจากงานเป็นแน่
ตามเหตุที่ผมได้กล่าวมา ผมรู้สึกละอายใจที่จะทนทำงานต่อไปแบบไร้ความสามารถที่ดีพอ หากผมจะขอลาออกจากงานเองในช่วงนี้คิดว่าจะเหมาะไหมครับ เพราะเห็นหลายกระทู้ที่เกี่ยวกับเรื่องอยากลาออกจากงานประจำจะมีความเห็นจากสมาชิกบอกว่าช่วงสถานการณ์โควิดแบบนี้ให้กอดงานไว้แน่น ๆ ลาออกไปแล้วมีงานใหม่รองรับหรือยัง ภาระหนี้สิน+ค่าใช้จ่ายในการกินอยู่จะทำยังไง ฯลฯ ผมขอให้ข้อมูล (ไม่ได้เป็นการอวดอ้างแต่เป็นการให้ข้อมูลประกอบการช่วยตัดสินใจครับ)
1) เรื่องงานใหม่ - ผมคงจะไม่หางานใหม่เป็นลูกจ้างหรือพนักงานอีกแล้วครับ เพราะด้วยอายุและวุฒิการศึกษาที่จบมา ผมคาดว่าคงจะไม่สามารถหางานใหม่ในลักษณะเดิมได้อีกแล้ว
2) เรื่องภาระหนี้สิน - ผมไม่มีหนี้อะไรสักอย่างแล้วครับ
3) เรื่องค่าใช้จ่าย - ผมมีหุ้นอยู่กับสหกรณ์ ฯ ของที่ทำงาน ซึ่งแม้ผมจะลาออกจากงานแต่ก็ยังไม่ขาดจากการเป็นสมาชิก โดยผมจะมีรายได้จากเงินปันผลในแต่ละปีประมาณ 5 - 6 หมื่นบาท/ปี , มีเงินได้จากกองทุนสำรองเลี้ยงชีพ+เงินเก็บส่วนตัว รวม ๆ กันแล้วประมาณ 2 ล้านบาท
4) ผมไม่มีภรรยา ไม่มีลูก ตอนนี้อยู่กับแม่อายุ 70 ปี
ด้วยรายได้และเงินทุนที่กล่าวมา ถ้าผมจะออกมาทำมาค้าขายอะไรเล็ก ๆ พอเป็นรายได้เลี้ยงชีพผมกับแม่ในช่วงนี้มันพอจะเป็นไปได้ไหมครับ หรือถ้าสถานการณ์ยังไม่ฟื้นตัวไปเรื่อย ๆ ผมจะสามารถอยู่ด้วยเงินดังกล่าวไปได้อีกนานแค่ไหนครับ คือผมก็ยังมีความกลัวในใจว่าเงินจะหมดก่อนที่จะหารายได้มาเสริมไม่ให้ใช้แต่เงินเก่าอย่างเดียว
ขอน้อมรับและขอบคุณทุกคำแนะนำหรือคำตำหนิทุกประการครับ
เครียดกับงานมาก อยากลาออก ขอคำแนะนำด้วยครับ
ตามเหตุที่ผมได้กล่าวมา ผมรู้สึกละอายใจที่จะทนทำงานต่อไปแบบไร้ความสามารถที่ดีพอ หากผมจะขอลาออกจากงานเองในช่วงนี้คิดว่าจะเหมาะไหมครับ เพราะเห็นหลายกระทู้ที่เกี่ยวกับเรื่องอยากลาออกจากงานประจำจะมีความเห็นจากสมาชิกบอกว่าช่วงสถานการณ์โควิดแบบนี้ให้กอดงานไว้แน่น ๆ ลาออกไปแล้วมีงานใหม่รองรับหรือยัง ภาระหนี้สิน+ค่าใช้จ่ายในการกินอยู่จะทำยังไง ฯลฯ ผมขอให้ข้อมูล (ไม่ได้เป็นการอวดอ้างแต่เป็นการให้ข้อมูลประกอบการช่วยตัดสินใจครับ)
1) เรื่องงานใหม่ - ผมคงจะไม่หางานใหม่เป็นลูกจ้างหรือพนักงานอีกแล้วครับ เพราะด้วยอายุและวุฒิการศึกษาที่จบมา ผมคาดว่าคงจะไม่สามารถหางานใหม่ในลักษณะเดิมได้อีกแล้ว
2) เรื่องภาระหนี้สิน - ผมไม่มีหนี้อะไรสักอย่างแล้วครับ
3) เรื่องค่าใช้จ่าย - ผมมีหุ้นอยู่กับสหกรณ์ ฯ ของที่ทำงาน ซึ่งแม้ผมจะลาออกจากงานแต่ก็ยังไม่ขาดจากการเป็นสมาชิก โดยผมจะมีรายได้จากเงินปันผลในแต่ละปีประมาณ 5 - 6 หมื่นบาท/ปี , มีเงินได้จากกองทุนสำรองเลี้ยงชีพ+เงินเก็บส่วนตัว รวม ๆ กันแล้วประมาณ 2 ล้านบาท
4) ผมไม่มีภรรยา ไม่มีลูก ตอนนี้อยู่กับแม่อายุ 70 ปี
ด้วยรายได้และเงินทุนที่กล่าวมา ถ้าผมจะออกมาทำมาค้าขายอะไรเล็ก ๆ พอเป็นรายได้เลี้ยงชีพผมกับแม่ในช่วงนี้มันพอจะเป็นไปได้ไหมครับ หรือถ้าสถานการณ์ยังไม่ฟื้นตัวไปเรื่อย ๆ ผมจะสามารถอยู่ด้วยเงินดังกล่าวไปได้อีกนานแค่ไหนครับ คือผมก็ยังมีความกลัวในใจว่าเงินจะหมดก่อนที่จะหารายได้มาเสริมไม่ให้ใช้แต่เงินเก่าอย่างเดียว
ขอน้อมรับและขอบคุณทุกคำแนะนำหรือคำตำหนิทุกประการครับ