แค่เธอยิ้มเราก็หายเหนื่อยแล้ว แต่....🙃

ขอพื้นที่ให้ได้ระบายหน่อยนะครับ☹  

    หลังจากผมทำงานเสร็จผมจะรีบกลับบ้านทุกครั้ง พอกลับมาถึงผมก็จะบอกว่ากลับมาแล้วน๊ากับแฟนและยิ้มให้ก่อนเสมอ แต่กลับกันบางทีแฟนก็ไม่ยิ้มให้ผมเลย โดยเฉพาะช่วงนี้แต่หนักสุดก็คงเป็นวันนี้

     วันนี้การสนทนาระหว่างวันเป็นไปตามปกติ แฮปปี้ดีด้วยซ้ำ แต่พอมาถึงบ้าน(ผมอยู่บ้านแฟน)ที่บ้านก็ดูอึมครึมกันแต่ผมก็ทำเหมือนเดิม   คือบอกว่ากลับมาแล้วนะแล้วก็ยิ้มให้แฟนแต่ปรากฏว่าแฟนกลับทำหน้าบึ้งตึง

      ผมก็ถามว่าเป็นอะไรเขาก็ตอบว่าปวดหลังอีกแล้ว(ซึ่งปวดมานาน)ผมก็ถามต่อว่ากินยารึยังแปะตราเสือมั้ยแฟนผใก็บอกว่ากินแล้วแปะแล้ว แล้วก็สนทนากันตามปกติซึ่งแฟนก็ยังไม่ยิ้มอะไรเลยสักครั้ง

     ผมก็เลยถามไปว่าทำไมตัวไม่ยิ้มให้เค้าเลย จากนั้นก็ยาวเลยครับ บอกทำไมต้องตั้งคำถาม คนปวดหัลงอยู่ บลาๆๆๆฟ

      ผมเลยเกิดคำถามว่า คนเราเวลาเจ็บหรือป่วยเป็นแบบนี้ทุกคนเลยหรอ ต้องหงุดหงิดใส่คนที่เขาห่วงใยคนที่รักทุกครั้งเลยเหรอ ซึ่งกลับกันเวลาผมเป็นอะไรผมชอบอ้อนให้เขาช่วยดูแลผมด้วยซ้ำ

     มันเหิดคำถามแบบนี้ขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งผมบอกเลยว่าเหนื่อยมากๆๆๆ การทำงานมันเหนื่อยก็จริงแต่แค่ได้กำลังใจจากคนที่เรารักมันก็หายเหนื่อยแล้ว แต่พอเจอแบบนี้ผมบอกเลยว่าเหนื่อยแบบทวีคูณ ทั้งเหนื่อย ทั้งท้อกับหลายๆอย่าง อยากจะโยนทุกๆอย่างที่แบกอยู่ทิ้งให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยจริงๆ😔😔