ไม่อยากอยู่บ้าน คิดแบบนี้แปลกไหมคะ??

เราเป็นเด็กจบใหม่ พึ่งจบมหาลัยมาไม่นานและอยู่ในช่วงกำลังหางาน ตอนนี้อาศัยอยู่ที่บ้านค่ะ แต่ในใจเราคือไม่อยากอยู่เลย เรารู้สึกไม่มีความสุข รู้สึกอึดอัด เรารู้สึกแบบนี้ตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัย เราไปเรียนที่ต่างจังหวัดเลยต้องอยู่หอคนเดียว เรารู้สึกเราชอบการอยู่คนเดียว เรามีความสุขกว่าอยู่ที่บ้านมากกกก เราไม่รู้ว่าด้วยสาเหตุอะไรที่ทำให้รู้สึกแบบนี้นะคะ แต่ตอนนี้งานที่เรากำลังหาเราหางานที่ไกลบ้านหมดเลย เราเคยคิดว่าเราอาจจะชินกับการอยู่คนเดียวหรือป่าว เราอาจจะต้องลองกลับมาอยู่บ้านดูก่อน แต่พอเรากลับมาอยู่แล้วเรารู้สึกได้เลยค่ะ ว่าเราไม่ได้ชิน ความรู้สึกนั้นมันอยู่ในใจเรามาตลอด เราลองคิดดูแล้วว่าการอยู่ที่บ้านมันดีกว่าการอยู่คนดียวเป็นไหนๆ แต่เราก็คิดได้ไม่นานค่ะ เรามีความสุขกับการอยู่บ้านได้ไม่นานเลย เดี๋ยวเราก็อยากอยู่คนเดียวอีก ไม่ใช่ว่าเราไม่รักพ่อแม่นะคะ เรารักท่านมาก แต่บางที่แม่ก็เป็นคนที่ทำให้เราไม่อยากอยู่บ้าน กับพ่อเราไม่อะไรเลยค่ะ พ่อไม่เคยทำให้เรารู้สึกว่าอยากอยู่คนเดียวเลย แต่กลับแม่มันต่างกันออกไปเลยค่ะทั้งๆที่เราสนิทกับแม่มากกว่าพ่อ เราเคยบอกแม่ค่ะว่าเราไม่อยากอยู่ที่บ้านเลย แม่ตอบกลับมาว่า "อยากไปอยู่ที่ไหนได้ก็ไปสิ" บางครั้งแม่ไม่พอใจอะไรเราแม่ก็จะไม่พูดกับเราเลยค่ะ ทำเหมือนเราไม่มีตัวตนเลยด้วย ทำแบบนี้หลายครั้งมากค่ะ ปล.เราแทบไม่ได้ขอเงินที่บ้านเลยตั้งแต่ปี3ค่ะ ขอน้อยมากๆค่ะ