รู้สึกเหนื่อยกับเรื่องที่ต้องเจอแบบเดิมๆ

ขอเกิ่นก่อนคบกับแฟนคนนี้มาหลายปีแล้วแหละจนเรามีลูกด้วยกัน ตอนเราท้องเค้าชอบไปๆมาๆไม่เคยมาดูแลรึมาอยู่แบบครอบครัวจริงจัง จับได้ว่าไปนอนกะคนที่เรารู้จักแล้วเคยเป็นเพื่อนกัน ก็เหมือนเดิมยังให้อภัยตลอด แต่เราเป็นคนที่อารมณ์ร้อน เราด่าเเต่ทุกคำที่เราด่าเราจริงใจหมด เราเจ็บเราก็บอกเราเจ็บ เราเสียใจเราก็บอกว่าเสียใจ แต่เวลาเราร้องไห้เราดูตัวเองว่าเป็นผญคนนึงที่โครตน่าสงสารอะ นี่พิมพ์ไปก็ร้องไห้ไป มันเก่งมากเรื่องเจ้าชู้กับคำว่าขอโทษ เอาเป็นว่าเราจับได้เกิน20+ ครั้ง รึบางคนที่เราไม่ด่าไม่ว่ายังมีอีก ก่อนใกล้คลอดกับหลังคลอด เราเป็นมาม่าบลู หรือโรคซึมเศร้า ไม่ได้เป็นหนักมากแต่ถ้านึกกลับไปตอนนั้นก็คือความรู้สึกแย่ตอนนึงที่ผ่านมา นึกภาพท้องโตนอนคนเดียวเครียดระเเวง นอนไม่หลับ บางครั้งถึง2วันหลับไม่ถึงชั่วโมงมันสดุ้งใจเหมือนเหว พอคลอดลูกเหมือนเดิมมันไปๆมาๆเหมือนเดิมมันเป็นคนติดเพื่อนติดผู้หญิง เรานอนกอดลูกร้องไห้น้ำตาหยดใส่ลูก มันทรมานจริงๆ ตลอดหลายปีมันเป็นแบบนี้ตลอด ไปๆมาๆเรื่องผู้หญิงจนเรารู้สึกชิน มูฟคำว่าระเเวงออกไปจากหัวมันเป็นความรู้สึกที่เราไม่แคร์อะ พอเรามีแฟนใหม่ กลับโพสประจานด่าเราว่าเราเป็นแบบนี้ เห่ย!! ตลอดเวลาที่ผ่านมากูทุกครั้งที่เป็นคนโดน มาตามระรานเรา ขอโอกาส จนเป็นอากาศแล้วอะ มันบอกรอบนี้จริงๆขอเป็นแบบครอบครัว อะก็ให้แล้วที่เรากลับไปหามันคือเราก็กะให้มันเลี้ยงเราแหละเพราะช่วงโควิดเราทำงานไม่ได้ อ่อลืมบอกตลอดเวลาที่คบกันมาหลายปีของมีค่าของขวัญหรือเงินจำนวนเยอะๆ เราไม่เคยได้ไม่เคยเลย มีแต่คำพูดแต่ตอนที่มันไปมีหญิงอื่นโอนให้ผู้หญิงพวกนั้นหลายหมื่น มันน่าน้อยใจมั้ยถ้าโดนแบบนี้ถามจริง เรากลับมาเราไม่อยากรู้สึกไรแค่ให้มันเลี้ยงเราได้แต่ละวันก็พอ จนอยู่อะคนมันก็รู้สึก เราก็มีเพื่อนมีสังคมของเรา เราว่ามันแปลกๆไปๆมาๆกะเราอีกแล้ว จนไปจับได้ว่ากลับไปเอาอีนั่นตอนแรกที่บอกว่าท้อง ไม่ใช่ครั้งที่2นะที่กลับไปเอาอีนี่ มันหลายรอบมาก เเละมีเพื่อนเราผ่านกลางไปด้วยรอบนี้รู้สึกว่าเหมือนโดนทั้งผัวแล้วเพื่อนสุมหัวหลอก เราคิดในใจตอนนั้นเราไม่ยอมโง่แน่นอนให้มันเลือกเลย เอาละมันก็เลือกเรา เราคิดในใจว่าถ้าโดนอีกเราพร้อมช่ะ เข้าใจฟิวที่โดนมั้ยมันจุกสุดๆ ขอโทษสัญญาบลาๆๆ ตามสไตล์ เราไม่ฟังหรอกเพราะมันเหมือนเดิม แต่เราก็ตัดไม่ขาดทุกวันนี้อยู่เพื่อตัวเองกะลูกให้ได้มากที่สุด เราเหนื่อยเราไม่อยากเป็นบ้าเป็นคนมานั่งระเเวงไม่อยากกลับไปเป็นเหมือนแต่ก่อนพูดไรเลยว่าโดนทำหนักมากจริงๆ จนถึงทุกวันนี้ภาวนากับตัวเองสักวันขอให้เราหลุดจากมัน ขอให้ผลกรรมที่มันทำเราคืนสนองมันบ้าง เราให้โอกาสแต่กลับไม่เห็นค่าเรา เราพูดตรงๆเราเหนื่อยเกินไปเหนื่อยตามแล้วเหนื่อยนะเเวงเเล้ว ทุกวันนี้ขอให้ตัวเองหลุดพ้น สักทีขอให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีขึ้นเเล้วเอาลูกกลับมาอยู่กะเรา เราคิดอย่างเดียวเราหลุดพ้นได้เราจะไม่ยุ่งอะไรกับคนนี้อีกเด็ดขาด เราใช้คำว่าทน ให้มันใช้คำว่าขอโทษได้เปลืองมาก ขอให้ตัวเองหลุดพ้นๆไวๆสักที🙂 

                            ปล. ที่พิมพ์มีสติไม่โมโหแต่มันคือ                 สิ่งที่อึดอัดแล้วพูดกับใครไม่ได้ไม่เเค่อยาก                 เข้าใจเราจริงๆ