ครอบครัวไม่ได้อบอุ่นสำหรับทุกคน....

เชื่อว่าแต่ละครอบครัวถูกเลี้ยงดูมาในทางที่ต่างกัน...หลายๆคนอาจจะบอกว่าคนที่รักและหวังดีกับเราที่สุดคือครอบครัว บ้านคือที่ที่ดีที่สุดจริงหรอ..?

ครอบครัวเราต่างจากนั้นมาก เราเป็นคนที่ทำงานมาตั้งแต่เด็กไม่ใช่เพราะว่าขยันหรอกนะ แต่เพราะความจำเป็นมากกว่าเนื่องจากเกิดมาในครอบครัวที่ค่อนข้างลำบาก แต่เราก็ไม่เคยคิดน้อยใจเลยนะที่ได้เกิดมาในครอบครัวของเรา เราเป็นพี่คนโตมีน้องหลายคนอายุไม่ต่างกันมากนัก แต่ในเมื่อเกิดมาแบบนี้แล้วทำไงได้ล่ะก็ต้องช่วยกันไป ตอนเด็กๆพ่อแม่ดูรักเรามากถึงแม้จะโดนด่าบ้างรึอาจจะดูเป็นครอบครัวที่มีปัญหาหน่อย แต่เราก็ยังรู้สึกที่จะอยากอยู่กับพ่อแม่ ก็ความฝันเด็กๆทั่วไปโตขึ้นจะเรียนให้สูงๆเรียนจบก็จะทำงานหาเลี้ยงพ่อแม่ให้สบาย....แต่นั่นก็แค่ความฝันวัยเด็ก ภาพในความเป็นจริงในตอนนี้ต่างโดยสิ้นเชิง 🙃...เราช่วยที่บ้านมาตลอดไม่ออกไปทำงานข้างนอกก็ช่วยในบ้านแต่เล็กเป็นแบบนี้ตลอด จนกระทั่งเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นเราเริ่มเปลี่ยนไปในหลายๆอย่างแต่ก็ยังออกไปทำงานช่วยที่บ้านให้เงินเค้าเหมือนเดิมแต่เหมือนความขี้เกียจเพิ่มมากขึ้นแหละมั้งเริ่มนอนดึกตื่นสายขาดเรียนบ้าง...มีเรื่องทะเลาะวิวาทในโรงเรียนจนทำให้โดนเชิญออกกระทันหัน #นั่นแหละจุดเปลี่ยนของชีวิต

ตั้งแต่เราออกจากโรงเรียนมาจากปกติก็มีทะเลาะกับที่บ้านบ่อยๆอยู่แล้ว ทีนี้กลายเป็นทุกวันเรากลายเป็นเด็กที่ไม่เอาไหนในสายตาพ่อแม่ ถ้อยคำแรงเริ่มมีมากขึ้นทุกวันจากครอบครัวจนหลายครั้งมันแรงจนรับไม่ไหว #เช่น ตัวไร้ประโยชน์ไร้ค่า หน้าด้าน สาปแช่งเท่าไหร่ก็ไม่ไป เกิดมาทำไม ทำไมถึงไม่ตายไปสักที คำพวกนี้วนเวียนอยู่ในหัวและในชีวิตทุกวัน  ผิดถึงขั้นให้อภัยกันไม่ได้เลยหรอฉันก็ลูกคนนึงของเค้านะ ทำไมต้องซ้ำเติมกันขนาดนี้ #คนที่ทำร้ายเราจากคำพูดที่เจ็บที่สุดคือคนที่เรารัก.....😥💔