คือเรามีน้องชาย1คนอายุห่องกันไม่กี่ปี
น้องไม่ชอบทำงานบ้านเลย แต่ก่อนถึงขั้นเราต้องพับกกน.เก็บให้ เราเป็นพี่คนโตอะค่ะตั้งแต่เด็กแม่จะชอบใช้เราแต่เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร พอเริ่มโตมาทั้งยายทั้งแม่ชอบใช้เรามาก(ส่วนใหญ่เป็นงานบ้าน) เวลาเราถามว่าทำไมไม่ใช้น้องบ้าง ยายก็จะบอกว่า ""เป็นผู้หญิงก็ต้องทำงานบ้านสิ""
คือเหมือนเขาถูกสอนมาแบบนั้นอะค่ะเราก็ทำอะไรไม่ได้พอเถียงก็หาว่าเกี่ยงน้องหาว่าเราไม่เคยทำงานบ้างคือเราไม่ชอบคำนี้เลยทั้งๆที่เราทำมาตลอด จะมีช่วงหนึ่งที่เราสอบเข้าม.1ช่วงนั้นพ่อกับแม่หวังไว้กับเรามากเราอ่านหนังสือถึงดึกทุกวันเรากลัวว่าจะสอบไม่ติดเพราะคนที่เก่งๆเยอะ แล้วแทนที่ช่วงนั้นเราจะได้มีเวลาอ่านหนังสือ คือเรียนมันเหนื่อยนะมันไม่ใช่แค่เรียนๆไปอะเราต้องการสอบติดที่รร.นี้มากๆ แต่ช่วงนั้นทุกคนกลับมาโยนงานบ้านให้เรา เรื่องบ้างเรื่องยายก็ทำได้แต่เขาไม่ทำ ส่วนน้องก็ทำได้แต่กลับไม่ใช้ (ยายรักน้องมากค่ะ)
เราร้องไห้หนักมากช่วงนั้นเพราะเราทะเลสะกันบ่อยด้วย เคยคิดด้วยว่าทำไมเราถึงซวยขนาดนี้ที่เกิดมาเป็นพี่คนโตที่เป็นผู้หญิงด้วย แต่แม่เราเข้าใจนะ (แม่เราทำงานตจว.)
เราเลยรู้สึกรักแม่มาก มากกว่ายายที่เลี้ยงเรามา ยายชอบว่าน้องว่าไม่ดีเท่าเราคือเขาก็ชอบเปรียบเทียบแหละ แต่ก็รักน้องมาก เราเคยใช้น้องครั้งหนึ่งแล้วเหมือนน้องไม่ยอม ยายก็บอกว่าใช้น้องทำไมทำเองไม่เป็นหรอ เราเลยคิดว่าหรือเราผิดเองที่ไปใช้มัน(คือเราก็อารมณ์ร้อนด้วย หลังจากนั้นเราก็ไม่อะไรทำงานของตัวเองตลอด)
แต่หลังจากนั้นยายก็ให้เราทำงานบ้านให้น้องตลอด ซักผ้าให้ ล้างจานให้ และที่เราไม่ชอบเลยคือเวลาน้องทำผิดก็จะโทษว่าไม่ดูเเลน้อง แล้วคือจะโทษใครก็ไม่ได้เพราะยายแก่แล้วแม่บอกเราว่าอย่าไปสนใจเพราะแม่ก็เคยเป็น อดทนไว้
แล้วพอทะเลาะกันมีครั้งหนึ่งเราตีน้องแล้วน้องร้องไห้ยายก็บอกว่ามาตีมันคืนเลยแล้วเขาก็มาจับเราให้น้องตีคืน
เวลาทะเลาะกันเราจะกลายเป็นคนผิดทันทีถ้าเราไม่อธิบายให้แม่ฟังก็ไม่มีใครฟังเรารู้สึกแย่มากเลย
แล้วล่าสุดน้องสอบได้ที่รร.เดียวกับเราเป็นห้องพิเศษ พ่อก็คาดหวังมาก//เราเป็นลูกรักพ่อนะ แต่เราไม่ได้อยู่กับพ่อเพราะพ่อแม่แยกกันอยู่ พ่อไม่เคยตีเราแบบเเรงๆเลย //
พอน้องสอบได้ที่ดีๆดีกว่าเราทุกคนก็ดีใจชมกันใหญ่เลยแต่เราก็ดีใจแหละแต่มันต่างกับเรามากเลยทุกคนแค่บอกว่ายินดีด้วยนะบลาๆๆ แต่น้องเราได้ทั้งเงิน ได้ทั้งของขวัญ (ที่เราไม่ชอบคือข้อสอบที่น้องสอบเป็นของจังหวัดไม่ใช่จากมหาลัย เราเรียนของโครงการวิทย์-คณิตของมหาลัยหนึ่งอยู่ ซึ่งมันง่ายกว่าของเรา)
น้องก็บลัฟเราบลาๆๆๆ เราเป็นคนไม่กล้าขออะไรแม่มากเพราะช่วงโควิดเศรษฐกิจไม่ดี เราก็ไม่ขออะไร
แต่พอเราอยากได้ไอแพดในวันเกิด+เกรด4ที่ได้มายากมากๆ มันก็ซวยเข้าไปอีกโดยการ ที่แม่จะซื้อทรศ.ใหม่ให้น้องแล้วคือแม่อยากให้เราลดรุ่นลงมาเรารู้สึกเสียใจมากค่ะ แม่ก็ถามน้องว่าอยากได้รุ่นไรคือน้องเป็นคนที่อยากได้อะค่ะ มันเหมือนจะทำหน้าไม่อยากได้นะแต่มันคงไม่ยอมถ้าเราได้ดีกว่า เราเลยบอกว่าพี่น่าจะได้ก่อนนะ น้องเลยบอกว่า มันควรได้ก่อนเราไม่เกี่ยวที่ว่าขอก่อนแต่มันควรจะได้ มันบอกว่าแม่น่าจะแท้งพี่ ทุกคนน่าจะดีใจ คือทุกคนเข้าใจว่ามันจะพูดให้เราเสียใจหรือกระทบใจเรามากๆ
เราเริ่มใช้คำหยาบด่ากันตอนเริ่มโต ปกติเราไม่ค่อยด่าด้วยคำหยาบเท่าไหร่แต่พอโตๆขึ้นมันก็ด่าเรา เช่น สันดานหมา
สัส ควาย แบบทุกๆคำทั้งที่เรายังไม่ตีไม่ได้พูดคำหยาบเลย (น้องปกติเป็นคนชอบพูดกวนประสาทอยู่แล้ว) แล้วเราที่อารมณ์ร้อนอยู่แล้วก็ยิ่งโกรธแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เราน้อยใจมากที่ทำไมต้องว่าขนาดนี้ด้วย แถมยายเราก็บอกว่าอย่าสนใจไม่เคยที่จะด่ามันดีๆเลย ถ้าทุกวันนี้เราไม่แยกห้องนอนไม่แยกกันทำงานบ้านทุกวันเราคงต้องทำ แต่เราก็เข้าใจว่ามันเป็นสิ่งที่ลูกหลานต้องทำ
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน
เราระบายออกมาเยอะมาก
ไม่ชอบน้องตัวเองถึงขั้นเกลียด
น้องไม่ชอบทำงานบ้านเลย แต่ก่อนถึงขั้นเราต้องพับกกน.เก็บให้ เราเป็นพี่คนโตอะค่ะตั้งแต่เด็กแม่จะชอบใช้เราแต่เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร พอเริ่มโตมาทั้งยายทั้งแม่ชอบใช้เรามาก(ส่วนใหญ่เป็นงานบ้าน) เวลาเราถามว่าทำไมไม่ใช้น้องบ้าง ยายก็จะบอกว่า ""เป็นผู้หญิงก็ต้องทำงานบ้านสิ""
คือเหมือนเขาถูกสอนมาแบบนั้นอะค่ะเราก็ทำอะไรไม่ได้พอเถียงก็หาว่าเกี่ยงน้องหาว่าเราไม่เคยทำงานบ้างคือเราไม่ชอบคำนี้เลยทั้งๆที่เราทำมาตลอด จะมีช่วงหนึ่งที่เราสอบเข้าม.1ช่วงนั้นพ่อกับแม่หวังไว้กับเรามากเราอ่านหนังสือถึงดึกทุกวันเรากลัวว่าจะสอบไม่ติดเพราะคนที่เก่งๆเยอะ แล้วแทนที่ช่วงนั้นเราจะได้มีเวลาอ่านหนังสือ คือเรียนมันเหนื่อยนะมันไม่ใช่แค่เรียนๆไปอะเราต้องการสอบติดที่รร.นี้มากๆ แต่ช่วงนั้นทุกคนกลับมาโยนงานบ้านให้เรา เรื่องบ้างเรื่องยายก็ทำได้แต่เขาไม่ทำ ส่วนน้องก็ทำได้แต่กลับไม่ใช้ (ยายรักน้องมากค่ะ)
เราร้องไห้หนักมากช่วงนั้นเพราะเราทะเลสะกันบ่อยด้วย เคยคิดด้วยว่าทำไมเราถึงซวยขนาดนี้ที่เกิดมาเป็นพี่คนโตที่เป็นผู้หญิงด้วย แต่แม่เราเข้าใจนะ (แม่เราทำงานตจว.)
เราเลยรู้สึกรักแม่มาก มากกว่ายายที่เลี้ยงเรามา ยายชอบว่าน้องว่าไม่ดีเท่าเราคือเขาก็ชอบเปรียบเทียบแหละ แต่ก็รักน้องมาก เราเคยใช้น้องครั้งหนึ่งแล้วเหมือนน้องไม่ยอม ยายก็บอกว่าใช้น้องทำไมทำเองไม่เป็นหรอ เราเลยคิดว่าหรือเราผิดเองที่ไปใช้มัน(คือเราก็อารมณ์ร้อนด้วย หลังจากนั้นเราก็ไม่อะไรทำงานของตัวเองตลอด)
แต่หลังจากนั้นยายก็ให้เราทำงานบ้านให้น้องตลอด ซักผ้าให้ ล้างจานให้ และที่เราไม่ชอบเลยคือเวลาน้องทำผิดก็จะโทษว่าไม่ดูเเลน้อง แล้วคือจะโทษใครก็ไม่ได้เพราะยายแก่แล้วแม่บอกเราว่าอย่าไปสนใจเพราะแม่ก็เคยเป็น อดทนไว้
แล้วพอทะเลาะกันมีครั้งหนึ่งเราตีน้องแล้วน้องร้องไห้ยายก็บอกว่ามาตีมันคืนเลยแล้วเขาก็มาจับเราให้น้องตีคืน
เวลาทะเลาะกันเราจะกลายเป็นคนผิดทันทีถ้าเราไม่อธิบายให้แม่ฟังก็ไม่มีใครฟังเรารู้สึกแย่มากเลย
แล้วล่าสุดน้องสอบได้ที่รร.เดียวกับเราเป็นห้องพิเศษ พ่อก็คาดหวังมาก//เราเป็นลูกรักพ่อนะ แต่เราไม่ได้อยู่กับพ่อเพราะพ่อแม่แยกกันอยู่ พ่อไม่เคยตีเราแบบเเรงๆเลย //
พอน้องสอบได้ที่ดีๆดีกว่าเราทุกคนก็ดีใจชมกันใหญ่เลยแต่เราก็ดีใจแหละแต่มันต่างกับเรามากเลยทุกคนแค่บอกว่ายินดีด้วยนะบลาๆๆ แต่น้องเราได้ทั้งเงิน ได้ทั้งของขวัญ (ที่เราไม่ชอบคือข้อสอบที่น้องสอบเป็นของจังหวัดไม่ใช่จากมหาลัย เราเรียนของโครงการวิทย์-คณิตของมหาลัยหนึ่งอยู่ ซึ่งมันง่ายกว่าของเรา)
น้องก็บลัฟเราบลาๆๆๆ เราเป็นคนไม่กล้าขออะไรแม่มากเพราะช่วงโควิดเศรษฐกิจไม่ดี เราก็ไม่ขออะไร
แต่พอเราอยากได้ไอแพดในวันเกิด+เกรด4ที่ได้มายากมากๆ มันก็ซวยเข้าไปอีกโดยการ ที่แม่จะซื้อทรศ.ใหม่ให้น้องแล้วคือแม่อยากให้เราลดรุ่นลงมาเรารู้สึกเสียใจมากค่ะ แม่ก็ถามน้องว่าอยากได้รุ่นไรคือน้องเป็นคนที่อยากได้อะค่ะ มันเหมือนจะทำหน้าไม่อยากได้นะแต่มันคงไม่ยอมถ้าเราได้ดีกว่า เราเลยบอกว่าพี่น่าจะได้ก่อนนะ น้องเลยบอกว่า มันควรได้ก่อนเราไม่เกี่ยวที่ว่าขอก่อนแต่มันควรจะได้ มันบอกว่าแม่น่าจะแท้งพี่ ทุกคนน่าจะดีใจ คือทุกคนเข้าใจว่ามันจะพูดให้เราเสียใจหรือกระทบใจเรามากๆ
เราเริ่มใช้คำหยาบด่ากันตอนเริ่มโต ปกติเราไม่ค่อยด่าด้วยคำหยาบเท่าไหร่แต่พอโตๆขึ้นมันก็ด่าเรา เช่น สันดานหมา
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน
เราระบายออกมาเยอะมาก