แฟนอยู่ไกล ง้อยังไงให้เป็นเหมือนเดิม

เรากับแฟนคบกันมา 7 เข้าเดือนที่ 8 ก็มาทะเลาะกันจนเลิกกันไป (แฟนเราเป็นทอมนะคะ) แต่ด้วยความที่เราทำผิด เราพยายามตามง้อทุกวันๆถึงแม้ตะได้คำตอบเดิมว่าไม่ แต่เราก็พยายามตามง้อ จนเราไม่มีทางเลือกอะไรแล้ว ถามเพื่อนและตัดสินใจบินไปง้อเขาที่บ้าน (เราอยู่ กทม แฟนอยู่หาดใหญ่) พอได้ถึงเรารีบไปเก็บของที่โรงแรม และรีบไปหาเขาที่บ้านเพื่อที่จะไปปรับความเข้าใจ เราโทรไปเขาตกใจนะ แต่ก็ไล่เรากลับไปรอที่โรงแรม ใจเราสั่นมากตอนนั้นฝนตกด้วย และเราไม่มีทางเลือกเลยต้องกลับไปรอที่โรงแรม ผ่านไป 2 ชม. เขาทักมาด้วยอารมณ์ที่น่าจะโมโหมากๆที่เรามา เพราะเราเลี้ยงแมวด้วยกันเลยเอาไปฝากไว้ เขาเป็นห่วงแมวมากๆ และก็ให้คำตอบเราซ้ำๆว่ายังไงก็ไม่กลับมา จนสุดท้ายเขาบอกจะออกมาหาเรา แต่ไม่ให้เราง้อ จะคุยปกตและจะมาหาแค่วันเดียวเท่านั้น พอเขามาทุกอย่างเหมือนจะดีแต่เราไม่กล้าสู้หน้าเขาเลย ก้มหน้าตลอดกินข้าวได้นิดเดียวเขาก็เริ่มเปิดประเด็นคุย เราก็พยายามง้อ พยายามอธิบายเรื่องที่เราทำไปทั้งหมด เขาก็พูดในส่วนของเขามา เราเข้าใจนะว่ามันยากจริงๆ แต่ด้วยความที่เรารักเขา เราไม่อยากเสียเขาไป เรามาคิดได้ทีหลังตอนที่จะเสียเขาไปจริงๆ เราร้องไห้หนักมากกินข้าวทั้งน้ำตา กินข้าวเสร็จมาคุยกันต่อก็ยังมีแต่น้ำตา เราพยายามง้อมากๆขอโอกาสๆ เราพร้อมจะปรับตัวทุกอย่าง ผ่านไปสักพักเขาบอกให้เวลา 2 เดือนจนถึงวันที่เอาแมวมาคืนเขา ให้เป็นคนใหม่แต่ถ้าทำไม่ได้ก็จบ ต้องยอมรับความจริง! เราก็รับปาก แต่การกระทำของเขาทุกอย่างคือเหมือนเดิม เหมือนตอนที่คบกันมาหอม มาจุ้บ จนทำให้เรารู้สึกว่าคือมันดีขึ้นแล้วใช่มั้ยวะ ผ่านไปสักพักเขาก็กลับบ้าน พอเขาถึงบ้านก็ทักมาบอกเรานะ ทักมาถามว่านอนได้รึป่าว คือตอนนั้นเรานอนไม่ได้ มันมีเสียงอะไรไม่รู้ตลอดเวลาเลย จนเขาบอก พน เดี๋ยวมานอนเป็นเพื่อน เพราะเราขี้กลัว ขี้ตกใจมากจริงๆ
พอวันที่ 2 เขาก็โทรมาหาแต่เช้า มารับไปกินข้าว ไปคาเฟ่ ความรู้สึกเราคือกลับมาเกือบเหมือนเดิมเลย เขาจะเป็นคนที่รู้มุมเราไม่มีใครถ่ายรูปได้เหมือนเขาจริงๆ ตอนอยู่ด้วยกันมันเหมือนกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วทุกอย่าง แต่ความจริงแล้วคือไม่เลย พออีกวันเรากำลังจะบินกลับ คิดว่าทุกอย่างมันน่าจะลงตัวแล้วน่าจะคุยกันได้ง่ายขึ้น แต่สิ่งที่เราคิดไว้มันผิด เราห่างกันทีไรคือต้องไม่เหมือนเดิมตลอด มีเรื่องทะเลาะ เราไม่ได้คุยกับเขาแบบแฟนมาเกือบครึ่งเดือนเราเข้าใจว่ามันก็ยากที่จะกลับมาเลย พอเรากลับมาถึง กทม เราไปรับแมวกลับมาที่ห้อง เขาสนใจเป็นห่วงแค่แมวไม่ได้สนใจเราเลย สุดท้ายเราก็นั่งกินข้าวกับน้ำตาอีกครั้ง ตัดสินใจเปิดประเด็นไปว่าควรทำยังไง จนสุดท้ายเราถามตอนนี้คือถือว่าให้โอกาสกันแล้วใช่มั้ย เขาตอบว่าลองดูทั้งสองคน แต่ถ้ามันเปลี่ยนไม่ได้ก็คือว่าทำดีที่สุดแล้ว และไม่ต้องเสียดายอะไร เราดีใจนะแต่ก็ยังกังวล เพราะช่วงนี้เขาสนิทกะเพื่อน ผญ คนนึงมากๆ ผญ คนนี้มีแฟนเป็น ผช นะคะ เรารู้นะว่าเพื่อนกัน แต่คือบางอย่างหรือหลายๆอย่างมันเกินคำว่าเพื่อนไปแล้ว คุยกันเธอขาๆ คอมเม้นกันมุ้งมิ้ง เป็นคนอื่นคือถ้าไม่รุ้ว่าเพื่อนคือคิดว่าแฟนกันไปแล้ว เขาบอกเขาเล่นกับเพื่อนปกติ แต่เราไม่เคยสบายใจกับคนนี้เลย อยู่ในช่วงที่เราต้องตามใจแฟนเรา ตามง้ออยู่ด้วยทำอะไรเกินตัวไม่ได้อีก ควรจัดการยังไงดีคะ เอาออกจากหัวไม่ได้เลย อยากโฟกัสแค่แฟนและการเปลี่ยนตัวเอง ไม่อยากให้มีเรื่องอื่น ช่วยเราด้วยนะคะ 😢🙏🏻