เราเป็นเด็กเก็บกดหรือป่าวคะ

ทุกคนคะคือเราอายุ14ค่ะ เรามีพี่น้อง3คนรวมเราด้วย ชีวิตเราถ้ามองในมุมคนอื่นคือจะเห็นว่าครอบครัวเราอบอุ่นเพอร์เฟคค่ะ แต่จริงๆแล้วมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยค่ะ พ่อแม่เราไม่ให้อิสระกับเราเลยบ้านเราเป็นคนมีฐานะค่ะ แต่พ่อกับแม่ไม่เคยให้เรานอนแยกห้องกับพวกเขาเพราะชอบคิดว่าเราจะแอบคุยกับคนแปลกหน้าและไม่ยอมนอนค่ะแล้วเวลานอนเราก็จะต้องเขานอนพร้อมพ่อแม่ค่ะเวลาที่เรายังไม่ง่วงแต่พ่อแม่ปิดไฟนอนแล้วเราก็ต้องนอนค่ะ ตั้งแต่เราเด็กจนโตเราร้องไห้คนเดียวมาตลอดเราชอบไปแอบร้องไห้ในห้องน้ำค่ะต้องห้ามสะอื้นด้วย พ่อแม่เราเป็นพวกอารมณ์ร้อนขี้หงุดหงิดค่ะ เราเลยโดนด่าบ่อยๆตอนเด็กๆก็จะโดนตีบ่อยค่ะ ซึ่งเราก็รู้สึกว่าเราเก็บกดค่ะตอนเด็กๆเวลาเราร้องไห้เราก็จะบอกกับตัวเองเสมอค่ะว่าคราวหน้าเราจะไม่ร้องไห้ต่อหน้าพ่อแม่แล้ว จนพอโตมาเราก็โดนด่าเหมือนเดิมนี่แหละค่ะ แต่ดีที่พอขึ้นมัธยมพวกเขาส่งเราไปเรียนโรงเรียประจำเลยไม่ได้อยู่บ้านค่ะ ได้กลับเฉพาะวันเสาร์กับอาทิตย์ แต่พอมาตอนนี้ช่วงโควิดก็ต้องมาอยู่บ้านค่ะต้องเรียนออนไลน์ และเราพึ่งรู้สึกไม่ดีกับพ่อแม่มาค่ะ แม่ตบหัวเราและบอกว่าเราก้าวร้าวซึ่งวันนั้นเราไม่ร้องไห้ต่อหน้าพ่อแม่ค่ะ แต่เราก็ไปร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำเราไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนตอนเด็กๆเราไม่มีเสียงสะอื้นเลยค่ะ น้ำตาไหลออกมาเฉยๆ ตั้งแต่เด็กจนโตพ่อแม่ไม่เคยพูดว่าขอโทษกับเราเลยค่ะไม่ว่าเขาจะทำผิด แล้วเวลาเขาด่าหรือตีเราพรุ่งนี้เช้าเขาก็จะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ แต่ใจเรามันพังมาเรื่อยๆจนตอนนี้เรารู้สึกว่ามันไม่มีความรู้สึกแล้วค่ะเจ็บไปหมด เราไม่รู้จะรับายออกมายังไงจนเราต่อยกำแพงค่ะ ซึ่งเราไม่เคยคิดจะทำร้ายตัวเองมาก่อนในชีวิตจนเรารู้สึกทนไม่ไหว เราเหนื่อยและท้อมากค่ะ เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไงดีคะ