เกริ่นก่อนนะคะ เราอายุ 23 ปี พี่ชายเราอายุ 34 ปีค่ะ พี่ชายเป็นจิตเวชมาได้ประมาณ 10 ปีแล้วค่ะ หมอเคยบอกว่าเกิดจากกรรมพันธ์ด้วย และน่าจะเกี่ยวกับใช้สารเสพติดด้วยค่ะ (เราเดาเอา น่าจะมีส่วนด้วยน่ะ) ตอนนี้รักษาทานยาตลอดแถวๆโรงพยาบาลใกล้บบ้านค่ะ ตอนนี้พี่อยู่ที่บ้านเฉยๆค่ะ อาการที่พี่ชายเราเป็นก็คือ คิดไปเองค่ะ เช่น คิดว่าโทรทัศน์คุยกับเราได้ คิดว่าคนที่ตายไปแล้วรู้เรื่องทุกอย่าง คุยคนเดียว อะไรแบบนี้ค่ะ ไม่ทำร้ายร่างกายใคร
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แต่ช่วงที่เป็นหนักๆ คิดมาก ไม่ยอมกินยา ก็มีบ้างเหมือนกันค่ะ คิดเองว่าคนนั้นคนนี้จะมาทำร้ายเรา เกือบๆจะไปทำร้ายเขาค่ะ ถ้าเป็นหนักๆจะพาไปนอนที่โรงพยาบาลเกี่ยวกับจิตเวชค่ะ ที่ผ่านมาพี่ชายเคยไปนอน 2-3 ครั้งค่ะ ครั้งละประมาณเกือบๆเดือนค่ะ
พ่อกับแม่เราตามใจพี่ชายมากๆเลยค่ะ ในความคิดเรา แล้วก็บอกว่า เป็นเพราะพี่เราป่วย เรื่องที่เราอยากปรึกษาคือเรื่องพฤติกรรมหลักๆของพี่ชายค่ะ
1. พี่ชายเรานอนฉี่แตกค่ะ
แทบจะทุกวันเลยค่ะ เป็นแบบนี้มาได้ประมาณ 6-7 ปีหลัง เพราะกินน้ำเยอะมากๆๆค่ะ ทั้งในตอนกลางวันและตอนกลางคืน เป็นเรื่องที่พูดกันมานานนม เคยลองห้ามแล้ว ว่าถ้ายังแบบนี้จะไม่ได้นั่น ไม่ได้นี่น่ะ พี่เคยเลิกได้แปปนึง ก็กลับไปเป็นอีก เคยลองล็อคตู้เย็นแล้ว พี่ชายก็กินน้ำประปาแทน บางวันเรียกให้ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำก็ไม่ขึ้นค่ะ ต้องเรียกแบบแรงมากๆจริงๆ ทุกวันนี้พอฉี่แตก แม่ก็จะซักผ้าปูที่นอน ล้างเบาะให้ บางทีพอซักให้นะคะ พี่ชายไม่ยอมเอาไปตาก แม่เราก็ตามใจทั้งตากทั้งเก็บให้ เราคิดว่าแบบนี้ พี่ชายเรายิ่งได้ใจ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ เคยมีครั้งนึง เราเรียกพี่ชายให้ลุกไปเข้าห้องน้ำ เราเรียกแรงค่ะตอนนั้นจำได้ เราตีนั่นแหละค่ะ แต่เป็นเพราะทั้งพ่อ แม่ พี่สาวเราเรียกแล้วไม่ยอมขึ้น พอเราเรียกแรงๆพี่ชายถีบเราค่ะ เจ็บมาก หลังจากนั้น เราบอกแม่ว่า พี่ชายเราถีบเรา แม่ไม่ถามหาเหตุผลเราเลยนะคะ ว่าทำไม เราไปทำอะไรให้พี่ชายเราถีบเข้าล่ะ อะไรแบบนี้ แม่แค่บอกว่าพี่ชายเราป่วย เราเป็นท้อ เศร้าใจมากเลยค่ะ ตอนนั้น
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะว่ากินยานอนหลับด้วยค่ะ เราอยากรู้ว่า คนอื่นๆที่เป็นจิตเวช กินยานอนหลับแล้ว นอนฉี่แตกกันมั้ยคะ ?
2. พี่ชายทำอะไรพ่อแม่ตามใจตลอด เช่น บางทีนึกจากจะสั่งอะไรมาลงที่บ้าน แพงๆ หลายๆพัน แล้วให้พ่อกับแม่จ่าย หลายครั้งด้วยนะคะ พ่อแม่ก็ยอม ไปบ้านคนอื่น ไปบังคับขอของๆเขามา เช่น แมว ไก่ บอกจะเลี้ยงเอง พอเอามา สุดท้ายก็ต้องมาเป็นภาระของพ่อกับแม่อยู่ดี เพราะตัวเองไม่ได้ดูให้ดี เคยหลายๆครั้งมากๆ แอบเข้าไปห้องพ่อกับแม่ แอบขโมยเงินไป แอบเอาของไปขาย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เคยมีครั้งนึง แอบเอากระเป๋าตังค์แม่ไป แม่เราหาตั้งนาน ถามพี่ชาย ได้เอาไปมั้ย พี่ชายเราบอกป่าว แล้วนานๆพี่ชายถามว่า ถ้าเจอแม่จะให้ตังค์เท่าไหร่ แม่บอก 20 พี่บอกน้อยไป 100 น้อยไป 500 โอเค แล้วพี่ชายก็เอามาคืนให้ พี่ชายเราเป็นคนเอาไป พี่ชายๆพูดว่าไหนละตังค์ จนพ่อเรากำลังจะควักให้ คือไร เราบอกพ่อว่า มันเป็นการให้รางวัลที่เอากระเป๋าไป แต่เอามาคืนเพราะยังสำนึกผิด งี้หรอ เพราะพ่อกับแม่ตามใจแบบนี้ พี่ชายเราถึงเป็นแบบนี้ เราโมโหมากรีบเดินออกมา
3. พฤติกรรมทั่วไป เช่น กินอะไรทิ้งตรงนั้น จานข้าวกินไม่ยอมล้าง ไม่ล้างไม่พอ บางทีก็ตั้งไว้ตรงนั้นไม่ยอมเอาไว้ที่ซิงค์ ขนาดกินทุเรียน ยังทิ้งเม็ดไว้ตรงนั้นเลยค่ะ เดินไปไหนข้างนอกมา เท้าเปื้อนไม่อยากจะล้าง เดินย่ำเต็มบ้าน สูบบุหรี่ตรงไหน ทิ้งขี้บุหรี่ตรงนั้น ไม่เคยเก็บ แม่เราก็มาเก็บให้
เรานี่ไม่ไหวจะระอา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เคยกินกาแฟแล้วทำกาแฟหก เราบอกว่าไปเอาผ้ามาเช็ด พี่ชายเราเอาขาเขี่ยๆๆพื้นต่อหน้าต่อตาเรา เรานี่แบบปื๊ดมากค่ะ
แม่เราก็จะทำนู่นทำนี่ให้ เราก็พูดกับแม่ตลอดว่า เพราะว่าแม่ตามใจพี่แบบนั้น พี่รู้ว่าแม่ทำให้ พี่เลยไม่ทำเอง แม่ก็พูดว่า ถ้าขัดใจพี่เรา อาการพี่เราจะยิ่งไปกันใหญ่ แล้วเรายังไม่มีลูกยังไม่เข้าใจ ก็คงเป็นแบบนั้นด้วยมั้งคะ ไม่รู้สิ่ เราว่า สิ่งที่แตกต่างระหว่างเรากับพ่อแม่ คือเราไม่ได้รักพี่ชายเรามากเท่าพ่อกับแม่ มันเลยทำให้เรา ไม่สามารถอดทนได้มากเท่าพ่อกับแม่
เรารู้นะคะ ว่าพ่อกับแม่เราน่าสงสารมากๆๆ ที่เราบ่นหรือไม่เห็นด้วยกับอะไรต่างๆ ก็เพราะว่ารู้ว่า ถ้าทำแบบนี้ต่อไป คนที่จะเหนื่อยก็คือพ่อกับแม่เอง แล้วถ้ายังทำแบบนี้ต่อไป พี่ชายเราไม่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรม จะอยู่ร่วมกับใครก็ไม่ได้ จริงๆพี่ชายเราก็น่าสงสารด้วยเหมือนกัน ลึกๆเราก็สงสารนะคะ แต่เพราะพี่เราชอบทำแบบนี้ มันเลยทำให้เราไม่ค่อยรู้สึกเท่าไหร่
ทุกวันนี้ อาการป่วยของพี่เราก็ทรงๆตัว ไม่ดีขึ้น แต่ก็ไม่แย่ลงมาก คงเป็นเรื่องปกติของโรคนี้มั้งคะ เราไม่ได้อะไร แต่พฤติกรรมทั่วไปของพี่เรา มีแต่จะแย่ลงเรื่อยๆ เราทนไม่ค่อยได้ค่ะ บอกตรงๆ เราเคยพูดดีด้วยแล้ว หลังๆมาเราก็บ่น บ่นจนเราเบื่อ จนเราคิด ว่าทำไมเราต้องมาพูดไม่ดีใส่กัน ทั้งๆที่เราเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน เราควรจะพูดกันดีๆด้วยซ้ำ หลังๆมาเราพยายามไม่พูด ขี้เกียจพูด พอแล้ว ทุกวันนี้พี่น้องคนอื่นๆ หรือคนในบ้าน เวลาจะทำอะไร ก็ทำอะไรไม่ได้มาก เพราะพ่อกับแม่เราก็คอยห้าม คอยโอ๋อยู่ดี เราเคยคิดนะคะ ว่าถ้าเป็นผู้ชาย เราคงต่อยกับพี่เราไปแล้ว ที่เราไม่ทำ เพราะเราเป็นผู้หญิง แรงเราน้อยกว่า เรารู้ว่าถ้าสู้มา เราแพ้แน่ๆ5555 เราอยากรู้มุมมองของท่านอื่นๆ คุณหมอ คนที่เรียนทางด้วยนี้ หรือคนที่อาจจะมีหรือรู้จักคนเป็นจิตเวช และเราอยากรู้วิธีจัดการกับความรู้สึก หรือความคิดเราค่ะ กับการที่มีพี่ชายเป็นจิตเวชแบบนี้ เผื่อเราจะใจเย็นขึ้น ได้เห็นมุมมองใหม่ๆ ขอบคุณค่ะ
พี่ชายเป็นจิตเวช มีเรื่องอยากปรึกษาค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
พ่อกับแม่เราตามใจพี่ชายมากๆเลยค่ะ ในความคิดเรา แล้วก็บอกว่า เป็นเพราะพี่เราป่วย เรื่องที่เราอยากปรึกษาคือเรื่องพฤติกรรมหลักๆของพี่ชายค่ะ
1. พี่ชายเรานอนฉี่แตกค่ะ
แทบจะทุกวันเลยค่ะ เป็นแบบนี้มาได้ประมาณ 6-7 ปีหลัง เพราะกินน้ำเยอะมากๆๆค่ะ ทั้งในตอนกลางวันและตอนกลางคืน เป็นเรื่องที่พูดกันมานานนม เคยลองห้ามแล้ว ว่าถ้ายังแบบนี้จะไม่ได้นั่น ไม่ได้นี่น่ะ พี่เคยเลิกได้แปปนึง ก็กลับไปเป็นอีก เคยลองล็อคตู้เย็นแล้ว พี่ชายก็กินน้ำประปาแทน บางวันเรียกให้ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำก็ไม่ขึ้นค่ะ ต้องเรียกแบบแรงมากๆจริงๆ ทุกวันนี้พอฉี่แตก แม่ก็จะซักผ้าปูที่นอน ล้างเบาะให้ บางทีพอซักให้นะคะ พี่ชายไม่ยอมเอาไปตาก แม่เราก็ตามใจทั้งตากทั้งเก็บให้ เราคิดว่าแบบนี้ พี่ชายเรายิ่งได้ใจ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะว่ากินยานอนหลับด้วยค่ะ เราอยากรู้ว่า คนอื่นๆที่เป็นจิตเวช กินยานอนหลับแล้ว นอนฉี่แตกกันมั้ยคะ ?
2. พี่ชายทำอะไรพ่อแม่ตามใจตลอด เช่น บางทีนึกจากจะสั่งอะไรมาลงที่บ้าน แพงๆ หลายๆพัน แล้วให้พ่อกับแม่จ่าย หลายครั้งด้วยนะคะ พ่อแม่ก็ยอม ไปบ้านคนอื่น ไปบังคับขอของๆเขามา เช่น แมว ไก่ บอกจะเลี้ยงเอง พอเอามา สุดท้ายก็ต้องมาเป็นภาระของพ่อกับแม่อยู่ดี เพราะตัวเองไม่ได้ดูให้ดี เคยหลายๆครั้งมากๆ แอบเข้าไปห้องพ่อกับแม่ แอบขโมยเงินไป แอบเอาของไปขาย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
3. พฤติกรรมทั่วไป เช่น กินอะไรทิ้งตรงนั้น จานข้าวกินไม่ยอมล้าง ไม่ล้างไม่พอ บางทีก็ตั้งไว้ตรงนั้นไม่ยอมเอาไว้ที่ซิงค์ ขนาดกินทุเรียน ยังทิ้งเม็ดไว้ตรงนั้นเลยค่ะ เดินไปไหนข้างนอกมา เท้าเปื้อนไม่อยากจะล้าง เดินย่ำเต็มบ้าน สูบบุหรี่ตรงไหน ทิ้งขี้บุหรี่ตรงนั้น ไม่เคยเก็บ แม่เราก็มาเก็บให้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แม่เราก็จะทำนู่นทำนี่ให้ เราก็พูดกับแม่ตลอดว่า เพราะว่าแม่ตามใจพี่แบบนั้น พี่รู้ว่าแม่ทำให้ พี่เลยไม่ทำเอง แม่ก็พูดว่า ถ้าขัดใจพี่เรา อาการพี่เราจะยิ่งไปกันใหญ่ แล้วเรายังไม่มีลูกยังไม่เข้าใจ ก็คงเป็นแบบนั้นด้วยมั้งคะ ไม่รู้สิ่ เราว่า สิ่งที่แตกต่างระหว่างเรากับพ่อแม่ คือเราไม่ได้รักพี่ชายเรามากเท่าพ่อกับแม่ มันเลยทำให้เรา ไม่สามารถอดทนได้มากเท่าพ่อกับแม่
เรารู้นะคะ ว่าพ่อกับแม่เราน่าสงสารมากๆๆ ที่เราบ่นหรือไม่เห็นด้วยกับอะไรต่างๆ ก็เพราะว่ารู้ว่า ถ้าทำแบบนี้ต่อไป คนที่จะเหนื่อยก็คือพ่อกับแม่เอง แล้วถ้ายังทำแบบนี้ต่อไป พี่ชายเราไม่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรม จะอยู่ร่วมกับใครก็ไม่ได้ จริงๆพี่ชายเราก็น่าสงสารด้วยเหมือนกัน ลึกๆเราก็สงสารนะคะ แต่เพราะพี่เราชอบทำแบบนี้ มันเลยทำให้เราไม่ค่อยรู้สึกเท่าไหร่
ทุกวันนี้ อาการป่วยของพี่เราก็ทรงๆตัว ไม่ดีขึ้น แต่ก็ไม่แย่ลงมาก คงเป็นเรื่องปกติของโรคนี้มั้งคะ เราไม่ได้อะไร แต่พฤติกรรมทั่วไปของพี่เรา มีแต่จะแย่ลงเรื่อยๆ เราทนไม่ค่อยได้ค่ะ บอกตรงๆ เราเคยพูดดีด้วยแล้ว หลังๆมาเราก็บ่น บ่นจนเราเบื่อ จนเราคิด ว่าทำไมเราต้องมาพูดไม่ดีใส่กัน ทั้งๆที่เราเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน เราควรจะพูดกันดีๆด้วยซ้ำ หลังๆมาเราพยายามไม่พูด ขี้เกียจพูด พอแล้ว ทุกวันนี้พี่น้องคนอื่นๆ หรือคนในบ้าน เวลาจะทำอะไร ก็ทำอะไรไม่ได้มาก เพราะพ่อกับแม่เราก็คอยห้าม คอยโอ๋อยู่ดี เราเคยคิดนะคะ ว่าถ้าเป็นผู้ชาย เราคงต่อยกับพี่เราไปแล้ว ที่เราไม่ทำ เพราะเราเป็นผู้หญิง แรงเราน้อยกว่า เรารู้ว่าถ้าสู้มา เราแพ้แน่ๆ5555 เราอยากรู้มุมมองของท่านอื่นๆ คุณหมอ คนที่เรียนทางด้วยนี้ หรือคนที่อาจจะมีหรือรู้จักคนเป็นจิตเวช และเราอยากรู้วิธีจัดการกับความรู้สึก หรือความคิดเราค่ะ กับการที่มีพี่ชายเป็นจิตเวชแบบนี้ เผื่อเราจะใจเย็นขึ้น ได้เห็นมุมมองใหม่ๆ ขอบคุณค่ะ