แค่ขอพื้นที่ระบายตรงกับใครมาเม้นกันได้

เราเป็นน้องสาวคนเล็ก มีพี่สาวคนโต1 คน ตอนเด็กๆเราก็สนิทกันมากพอสมควร แต่ก็ตีกันบ่อยตามประสาพี่กับน้อง เวลาพี่โดนแม่ตี เราก็คอยเป็นคนทายาให้พี่ตลอด เรามักเห็นพี่เป็นไอดอลเสมอในทุกๆเรื่อง พี่ไปไหนก็อยากไปด้วย จนบางครั้งเราก็เริ่มรู้สึกว่าพี่เราคงไม่ค่อยอยากให้ไปไหนด้วย เราก็เข้าใจ เวลาถึงวันเกิดหรือวันสำคัญของพี่สาว เรามักจะชอบทำเซอร์ไพรส์ให้พี่โดนตลอด อาจจะมีของขวัญบ้าง เค้กบ้างแล้วแต่บางครั้ง มีอะไรก็นึกถึงพี่ตลอด แม้กระทั่งตอนเด็กเวลาซื้อขนมเราก็มักนึกถึงพี่ตลอดจะต้องคอยซื้อเผื่อพี่ด้วยทุกครั้งเพราะด้วยความที่เรารักพี่มากแต่ก็ไม่รู้ว่าพี่จะรู้มั้ย เวลาพี่ลำบากหรือวันไหนที่ไม่โอเคเราจะคอยปลอบคอยให้คำแนะนำเสมอ เราชอบเป็นที่พึ่งทางใจให้ตลอด 

        พอวันนึงพี่เราต้องออกไปเรียนต่อมหาลัย พี่ก็เลยไปอยู่หอกับแฟน เราแยกกันนานๆถึงจะเจอกันที เราก็คิดถึงพี่สาวมากๆ วันไหนที่พี่จะกลับมาหาวันนั้นเป็นวันที่เราดีใจมากทุกครั้ง แต่ลุคเราเป็นคนไม่ค่อยแสดงออก ด้วยฐานะที่บ้านตอนนั้นไม่ค่อยดีนัก พี่สาวเราเลยต้องทำงานไปเรียนไป ดูแลตัวเองในช่วงที่อยู่มหาลัยจึงไม่ค่อยมีเวลาได้กลับมาบ้าน เราคอยเป็นห่วงพี่ตลอด ถึงจะทะเลาะกันบ่อยแต่เราก็ไม่เคยคิดจะเกลียดพี่เลยสักครั้ง พอเข้าปี1พี่สาวเริ่มดัดฟัน เสริมจมูก พี่เราก็สวยขึ้น เราไปไหนกับพี่ก็ไม่มีใครเชื่อว่าเป็นพี่น้องกันแท้ๆ เพราะพี่สาวสวย น่ารัก แต่เราตัวดำๆ ขี้เหร่ ...... มีครั้งหนึ่งเราได้ไปทำงานกับพี่ ก็มีคนมาทักว่าทำไมไม่เอาความสวยของพี่มาบ้าง.....ถามว่าน้อยใจมั้ย? มันก็มีบ้าง แต่เราไม่เคยอิจฉาพี่สาวเราเลยสักครั้งที่มีพี่สวยกว่า ดีใจด้วยซ้ำที่มีพี่สาวตัวเองทั้งสวย ทั้งน่ารัก ทั้งเก่ง
                        ***(พูดจริงๆนะเราไม่คิดจะอิจฉาพี่ตัวเองเลย เพราะหลายคนอาจจะคิดว่ามีพี่สาวสวยกว่า มีแต่คนชมก็ต้องอิจฉาแต่เราไม่!!!)***

        เรามีพี่เป็นแบบอย่างเสมอว่าวันนึงเราก็จะต้องสวยต้องเก่งแบบพี่สาวให้ได้ จนถึงวันนี้เราก็ได้สอบเข้ามหาลัยเดียวกับพี่สาวได้ เราดีใจมาก เพราะเราได้เรียนมหาลัยเดียวกับที่พี่สาวเคยเรียน ก่อนหน้านี้เราก็เรียนไปด้วยหางานทำ กิจกรรมนู้นนี่ มีตังเก็บเล็กๆน้อยๆก็ซื้อของที่ตัวเองอยากได้บ้างบางอย่างแต่ส่วนใหญ่จะชอบซื้อให้คนในบ้านมากกว่า ของบางอย่างก็มีคนให้มาเองโดยที่เราก็ทำงานแลกมา เหมือนโน๊ตบุ๊คเครื่องนี้ที่เราใช้อยู่ลูกพี่ลูกน้องเขาซื้อให้เพราะให้ช่วยเขาทำงาน แต่เราก็ไม่รู้ว่าพี่สาวรู้แบบนี้มั้ย เพราะตัวเราเองก็กลัวพี่จะน้อยใจว่าทำไมเราถึงได้ของอะไรแบบนี้ พี่เราไม่ได้อยู่กับบ้านกับพ่อแม่ตั้งแต่เข้ามหาลัย แต่เราอยู่กับพ่อแม่ แต่ก็ใช่ว่าจะสบายเสมอไปอดมื้อกินมื้อบ้างเพราะบ้านเราก็เป็นหนี้ลำบากพอสมควร

     จนวันนึงพี่สาวเรียนจบมีงานทำ มีเงินมีของราคาแพงๆแบรนด์เนม ที่ซื้อมาจากเงินที่พี่เราก็ทำงานได้มา แล้วครั้งนึงเราได้ยินมาว่าพี่สาวเราอิจฉาเราที่เรามีของดีๆบางอย่างใช้ (พี่ไม่รู้ว่าเรารู้) เราก็ไม่รู้ว่าพี่คิดอะไรอยู่ พี่รู้อะไรมากน้อยแค่ไหน แต่เราก็ไม่โกรธ เพียงแต่น้อยใจว่าเรามีอะไรที่น่าให้พี่มาอิจฉาขนาดนั้น หน้าตาไม่ดี ของแบรนด์เนมก็ไม่ได้มี ในความคิดของพี่สาวคงคิดว่าเราอยู่กับพ่อแม่คงสบายพ่อแม่ตามใจซื้อนู้นนี่ให้ แต่ความจริงคือป่าวเลย เราเก็บตังซื้อเอาเองทั้งนั้น เราเสียใจมากจนถึงตอนนี้ นอนร้องไห้ตลอดว่าทำไมพี่ถึงคิด ถึงมองกับเราเป็นแบบนี้ได้ เสียใจมากจริงๆ เพราะเรารักพี่มากไม่คิดว่าพี่จะาอิจฉาเราในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องแบบนี้ เวลาดูหนังเรื่องไหนที่มีซีน พี่น้องกอดกันรักกัน เราเจ็บจี๊ดที่หัวใจตลอดเลย ว่าทำไมเราไม่มีโมเม้นแบบนี้บ้าง ทุกครั้งที่พี่สาวอยู่กับแฟนเขาก็สวีทกันตามประสาแฟนๆ บางที่เราก็ชิน บางทีเราก็รู้สึกแบบ......บอกไม่ถูกอ่ะ เอียนๆมั้ง ตอนนี้คือโคตรอึดอัดเลย ที่เวลามีอะไรเครียดๆก็ไม่เคยจะมีพี่สักคนที่คอยรับฟังเราได้เหมือนที่เรารับฟังบ้าง เห้อออออ..น้อยใจ เสียใจจังงงงงงงงงงงงง!!!!