สวัสดีค่ะ เรามีข้อสงสัยว่าคนที่มาบอกความรู้สึกในวันที่สายไป เขาคิดอะไรอยู่ ในเมื่อก่อนหน้านี้ เขามีโอกาสที่จะบอกเยอะมาก
เริ่มด้วยเหตุการตัวประเด็นก่อนเลยนะคะ ในวันที่เราเรียนจบก็เป็นปกติที่เราจะมอบของที่ระลึกในกับเพื่อน ๆ ด้วยความที่เราก็มอบให้คนที่เราสนิทและเคยช่วยเหลือเรา ก็ดันมีเหตุการณ์ที่ชวนสงสัย คือ เพื่อน ผช แชทมาบอก ว่ามีไรจะคุยด้วย จากนั้นพองานเลี้ยงตอนเย็น เราก็พากันร่วมงานปกตินะคะ จนเวลาที่เราจะกลับหอพัก (หออยู่ต่างอำเภอแล้วเราขับรถกลับคนเดียวเลยต้องรีบกลับ เพราะเช้ามืดต้องไปต่างจังหวัดอีก) เราก็เลยถามเพื่อน ผช คนนั้นว่า ไหน มีไรจะคุยว่ามาจะกลับหอล่ะ จากนั้นนาง (เพื่อน ผช) ก็ลากแขนเราไปหลังเวที ปกติคือเพื่อนไม่กล้าแตะเนื้อต้องตัวเรานะ จากนั้นประโยคแรกเลย
ต้นไม้ดูแลไง โน้นนั้นนี่ จนมาเข้าเรื่อง
เพื่อน : จะแต่งงานวันไหน
เรา : โอ๊ยยังไม่คิดเลย ทำไมจะไปนิ
เพื่อน : ไม่ กูจะไม่ไปงานแต่ง
เรา : ทำไมเจ็บหรอ ที่จะเห็นภาพนั้น ( ด้วยความกวนของเรา และอยากหยอก)
เพื่อน : เงียบไปสักพัก
เรา มีแค่นี้ใช่ไหม ไม่แชทมาว่ะ กลับหอล่ะนะ
เพื่อน : ไม่รู้จริง ๆ หรอ
เรา : ยืนเอ๋อ
เพื่อน : ตลอดระยะเวลา 5 ปี กูไม่เคยลืมเลยนะ กูยังรู้สึกกับเหมือนเดิม ก็ชอบคนแบบ ก็ชอบแบบที่ก็
ไม่คาดหวัง รู้ไหมเวลาที่อกหัก ร้องไห้ กูก็ร้อง กูก็เจ็บที่เห็นเป็นแบบ ส่วนพี่.....คนนี้เขาดูแลดีไหม แต่ก็คงดีกว่ากู คงมีอนาคตกว่ากู กูยินดีกับทุกเรื่องนะ กูคอยดูความสำเร็จของ
(ใจหล่อมากT
ทุกคนเรานี้แบบทรุดลงไปนั่งร้องไห้เลย คือ เอาจริงเราไม่เข้าใจว่าทำไมมาบอกตอนนี้ ในเวลา 5 ปี ช่วงที่เราไม่มีใคร ทำไมมันก็ไม่มาบอก แล้วเรามาคิดทีหลังว่าคนที่คอยอยู่ในวันที่เราอกหัก เศร้า เจ็บ แม้กระทั่งหมากัด รถล้ม ก็คือเพื่อนคนนี้ที่วิ่งมาดูคนแรกตลอด แต่ทำไมเราเองที่ไม่รู้ว่าเพื่อนคนนี้รู้สึกยังไง เรากลับคิดว่าตลอดเวลาที่รู้จักกันมาที่เพื่อนด่า คือมันไม่ชอบเรา ที่มันกวนตีน คือมันแค่อยากกวน
ย้อนไปช่วง ม.6 ใกล้ขึ้นปี 1 ช่วงเวลาที่รู้ว่าเพื่อนชอบ แต่ก็คุยนะ ศึกษากันไป ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันแอบชอบตอนไหน นางเปลี่ยนแปลงตัวเองเยอะมาก มากแบบที่เราไม่เคยเห็นใครทำแบบนี้กับเรา ปกติตื่นสาย แต่นางตื่นเช้าขับรถเพื่อมารอที่หอ อยากรับเราไปเรียน ในตอนนั้นไม่ไปนะ คือรู้สึกว่ายังไม่ใช่แฟน จะไม่ไปไหนสองต่อสองด้วย โลกสวยแหล่ะ นางจะซื้อขนมมาห้อยที่ประตูหอทุกเย็น ดึกๆ เราอ่านหนังสือ นางก็จะมีของกินมาฝากตลอด จนเพื่อนกลุ่มนางนอยที่นางสนใจเรามากกว่าเพื่อน เราเลยเลือกที่จะถอยออกเพราะไม่อยากให้เพื่อนทะเลาะกันเพราะคำว่า ผู้หญิง จากนั้นนางก็ไปมีแฟนนะ ต่างคนต่างมีจนต่างคนต่างเลิก เราก็ไม่ได้คิดว่านางจะอะไรกับเราอีก เราก็ปกติเหมือนเพื่อนร่วมชั้นทั่วไปจนมาถึง
ในช่วง 3 ปีให้หลัง เราเลิกกับแฟนไป แล้วก็มีรุ่นพี่มาจีบ เราก็เห็นสนิทกับรุ่นพี่ เราไม่เห็นเพื่อนจะขัดหรืออะไร แถมยังสนับสนุนอีกต่างหาก ตอนวันเกิดเราก่อนที่เพื่อนจะรู้ว่ารุ่นพี่มาคุย รุ่นพี่ซื้อเค้กมาให้ หน้าเค้กเขียนว่า "ขอให้ทุกวัน เป็นวันที่ดี" แล้วด้วยความใจดี ก็จ้าโทรเรียกเพื่อนมากินเค้ก อัพเฟส จนเพื่อนคนนี้เดินมาไหนดูเค้กหน่อย มันก็ชี้หน้าไปเอาเค้กนี้มาจากไหน กูจำได้กูซื้อ เรานี้หน้าชาไปเลย เลยแบบจะเป็นเธอได้ไง พี่คนนี้ให้มา แล้วนางก็กินเค้กแบบโกรธ
เอาจริงนะพอคิดย้อนหลับไปพอรู้ว่าปัจจุบันนางยังไม่ลืมเรา รู้สึกยังไงกับเรา ยิ่งทำให้เรารู้สึกผิด ที่ทำให้เพื่อนรู้สึกไม่ดี บอกเลยอยากขอโทษ
เอาจริงชีวิตนี้ไม่เคยคิดเลยมาตัวเองต้องมาเจอคนแอบชอบแบบนี้ และแอบเสียดายว่าทำไมมันไม่ยอมพูดในเวลาที่มีโอกาส ทั้งที่เราก็เลิกคุยกับทุกคนมาพักใหญ่ มันก็ยังไม่บอก ถ้าในตอนนั้นที่เราไม่มีใคร แล้วบอกเราตั้งแต่ตอนนั้นเราอาจจะเปิดใจ และยินดีกับควา รู้สึกนี้มาก
แต่ในตอนนี้เราก็มีทางของเรา มาบอกตอนนี้ไม่ใช่แค่นางที่เศร้า เราก็เศร้าที่ไม่อาจจับความสัมพันธ์ดี ๆ ที่นางมีให้ได้ เสียใจนะ คนผ่านมาที่ทำให้นางเสียใจเพราะเราในบางเรื่อง แต่แอบดีใจที่ยังมีคนคอยแอบห่วงใยเราเสมอ
จากเหตุการณ์วันที่เพื่อนบอกความในใจ เราก็แอบเศร้าอยู่ตลอด ส่วนนางก็บอกกับเราว่านับจากนี้จะยินดีกับเรา แต่จะขอใช้เวลาที่เราเรียนจบแล้วไม่ได้เจอกันเพื่อนลืมเรา
ถ้าเพื่อน ๆ เป็นเราจะเสียใจไหม ถ้าได้รู้ความรู้สึกเขาในวันที่สาย และเสียใจไหมที่ไม่ได้เก็บความรู้สึกนี้ที่ดี ที่เราก็เคยแอบรู้สึกไม่ต่างกัน
แต่สำหรับเรา เราเสียใจมาก แต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนตีตัวออกห่างเพียงเพราะอยากลืมเรา เราอยากเป็นเพื่อนที่ดี อย่างน้อยก็เป็นมิตรภาพดี ๆ 5 ปี ไม่ลืม อ๋อ ลืมบอกหลังจากที่เพื่อนบอกเสร็จ เราร้องไห้ แล้วก็นั้นแหล่ด่ามัน เตะไป 1 ที เพราะหมั่นไส้ที่ไม่ยอมพูด แล้วนางก็เอากระดาษมาเช็ดหน้าให้ เราเลยบอกว่าอย่างน้อยก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เราเลยขอกอดนางไป 1 ที เพราะเรารู้ว่าเราคงไม่มีโอกาสเจอนางอีก เพราะนางไม่อยากเจอเรา นางขอเวลาลืม นางบอกไว้
สุดท้ายเราและเพื่อน ก็คงต้องแยกไปเติบโตในแบบของตัวเอง ส่วนเรา เราจะเป็นมิตรที่ดีกับเพื่อนคนนี้เสมอ ถ้านางได้มาอ่าน นะอยากขอบคุณและขอโทษในหลาย ๆ เรื่อง และขอบอกว่าดูแลต้นไม้ฉันดี ๆ
สำหรับเพื่อน ๆ ล่ะคะ เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ไหม แล้วทำไมต้องมาบอกความรู้สึกกันวันสุดท้าย ในวันที่สายเกินไป
อยากรู้เหตุผลของเพื่อน ๆ เผื่อจะทำให้เราเข้าใจได้ตัวเพื่อนของเราคนนี้ได้บ้าง
ทำไมคนเราต้องมาเลือกบอกความรู้สึกในใจในวันสุดท้ายที่จะได้เจอกัน
เริ่มด้วยเหตุการตัวประเด็นก่อนเลยนะคะ ในวันที่เราเรียนจบก็เป็นปกติที่เราจะมอบของที่ระลึกในกับเพื่อน ๆ ด้วยความที่เราก็มอบให้คนที่เราสนิทและเคยช่วยเหลือเรา ก็ดันมีเหตุการณ์ที่ชวนสงสัย คือ เพื่อน ผช แชทมาบอก ว่ามีไรจะคุยด้วย จากนั้นพองานเลี้ยงตอนเย็น เราก็พากันร่วมงานปกตินะคะ จนเวลาที่เราจะกลับหอพัก (หออยู่ต่างอำเภอแล้วเราขับรถกลับคนเดียวเลยต้องรีบกลับ เพราะเช้ามืดต้องไปต่างจังหวัดอีก) เราก็เลยถามเพื่อน ผช คนนั้นว่า ไหน มีไรจะคุยว่ามาจะกลับหอล่ะ จากนั้นนาง (เพื่อน ผช) ก็ลากแขนเราไปหลังเวที ปกติคือเพื่อนไม่กล้าแตะเนื้อต้องตัวเรานะ จากนั้นประโยคแรกเลย
ต้นไม้ดูแลไง โน้นนั้นนี่ จนมาเข้าเรื่อง
เพื่อน : จะแต่งงานวันไหน
เรา : โอ๊ยยังไม่คิดเลย ทำไมจะไปนิ
เพื่อน : ไม่ กูจะไม่ไปงานแต่ง
เรา : ทำไมเจ็บหรอ ที่จะเห็นภาพนั้น ( ด้วยความกวนของเรา และอยากหยอก)
เพื่อน : เงียบไปสักพัก
เรา มีแค่นี้ใช่ไหม ไม่แชทมาว่ะ กลับหอล่ะนะ
เพื่อน : ไม่รู้จริง ๆ หรอ
เรา : ยืนเอ๋อ
เพื่อน : ตลอดระยะเวลา 5 ปี กูไม่เคยลืมเลยนะ กูยังรู้สึกกับเหมือนเดิม ก็ชอบคนแบบ ก็ชอบแบบที่ก็
(ใจหล่อมากT
ทุกคนเรานี้แบบทรุดลงไปนั่งร้องไห้เลย คือ เอาจริงเราไม่เข้าใจว่าทำไมมาบอกตอนนี้ ในเวลา 5 ปี ช่วงที่เราไม่มีใคร ทำไมมันก็ไม่มาบอก แล้วเรามาคิดทีหลังว่าคนที่คอยอยู่ในวันที่เราอกหัก เศร้า เจ็บ แม้กระทั่งหมากัด รถล้ม ก็คือเพื่อนคนนี้ที่วิ่งมาดูคนแรกตลอด แต่ทำไมเราเองที่ไม่รู้ว่าเพื่อนคนนี้รู้สึกยังไง เรากลับคิดว่าตลอดเวลาที่รู้จักกันมาที่เพื่อนด่า คือมันไม่ชอบเรา ที่มันกวนตีน คือมันแค่อยากกวน
ย้อนไปช่วง ม.6 ใกล้ขึ้นปี 1 ช่วงเวลาที่รู้ว่าเพื่อนชอบ แต่ก็คุยนะ ศึกษากันไป ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันแอบชอบตอนไหน นางเปลี่ยนแปลงตัวเองเยอะมาก มากแบบที่เราไม่เคยเห็นใครทำแบบนี้กับเรา ปกติตื่นสาย แต่นางตื่นเช้าขับรถเพื่อมารอที่หอ อยากรับเราไปเรียน ในตอนนั้นไม่ไปนะ คือรู้สึกว่ายังไม่ใช่แฟน จะไม่ไปไหนสองต่อสองด้วย โลกสวยแหล่ะ นางจะซื้อขนมมาห้อยที่ประตูหอทุกเย็น ดึกๆ เราอ่านหนังสือ นางก็จะมีของกินมาฝากตลอด จนเพื่อนกลุ่มนางนอยที่นางสนใจเรามากกว่าเพื่อน เราเลยเลือกที่จะถอยออกเพราะไม่อยากให้เพื่อนทะเลาะกันเพราะคำว่า ผู้หญิง จากนั้นนางก็ไปมีแฟนนะ ต่างคนต่างมีจนต่างคนต่างเลิก เราก็ไม่ได้คิดว่านางจะอะไรกับเราอีก เราก็ปกติเหมือนเพื่อนร่วมชั้นทั่วไปจนมาถึง
ในช่วง 3 ปีให้หลัง เราเลิกกับแฟนไป แล้วก็มีรุ่นพี่มาจีบ เราก็เห็นสนิทกับรุ่นพี่ เราไม่เห็นเพื่อนจะขัดหรืออะไร แถมยังสนับสนุนอีกต่างหาก ตอนวันเกิดเราก่อนที่เพื่อนจะรู้ว่ารุ่นพี่มาคุย รุ่นพี่ซื้อเค้กมาให้ หน้าเค้กเขียนว่า "ขอให้ทุกวัน เป็นวันที่ดี" แล้วด้วยความใจดี ก็จ้าโทรเรียกเพื่อนมากินเค้ก อัพเฟส จนเพื่อนคนนี้เดินมาไหนดูเค้กหน่อย มันก็ชี้หน้าไปเอาเค้กนี้มาจากไหน กูจำได้กูซื้อ เรานี้หน้าชาไปเลย เลยแบบจะเป็นเธอได้ไง พี่คนนี้ให้มา แล้วนางก็กินเค้กแบบโกรธ
เอาจริงนะพอคิดย้อนหลับไปพอรู้ว่าปัจจุบันนางยังไม่ลืมเรา รู้สึกยังไงกับเรา ยิ่งทำให้เรารู้สึกผิด ที่ทำให้เพื่อนรู้สึกไม่ดี บอกเลยอยากขอโทษ
เอาจริงชีวิตนี้ไม่เคยคิดเลยมาตัวเองต้องมาเจอคนแอบชอบแบบนี้ และแอบเสียดายว่าทำไมมันไม่ยอมพูดในเวลาที่มีโอกาส ทั้งที่เราก็เลิกคุยกับทุกคนมาพักใหญ่ มันก็ยังไม่บอก ถ้าในตอนนั้นที่เราไม่มีใคร แล้วบอกเราตั้งแต่ตอนนั้นเราอาจจะเปิดใจ และยินดีกับควา รู้สึกนี้มาก
แต่ในตอนนี้เราก็มีทางของเรา มาบอกตอนนี้ไม่ใช่แค่นางที่เศร้า เราก็เศร้าที่ไม่อาจจับความสัมพันธ์ดี ๆ ที่นางมีให้ได้ เสียใจนะ คนผ่านมาที่ทำให้นางเสียใจเพราะเราในบางเรื่อง แต่แอบดีใจที่ยังมีคนคอยแอบห่วงใยเราเสมอ
จากเหตุการณ์วันที่เพื่อนบอกความในใจ เราก็แอบเศร้าอยู่ตลอด ส่วนนางก็บอกกับเราว่านับจากนี้จะยินดีกับเรา แต่จะขอใช้เวลาที่เราเรียนจบแล้วไม่ได้เจอกันเพื่อนลืมเรา
ถ้าเพื่อน ๆ เป็นเราจะเสียใจไหม ถ้าได้รู้ความรู้สึกเขาในวันที่สาย และเสียใจไหมที่ไม่ได้เก็บความรู้สึกนี้ที่ดี ที่เราก็เคยแอบรู้สึกไม่ต่างกัน
แต่สำหรับเรา เราเสียใจมาก แต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนตีตัวออกห่างเพียงเพราะอยากลืมเรา เราอยากเป็นเพื่อนที่ดี อย่างน้อยก็เป็นมิตรภาพดี ๆ 5 ปี ไม่ลืม อ๋อ ลืมบอกหลังจากที่เพื่อนบอกเสร็จ เราร้องไห้ แล้วก็นั้นแหล่ด่ามัน เตะไป 1 ที เพราะหมั่นไส้ที่ไม่ยอมพูด แล้วนางก็เอากระดาษมาเช็ดหน้าให้ เราเลยบอกว่าอย่างน้อยก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เราเลยขอกอดนางไป 1 ที เพราะเรารู้ว่าเราคงไม่มีโอกาสเจอนางอีก เพราะนางไม่อยากเจอเรา นางขอเวลาลืม นางบอกไว้
สุดท้ายเราและเพื่อน ก็คงต้องแยกไปเติบโตในแบบของตัวเอง ส่วนเรา เราจะเป็นมิตรที่ดีกับเพื่อนคนนี้เสมอ ถ้านางได้มาอ่าน นะอยากขอบคุณและขอโทษในหลาย ๆ เรื่อง และขอบอกว่าดูแลต้นไม้ฉันดี ๆ
สำหรับเพื่อน ๆ ล่ะคะ เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ไหม แล้วทำไมต้องมาบอกความรู้สึกกันวันสุดท้าย ในวันที่สายเกินไป
อยากรู้เหตุผลของเพื่อน ๆ เผื่อจะทำให้เราเข้าใจได้ตัวเพื่อนของเราคนนี้ได้บ้าง