เราก็เคยเป็น ก็แค่ภาวะไม่มั่นใจในตัวเอง เข้าใจว่าไม่ต้องบอกว่าครบ 32 ก็ดีแล้ว แต่ผู้หญิงก็แค่อยากสวย

เราคิดถึงขั้นไปปรึกษาหมอศัลย์เกาหลี(เรามีปัญหาโครงหน้า กราม โหนกแก้ม ซึ่งเป็นผ่าตัดใหญ่ เรายังคิดว่าหมอเกาหลีทำได้เนียนกว่า) ยอมรับค่าใช้จ่ายสูงมากกกกก สูงจนต้องกลับมาทำใจยอมรับสภาพ

เราฟันเหยินจนไม่กล้ายิ้มเห็นฟัน เพื่อนชอบล้อ จนเราร้องไห้เลย ที่บ้านก็ไม่อนุญาตให้แก้ไขร่างกาย ทำได้คือพวกเลเซอรํ พวกทรีทเมนท์ แต่พอเราโตขึ้น ที่บ้านก็เริ่มให้อิสระ แต่เค้าก็จะพูดตลอด อย่าทำนะ ทำแล้วไม่โอเคนะ

เราคิดบางทีก็สงสารพ่อแม่เราค่ะ คือเค้าจะรู้สึกยังไงที่เราไม่รัก ไม่เคารพตัวเอง เอาแต่อยากเปลี่ยนนู่นนี่นั่น นี่เราเพิ่งจะมาดัดฟัน แม่เราต้องมาให้กำลังใจ เอาโสมมาบำรุง กลัวเราเจ็บ คิดถึงใจมี๊แล้ว เราก็รู้สึกผิดมากๆ ถ้าเลือกได้ก็อยากสวย นี่เลือกไม่ได้ แม่เราสวยมากกกกก โครงหน้านี่เป็นดารายังได้ เรารู้ว่าแม่เราเสียใจนะ พ่อเราคงยิ่งหนัก

เอาว่าเราเข้าใจค่ะ เราไม่ได้อยากสวยเพื่อคนอื่น คนที่ไหนด้วย อยากมองกระจกแล้วเจริญหูเจริญตาแค่นั้น ค่อยดูแลผิวให้เนียน ขัด มาส์ก บำรุง และรักษาหุ่นให้สวย ตรงไหนทำได้ก็ทำค่ะ