ทรมานจังค่ะ ทำยังไงให้มันก้าวผ่านความเจ็บปวดนี้ไปได้ค่ะ

บางครั้งความรู้สึกทรมานจากการมีชีวิตอยู่มันยากเกินกว่าจะอธิบายเป็นคำพูดได้จริงๆ ค่ะ 😔 ความรู้สึกนี้มันลึกซึ้งจนยากที่จะสื่อสารให้ใครเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ 😥 แม้จะพยายามอธิบายสักแค่ไหน ก็เหมือนกับว่าเรา

เรารู้สึกว่ามันเจ็บปวดมากๆเลยค่ะ มันทุกข์ทรมานฟูมฟายร้องไห้เสียใจเจ็บไปหมดทั้งใจ คิดมากทุกๆวันอยู่กับความรู้สึกนี้วนไปวนมา มันเจ็บไม่หายเลยค่ะ มันเจ็บที่ใจ หน่วงไปหมด ชีวิตไร้จุดหมายมาก เหมือนอยู่ตัวค

เราแต่งานมาแล้วสองครั้ง คนปัจจุบันคือคนที่สอง ที่ในสายตาเราและคนรอบข้างเขาดีมากเป็นแฟมิลี่แมน ดูอบอุ่น ใจดี แต่งงานกันมาแระมาณ3ปีก่อนหน้าคบหากันประมาณ2ปี หลังแต่งทุกอย่างดีมากไม่ทะเลาะกัน ช่วยกันคิดช่

การลืมใครซักคนต้องใช้เวลานานขนาดไหนคะ มีวิธีไหนบ้างที่ช่วยให้ดีขึ้นเร็วๆ

เคยคิดบ้างไหมว่าทำไมคนเราเกิดมาถึงต้องรู้สึก 'เจ็บปวด'บางคนเจ็บปวดเพราะความรัก การเรียน ตกงาน  ทุกข์เพราะไม่มีเงินใช้ น้อยใจในโชคชะตา อะไรที่ทำให้เราต้องพบเจอเรื่องแบบนี้&nbs

เราทรมานมากเลย มันเป็นความเจ็บปวดที่เจียนตายเลย เลิกร้องไห้ได้แล้วแต่มีความรู้สึกว่ามันพังมากๆ กลายเป็นคนกลัวสังคมรอบข้าง กลัวเจอคนไม่ดีอีก กลัวเจอคนที่เข้ามาหลอกและทำลายจิตใจแบบที่เขาทำ ทุกวันนี้กลาย

ขอกำลังใจหน่อยค่ะ ชอบอ่านแล้วรู้สึกมีแรงทำอะไรได้บ้าง😌😌😌

ถ้ายังลืมไม่ได้ ก็ไม่ต้องรีบลืม แค่จำไว้ว่าวันนี้เขาไม่ใช่คนเดิมแล้ว เราไม่ใช่ความสุขของเขาอีกแล้ว ถ้ายังคืนความรักความรู้สึกกลับไปไม่ได้ ก็ไม่ต้องรีบคืน ค่อยๆทยอยคืนไปเดี๋ยววันหนึ่งมันก็หมดเองแหละ

เกิดมาเป็นมนุษย์นี่..จะอดทนได้กับความทุกข์ที่แสนทรมาน แสนเจ็บปวดเรื่องความรักได้สักเท่าไหร่จนถึงคำว่า พอแล้วจริงๆๆๆ เราต้องเป็นคนที่ปรับและเปลื่ยนให้เข้ากับสิ่งที่เกิดขึ้น ได้

เรามีความทุกข์ เศร้าใจ ปัญหาต่างๆรุมเร้า แต่เราไม่สามารถร้องไห้ได้แม้มันจะหนักหนาสักเท่าไร..เราร้องไม่ได้มันทรมานจัง... บางทีก็อดที่จะอิจฉาคนที่ร้องไห้ได้ง่ายๆได้ปลดปล่อยมันออกมา...