ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง

เรามีเพื่อนอยู่คนนึง รู้จักกันมาได้ประมาณ 6 ปีแล้ว ตอนช่วง ม.ปลาย เราคุยกันทุกวัน จนเขาขอเราเป็นแฟน ซึ่งตอนนั้นเราไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับเรา เราตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย ได้แต่นั่งมองเเชทที่กำลังสนทนากันอยู่ เราจำไม่ได้ว่าตอบอะไรไป แต่ที่รู้คือเราน่าจะปฏิเสธเค้าไป แต่ถามว่าตอนนั้นเรารู้สึกดีกับเค้ามั้ย เราว่าเรารู้สึกดีกับเค้ามาก เเต่เราก็กลัวการมีเเฟน เพราะเห็นเพื่อนเจ็บมาเยอะ เเต่เรา 2 คนก็คุยกันมาเรื่อยๆนะคะ จนมีอยู่วันนึงเราคิดว่าเราพร้อมเเล้วกับการที่จะตกลงเป็นแฟนกับเค้า เราจึงตัดสินใจที่จะไปบอกเค้าในวันรุ่งขึ้น เเต่ในเช้าวันนั้นเรากับรู้ว่า เค้าได้ไปเป็นแฟนกับคนอื่นไปแล้ว ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราก็คุยกันทุกวัน วันนั้นเราเสียใจมาก ถึงมากที่สุด จึงพยายามห่างๆออกมา จนเราตัดสินใจประชดโดยการไปคบกับเพื่อนของเค้า เพื่อความซะใจ เเต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ฉันเสียใจมาจนถึงทุกวันนี้ ที่ได้ไปทำร้ายจิตใจผู้ชายคนนึงที่รักฉันมากกกก ให้เกียรติ ไม่เคยคิดจะทำไม่ดีกับชั้น ภาพในอนาคตของเค้ามีเราอยู่ในนั้นเสมอ เเต่สุดท้ายเเล้วเราก็เลิกกันตอนขึ้นมหาลัย
แต่นั่นไม่ใช่สุดจบของเรื่องนี้นะคะ เพราะชั้นมาเรียนมหาลัยที่เดียวกับผู้ชายคนแรกที่เค้ามาขอชั้นเป็นแฟน ตอบได้เลยว่า ดีใจ และ เสียใจในเวลาเดียวกัน แต่ตอนมามหาลัยเค้าโสดค่ะ แต่อีกไม่นานเค้าก็มาคบกับผู้หญิงคนใหม่ที่มหาลัย นี่เเหละก็คือสิ่งที่ทำให้ชั้นเสียใจซ้ำแล้วซ้ำอีก จนบอกกับตัวเองว่า พอละ กับผู้ชายคนนี้ เเต่ยังไม่จบนะคะ เพราะเค้าเลิกกับแฟนแล้วก็มาคุยกับเรา (น่าจะสถานะเพื่อน) แต่เรากลับชอบเค้ามากขึ้นเรื่อยๆ เวลาไม่ได้คุยกับเค้าเราก็เสียใจ เห็นเค้าใส่ใจคนอื่นมากกว่าเรา เราก็จะน้อยใจ และอีกมากมาย เราก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร? (เพราะเเฟนคนแรกเราก็ไม่รู้ว่าเรารักเค้ามั้ย เพราะจุดเริ่มต้นของเรามาจากการที่เราประชด)
แต่เราไม่อยากรู้สึกกับเค้าแบบนี้ ไม่อยากชอบเค้า แต่เราไม่รู้จะทำยังไง? กลัวจะต้องเสียใจ หรือเราจะแอบชอบเค้าไปแบบนี้ เพราะอย่างน้อยก็ยังได้คุยกันในสถานะเพื่อน หรือความจริงแล้วเค้าก็ยังชอบเราอยู่?
ช่วยหน่อยนะคะ ว่าเราจะทำยังไงดี ?
ปล. เขียนกระทู้เป็นครั้งแรก เขียนผิดยังไง ขออภัยด้วยนะคะ ^^