ใครเคยทะเลาะกับแฟนระหองระแหงจนต้องเว้นระยะห่างเพื่อปรับปรุงความสัมพันธ์บ้างคะ เราคบกับแฟนมาเกือบๆปีนึงแล้ว มีทะเลาะกันบ้างรักกันบ้าง
แต่มาเริ่มหนักๆเมื่อช่วงเดือนที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ ทั้งจากปัญหาสะสมและเรื่องเวลา แฟนเราทำงานหนักมากเพราะไซต์งานจำเป็นต้องเร่งงานให้ทันก่อนหน้าฝน เรียกว่าทำ 24 ชั่วโมงเลยค่ะ ทำให้เขาไม่มีเวลาโทรหาหรือทักทายเราเหมือนเดิม ส่วนเรายอมรับว่าติดแฟนและปรับตัวตามไม่ทันค่ะ พอเขาไม่ค่อยโทรหาความคิดด้านลบเราจะเริ่มทำงานละ "ทำไมไม่โทรมาบ้าง" "ทำไมไม่ทักหาเหมือนก่อน" เริ่มงอแงเวลาโทรหาเค้า แรกๆเขาก็พูดดีๆ ปลอบใจเราว่าทำงานไม่ได้ไปไหน แต่เราก็ยังนอยๆอยู่ดีจนเขาตัดสายหนีเลยเพราะเขาไม่ชอบ 5555555 อันนี้เราก็สำนึกได้ทีหลังนะว่ามันงี่เง่าจริงๆ แต่ความเหงาก็ทำให้คิดลบตลอด ตกเย็นมาเริ่มนอยอีกละ บวกกับอารมณ์เขาด้วยที่เวลาเขาเหนื่อยๆ(คนทำงานอ่ะเนาะ) ทำให้อารมณ์เขาค่อนข้างเปราะบางจากความเครียดและกดดันหลายอย่าง อาจจะมีตะคอกเราบ้าง ด่าเราบ้าง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นเพราะเราไม่เข้าใจเขา แต่เวลาผ่านไปเขาก็พูดดีเหมือนเดิมค่ะเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
ทีนี้เรื่องมันพีคคือเมื่อ 4 วันก่อนเราทะเลาะกันหนักมากจากความไม่เข้าใจกัน เขาก็ด่าหาว่าเราพูดไม่รู้เรื่อง เราก็คิดว่าทำไมไม่ฟังเหตุผลเราก่อนบ้าง(ไม่ได้ทะเลาะเพราะเราจุกจิกหรือว่านอยนะคะ) แต่อย่างที่บอกว่าปัญหาหลายอย่างมันคงสะสมมา เป็นครั้งแรกที่เขาพูดว่า "เดี๋ยว...ได้เลิกกับ...จริงๆ" เป็นครั้งแรกที่มีคำว่าเลิกในบทสนทนาตอนทะเลาะหลังจากเขาพูดคำว่าเตือนมาหลายครั้ง ตอนนั้นเราตัดสินใจแล้วว่าจะให้เกียรติเขาเลือกว่าจะคบต่อหรือจะเลิกแต่ไม่ได้พูดออกไป ต่างคนต่างวางสายเงียบกันไป(เราอยู่คนละจังหวัด เจอกันเดือนละ 1-2 ครั้ง แต่ตอนนี้โควิดทำให้ห่างกันนานขึ้น) เขาก็ทำงานส่วนเราเป็นวันหยุด ราวๆ 6 ชั่วโมงเราโทรไปใหม่เขาก็รับสายและพูดน้ำเสียงปกติมากๆเหมือนเดิม "ฮัลโหล สวัสดีครับ ว่าไงครับ" เราเลยถามๆว่าเรื่องของเรายังไงต่อ น้ำเสียงเขาเปลี่ยนทันทีและบอกว่ายังไม่คุย เราก็โอเควาง
วันต่อมาโทรไปเขาก็คุยน้ำเสียงปกติเหมือนเช่นเคยนะคะแต่ก็ยังไม่ยอมคุยเรื่องเราว่าจะเอาไง เขาก็ทำงานเหมือนเดิมไม่เคยว่าง ความที่เราไม่ชอบคาราคาซัง ตอนนั้นคิดว่าถ้าจะเลิกก็แค่มาตกลงกันให้มันจบด้วยดี ในที่สุดเขาก็ยอมโทรมาคุยค่ะ ต่างคนต่างระบายความในใจออกมา เราผิดตรงไหน อะไรที่เราทำแล้วไม่ดีเขาก็ร่ายยาวมาเลย ส่วนเราก็ร่ายยาวเช่นกัน ถ้อยคำที่เขาด่าเราสำหรับคนอื่นอาจจะไม่แรง แต่กับเรามันค่อนข้างทำร้ายจิตใจพอสมควรเพราะเราเกิดมาในครอบครัวไม่เคยด่ากัน ไม่เคยพูดคำหยาบใส่กัน มันทำให้เราดาวน์มากๆเวลาเขาด่า เราน้อยใจจิตตกจนแทบจะซึมเศร้าไปเลย และเขาไม่เคยขอโทษนะคะเวลาอารมณ์เย็นลง แค่ข้อดีคือเขาจะอารมณ์เย็นลงง่าย ไม่โกรธนานสักพักก็คุยดีเหมือนเดิม อันนี้เราก็บอกเขาตรงๆ สรุปสาเหตุที่ทะเลาะหลักๆเลยคือเราไม่เข้าใจเขา เขามองว่าเรายังไม่โต สอนเราเยอะมากเหมือนผู้ใหญ่คนนึง(แต่น้ำเสียงขุ่นๆเพราะโมโห)
เราให้โอกาสเขาบอกเลิกก็ได้ถ้าเขาไม่ไหวแต่เขาบอกเขาให้โอกาสเราปรับตัวค่ะ ถ้าไม่ดีขึ้นก็คงไม่ไหวจริงๆ แต่ให้ปรับตัวก่อน ให้โตได้แล้ว เราถามเขาว่านายแค่ไหนถึงจะให้คำตอบได้ว่าเรายังเป็นแฟนกันเหมือนเดิมกี่วันกี่เดือน เขาบอกสักอาทิตย์นึง และวันนี้ก็เช่นเคยเขาไม่ได้โทรหาเรา คงเพราะเบื่อๆแล้วก็งานหนัก เราทนคิดถึงไม่ไหวเลยโทรไปตอน 2 ทุ่มกว่าๆ เขาพูดดีเหมือนเดิมค่ะ ไม่ได้ถามอะไรมากเพราะเขาก็ทำงานเหมือนเดิม(อันนี้ไม่ได้ถูกหลอกนะคะ เขาทำงานจริงๆนะ เราไปหน้างานเขาบ่อยค่ะ 55555)
ถ้าเป็นแบบนี้ยังมีโอกาสกลับมาเป็นเหมือนเดิมมั้ยคะ ตอนนี้เราพยายามอยู่กับตัวเองมากขึ้น ไม่ทักเขาไประหว่าง ให้เวลาเขา ทนคิดถึงไม่ไหวก็กดโทรไปคุยไม่ถึงนาทีก็ยังดี พอให้ได้ยินเสียงให้หายคิดถึง เราพยายามปรับตัวให้เข้ากับเวลาที่เขามี พยายามเข้าใจเขาให้มากว่าไม่มีเวลาให้เหมือนก่อน หลายคนอาจจะคิดว่าถ้าเขารักเราจริงเขาจะมีเวลาให้เรา ตอนเข้าห้องน้ำก็ได้หนิ กินข้าวก็ได้หนิ เราก็คิดแบบนั้นค่ะ แต่เอาเข้าจริงๆนิสัยคนเราไม่เหมือนกันจริงๆ แฟนเราไม่ว่างจริงๆจะไม่โทรเราเลย กินข้าวก็กินกับคนงาน เข้าห้องน้ำก็ไซต์งาน พอมีเวบาพักบ้างเขาก็คงอยากเล่นเกมหรือนอนซะมากกว่าจะมาคุยกับแฟน ทะเลาะกันบ่อยเพราะเรื่องนี้แหละเราเลยจะพยายามเข้าใจให้มากขึ้น
ใครเคยระหองระแหงแบบเราจนต้องถอยคนละก้าวเพื่อให้เวลาคนรักบ้างมั้ยคะ ดีขึ้นบ้างมั้ย (เรื่องมือที่สามเคสเราตัดไปค่ะ เราไม่คิดถึงเรื่องนี้และมั่นใจว่าไม่มี ไม่ปั่นเรื่องมีคนเนาะเพราะเราไม่ได้ทะเลาะกันเรื่องนี้เลย มองกลับไปทะเลาะเพราะเรางี่เง่าล้วนๆเลย แงงงง)
ใครเคยทะเลาะกับแฟนจนต้องเว้นระยะห่างเพื่อปรับปรุงความสัมพันธ์บ้างคะ ?
แต่มาเริ่มหนักๆเมื่อช่วงเดือนที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ ทั้งจากปัญหาสะสมและเรื่องเวลา แฟนเราทำงานหนักมากเพราะไซต์งานจำเป็นต้องเร่งงานให้ทันก่อนหน้าฝน เรียกว่าทำ 24 ชั่วโมงเลยค่ะ ทำให้เขาไม่มีเวลาโทรหาหรือทักทายเราเหมือนเดิม ส่วนเรายอมรับว่าติดแฟนและปรับตัวตามไม่ทันค่ะ พอเขาไม่ค่อยโทรหาความคิดด้านลบเราจะเริ่มทำงานละ "ทำไมไม่โทรมาบ้าง" "ทำไมไม่ทักหาเหมือนก่อน" เริ่มงอแงเวลาโทรหาเค้า แรกๆเขาก็พูดดีๆ ปลอบใจเราว่าทำงานไม่ได้ไปไหน แต่เราก็ยังนอยๆอยู่ดีจนเขาตัดสายหนีเลยเพราะเขาไม่ชอบ 5555555 อันนี้เราก็สำนึกได้ทีหลังนะว่ามันงี่เง่าจริงๆ แต่ความเหงาก็ทำให้คิดลบตลอด ตกเย็นมาเริ่มนอยอีกละ บวกกับอารมณ์เขาด้วยที่เวลาเขาเหนื่อยๆ(คนทำงานอ่ะเนาะ) ทำให้อารมณ์เขาค่อนข้างเปราะบางจากความเครียดและกดดันหลายอย่าง อาจจะมีตะคอกเราบ้าง ด่าเราบ้าง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นเพราะเราไม่เข้าใจเขา แต่เวลาผ่านไปเขาก็พูดดีเหมือนเดิมค่ะเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
ทีนี้เรื่องมันพีคคือเมื่อ 4 วันก่อนเราทะเลาะกันหนักมากจากความไม่เข้าใจกัน เขาก็ด่าหาว่าเราพูดไม่รู้เรื่อง เราก็คิดว่าทำไมไม่ฟังเหตุผลเราก่อนบ้าง(ไม่ได้ทะเลาะเพราะเราจุกจิกหรือว่านอยนะคะ) แต่อย่างที่บอกว่าปัญหาหลายอย่างมันคงสะสมมา เป็นครั้งแรกที่เขาพูดว่า "เดี๋ยว...ได้เลิกกับ...จริงๆ" เป็นครั้งแรกที่มีคำว่าเลิกในบทสนทนาตอนทะเลาะหลังจากเขาพูดคำว่าเตือนมาหลายครั้ง ตอนนั้นเราตัดสินใจแล้วว่าจะให้เกียรติเขาเลือกว่าจะคบต่อหรือจะเลิกแต่ไม่ได้พูดออกไป ต่างคนต่างวางสายเงียบกันไป(เราอยู่คนละจังหวัด เจอกันเดือนละ 1-2 ครั้ง แต่ตอนนี้โควิดทำให้ห่างกันนานขึ้น) เขาก็ทำงานส่วนเราเป็นวันหยุด ราวๆ 6 ชั่วโมงเราโทรไปใหม่เขาก็รับสายและพูดน้ำเสียงปกติมากๆเหมือนเดิม "ฮัลโหล สวัสดีครับ ว่าไงครับ" เราเลยถามๆว่าเรื่องของเรายังไงต่อ น้ำเสียงเขาเปลี่ยนทันทีและบอกว่ายังไม่คุย เราก็โอเควาง
วันต่อมาโทรไปเขาก็คุยน้ำเสียงปกติเหมือนเช่นเคยนะคะแต่ก็ยังไม่ยอมคุยเรื่องเราว่าจะเอาไง เขาก็ทำงานเหมือนเดิมไม่เคยว่าง ความที่เราไม่ชอบคาราคาซัง ตอนนั้นคิดว่าถ้าจะเลิกก็แค่มาตกลงกันให้มันจบด้วยดี ในที่สุดเขาก็ยอมโทรมาคุยค่ะ ต่างคนต่างระบายความในใจออกมา เราผิดตรงไหน อะไรที่เราทำแล้วไม่ดีเขาก็ร่ายยาวมาเลย ส่วนเราก็ร่ายยาวเช่นกัน ถ้อยคำที่เขาด่าเราสำหรับคนอื่นอาจจะไม่แรง แต่กับเรามันค่อนข้างทำร้ายจิตใจพอสมควรเพราะเราเกิดมาในครอบครัวไม่เคยด่ากัน ไม่เคยพูดคำหยาบใส่กัน มันทำให้เราดาวน์มากๆเวลาเขาด่า เราน้อยใจจิตตกจนแทบจะซึมเศร้าไปเลย และเขาไม่เคยขอโทษนะคะเวลาอารมณ์เย็นลง แค่ข้อดีคือเขาจะอารมณ์เย็นลงง่าย ไม่โกรธนานสักพักก็คุยดีเหมือนเดิม อันนี้เราก็บอกเขาตรงๆ สรุปสาเหตุที่ทะเลาะหลักๆเลยคือเราไม่เข้าใจเขา เขามองว่าเรายังไม่โต สอนเราเยอะมากเหมือนผู้ใหญ่คนนึง(แต่น้ำเสียงขุ่นๆเพราะโมโห)
เราให้โอกาสเขาบอกเลิกก็ได้ถ้าเขาไม่ไหวแต่เขาบอกเขาให้โอกาสเราปรับตัวค่ะ ถ้าไม่ดีขึ้นก็คงไม่ไหวจริงๆ แต่ให้ปรับตัวก่อน ให้โตได้แล้ว เราถามเขาว่านายแค่ไหนถึงจะให้คำตอบได้ว่าเรายังเป็นแฟนกันเหมือนเดิมกี่วันกี่เดือน เขาบอกสักอาทิตย์นึง และวันนี้ก็เช่นเคยเขาไม่ได้โทรหาเรา คงเพราะเบื่อๆแล้วก็งานหนัก เราทนคิดถึงไม่ไหวเลยโทรไปตอน 2 ทุ่มกว่าๆ เขาพูดดีเหมือนเดิมค่ะ ไม่ได้ถามอะไรมากเพราะเขาก็ทำงานเหมือนเดิม(อันนี้ไม่ได้ถูกหลอกนะคะ เขาทำงานจริงๆนะ เราไปหน้างานเขาบ่อยค่ะ 55555)
ถ้าเป็นแบบนี้ยังมีโอกาสกลับมาเป็นเหมือนเดิมมั้ยคะ ตอนนี้เราพยายามอยู่กับตัวเองมากขึ้น ไม่ทักเขาไประหว่าง ให้เวลาเขา ทนคิดถึงไม่ไหวก็กดโทรไปคุยไม่ถึงนาทีก็ยังดี พอให้ได้ยินเสียงให้หายคิดถึง เราพยายามปรับตัวให้เข้ากับเวลาที่เขามี พยายามเข้าใจเขาให้มากว่าไม่มีเวลาให้เหมือนก่อน หลายคนอาจจะคิดว่าถ้าเขารักเราจริงเขาจะมีเวลาให้เรา ตอนเข้าห้องน้ำก็ได้หนิ กินข้าวก็ได้หนิ เราก็คิดแบบนั้นค่ะ แต่เอาเข้าจริงๆนิสัยคนเราไม่เหมือนกันจริงๆ แฟนเราไม่ว่างจริงๆจะไม่โทรเราเลย กินข้าวก็กินกับคนงาน เข้าห้องน้ำก็ไซต์งาน พอมีเวบาพักบ้างเขาก็คงอยากเล่นเกมหรือนอนซะมากกว่าจะมาคุยกับแฟน ทะเลาะกันบ่อยเพราะเรื่องนี้แหละเราเลยจะพยายามเข้าใจให้มากขึ้น
ใครเคยระหองระแหงแบบเราจนต้องถอยคนละก้าวเพื่อให้เวลาคนรักบ้างมั้ยคะ ดีขึ้นบ้างมั้ย (เรื่องมือที่สามเคสเราตัดไปค่ะ เราไม่คิดถึงเรื่องนี้และมั่นใจว่าไม่มี ไม่ปั่นเรื่องมีคนเนาะเพราะเราไม่ได้ทะเลาะกันเรื่องนี้เลย มองกลับไปทะเลาะเพราะเรางี่เง่าล้วนๆเลย แงงงง)