เราชอบมองว่าตัวเองแย่ไม่มีไรดี แบบทำไมอ้วนจังว่ะ ทำไมเป็นแบบนี่ รึแบบ ทำไมโง่จังทำไนก็ไม่ได้ อังกฤษก็ไม่ออกทำไมทำไม่ได้ ตัวเราไม่มีอะไรดีเลย
เวลาส่องกระจก เรายิ่งเครียด ยิ่งถามตัวเอาว่าทำไงให้ดีขึ้น ฟันเราก็ไม่โอเค ผุมั้งไม่สวยมั้ง หน้าเราก็ไม่ดี มีสิว มีรอยดำ เราพยายามรักษาจนไม่รู้จะทำไง
เรื่องเรียนเรามองว่าตัวเองโง่มากๆ ไม่มีไรดี ไม่เก่งอะไรเลย เราเรียนพิเศษอังกฤษ เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงอ่านแบบ ทำไมพอเอาตัวอักษรมารวมเป็นคำไม่อ่านแบบนี่เราไม่กล้าบอกครูว่าไม่รู้ อ่านไม่ได้ไม่เข้าใจ วิชาอื่นก็ชอบมองว่าตัวเองไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่าง ตอนส่องกระจะจะยิ่ง เศร้ามาก ชอบมีความคิดขึ้นมาว่าตายดีไหม รู้สึกด้อยกว่าคนอื่น ทำไมถึงเป็นนี้ ทำไมไม่ดีเหมือนอย่างคนอื่นบ้าง เคยพยายามไม่คิดแต่พอกลับมาส่องกระจกมองตัวเองก็กลับมาเหมือนเดิม แล้วมันชอบวนอยู่ในหัวตลอด ชอบคิดว่าคนอื่นจะมองเรายังไง เราคงแย่มากๆ เราไม่รู้จะทำยังไง เราชอบคิดมากเวลาคุยกับใครว่าเราพิมพ์ดีไหม เขาจะโกรธรึป่าว บ้างครั้งเราลบเฟส ลบไอจี ไลน์หมดเลยเพราะไม่อยากคุยกับใคร เราคิดว่าเราก็คุยกับที่บ้านเยอะอยู่ แต่ไม่เคยคุยเรื่องนี่เลย ไม่กล้าพูด เราควรทำไงดีคะ
ชอบมองว่าตัวเองแย่ รู้สึกเหนื่อย ท้อ
เวลาส่องกระจก เรายิ่งเครียด ยิ่งถามตัวเอาว่าทำไงให้ดีขึ้น ฟันเราก็ไม่โอเค ผุมั้งไม่สวยมั้ง หน้าเราก็ไม่ดี มีสิว มีรอยดำ เราพยายามรักษาจนไม่รู้จะทำไง
เรื่องเรียนเรามองว่าตัวเองโง่มากๆ ไม่มีไรดี ไม่เก่งอะไรเลย เราเรียนพิเศษอังกฤษ เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงอ่านแบบ ทำไมพอเอาตัวอักษรมารวมเป็นคำไม่อ่านแบบนี่เราไม่กล้าบอกครูว่าไม่รู้ อ่านไม่ได้ไม่เข้าใจ วิชาอื่นก็ชอบมองว่าตัวเองไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่าง ตอนส่องกระจะจะยิ่ง เศร้ามาก ชอบมีความคิดขึ้นมาว่าตายดีไหม รู้สึกด้อยกว่าคนอื่น ทำไมถึงเป็นนี้ ทำไมไม่ดีเหมือนอย่างคนอื่นบ้าง เคยพยายามไม่คิดแต่พอกลับมาส่องกระจกมองตัวเองก็กลับมาเหมือนเดิม แล้วมันชอบวนอยู่ในหัวตลอด ชอบคิดว่าคนอื่นจะมองเรายังไง เราคงแย่มากๆ เราไม่รู้จะทำยังไง เราชอบคิดมากเวลาคุยกับใครว่าเราพิมพ์ดีไหม เขาจะโกรธรึป่าว บ้างครั้งเราลบเฟส ลบไอจี ไลน์หมดเลยเพราะไม่อยากคุยกับใคร เราคิดว่าเราก็คุยกับที่บ้านเยอะอยู่ แต่ไม่เคยคุยเรื่องนี่เลย ไม่กล้าพูด เราควรทำไงดีคะ