How to เล่นสงกรานต์ยังไงให้มีคนเล่นด้วย

มันเป็นเรื่องน่าน้อยใจมากเลยนะครับ แล้วมันก็เป็นปมฝังใจในวัยเด็กเลย คือช่วงนั้นเพื่อนพาไปเล่นสงกรานต์ที่ถนนแห่งหนึ่ง คนเยอะมาก (จริงๆมันก็เยอะทุกที่แหละ) วันนั้นผมเดินเรียงแถวไปกับเพื่อนเพราะต้องค่อยๆเบียดกันไปปลายทาง แล้วก็เดินกลับมา ด้วยความที่คนเยอะ แล้วทางมันไกล เริ่มเดินตอน3-4โมงเย็น แล้วกว่าจะได้เดินกลับก็1ทุ่มกว่า
และสิ่งที่ทำให้ผมเสียความรู้สึกก็เกิดขึ้น คือเดินเรียงแถวกันไป ผมก็อยู่กลางแถว เพื่อนผมทุกคนโดนสาดน้ำ โดนปะแป้ง แต่ผมอ่ะไม่โดนเลย คือทุกครั้งที่มีคนเดินสวนกลุ่มผมแล้วปะแป้ง ก็จะปะเพื่อนผมข้างหน้า แล้วก็ข้ามผมไปปะเพื่อนข้างหลังผม แล้วไม่ใช่แค่นั้น มันเจอแบบนี้ทั้งวันเลย เรื่องความเปียกไม่ต้องพูดถึง ที่เปียกๆก็ไม่ได้โดนสาดหรอก โดนน้ำกระเด็นใส่ซะมากกว่า ความรู้สึกผมคือFailมากอ่ะ แบบ อะไรวะ รังเกียจผมขนาดนั้นเลยหรอ
ปีถัดมา เพื่อนชวนผมไปอีกที่ เป็นถนนข้าว... ผมก็เจอแบบเดิม ผมยิ่งFailเข้าไปอีก ผมเดินไปอีกฝั่งปุ๊ป ผมขึ้นรถกลับบ้าน แล้วไม่ไปเล่นน้ำสงกรานอีกเลย กลับถึงบ้าน แม่ถามว่าไหนบอกว่าไปเล่นสงกรานต์ ทำไมไม่เห็นเปียก ไม่เห็นมีแป้งเลย ผมก็บอกแม่ไปว่า ช่างมันเหอะ ปัที่แล้วก็ถามแบบนี้ จนแม่ผมคิดว่าผมแอบไปเล่นเกม ไม่ได้ไปเล่นน้ำกับเพื่อน
ผมเก็บความรู้สึกมาหลายปี ผมคิดว่าพูดไปก็เหมือนเด็กงอแงที่ไม่มีใครเล่นด้วย แต่เชื่อผมเถอะ มันรู้สึกแย่จริงๆ