สวัดดีครับ ผมชื่อเอิร์ท นามสมมุติ อายุ21ปี (เล่าพอเข้าใจ)ชีวิตของผมพ่อแม่แยกทางตั้งแต่เด็กๆ ผมจึงอยู่กับพ่อแท้ๆมาตั้งแต่เด็ก จึงผูกพันกับพ่อมาก พอผมอายุได้18ปี พ่อเสียชีวิต ผมเสียใจมาก เลยตั้งใจเรียนให้จบม.6 แล้วอยากบวชให้พ่อยาวๆ เพราะผมรักพ่อมาก ผมทำงานเก็บตังส่งตัวเองเรียนจนจบ
ม.5 แม่ที่ห่างหายไปนานพอรู้ข่าวว่าพ่อเสีย จึงมากับแฟนใหม่ที่แต่งงานกันแล้ว มารับผมไปอยู่ด้วย
ผมก็ดีใจน่ะ ที่แม่ยังไม่ลืมผม ผมลืมเรื่องตอนเด็กๆที่แม่ทิ้งผมไปจนหมด แล้วรักแม่มากๆ เพราะผมไม่เหลือใครแล้ว ญาติพี่น้องก็พึ่งพาไม่ได้ ผมจึงไปอยู่กับแม่แล้วแฟนใหม่แม่ ผมเรียกแฟนแม่ว่าน้า
แม่ผมขายผลไม้หลังรถกะบะ วิ่งขายตามถนนกทม
รายได้ไม่มากนัก แฟนแม่ก็ขับรถขายของไปด้วยกัน
และแล้วผมก็เรียนจนจบม.6 ผมดีใจมาก เพราะใจอยากบวชให้พ่อ และรู้ว่าถ้าเรียนต่อมหาลัย แม่ต้องเหนื่อยและเป็นหนี้แน่ ผมก็อยากออกจากครอบครัวใหม่ของแม่ด้วยครับ ถึงแม่ผมมีลูกคือผมคนเดียว
แต่ความรู้สึกลึกๆคือมันไม่ใช่อ่ะเหมือนแม่จะรักแฟนใหม่มากกว่าลูก ผมจึงบอกแม่ว่า อยากบวช แม่ก็ไม่ขัดอะไร ผมบวชเณรได้มาปีกว่า เก็บเงินได้2แสน
(กิจนิมน+ถูกหวย) ใจก็คิดอยากสึกเพื่อเรียนต่อ
เพราะมีเงินส่งตัวเองเรียน เรื่องเงินผมเลยบอกแม่แล้วโอนเก็บที่แม่ รอวันสึก พอผ่านไปไม่กี่วันแม่ไลน์มาหาผม บอกว่า "ลูก เงิน2แสนแม่ยืมก่อนน่ะ จะเอาไปใช้หนี้" ผมอึ้งอยู่พักใหญ่ และคิดมาก หมดกันที่คิดไว้
แล้วทำไมอยู่มาตั้งนานไม่บอก แล้วผมจะได้เงินคืนไหม ผมจะได้เรียนต่อไหม มายืมทั้งที่ผมยังไม่ทัน
ตอบอะไร เงินผมก็หมด โดยหนี้ที่ผมไม่ได้สร้างเอง
คนยืมก็เป็นแม่อีก เห้ออ ผมเลยตัดสินใจบวชต่อ
เก็บความเศร้าความฝันไว้ในใจ พอบวชเข้าปีที่สอง
ผมเก็บเงินได้แสนกว่า จึงตัดสินใจลาสึก
พอได้สึกแล้ว ก็ไปกราบเท้าแม่ แม่ก็บอกรักผม
ผมก็ดีใจ จนลืมเรื่องเงินที่ยืมผมไป2แสน
คิดส่ะว่าตอบแทนบุญคุณ พอผ่านไปสักระยะ
ผมบอกแม่ว่าอยากเรียนต่อ แม่ก็ว่าผม "ไม่ต้องเรียนหรอก เสียเวลา ไปทำงานหาเงินดีกว่า ต่อไปจะได้สบาย" ผมก็เลยเชื่อแม่ เลยหางานทำ เงินเดือนก็โอนให้แม่หมด พร้อมทั้งเงินเก็บแสนกว่า ผมคิดว่าแม่ยังไงก็รักลูกผมพักอยู่ตึกแถวชั้นเดียวกับแม่แต่คนล่ะห้อง
ผมอยู่คนเดียว แม่อยู่กับแฟนใหม่ แต่ความรู้สึกความรักนั้น ต่างจากความรักของพ่อผมมาก แม่เก็บเงินผมไปซื้อวัว บอกว่าเวลาตกงานก็กลับบ้านมาเลี้ยงวัว
ทั้งที่เงินผมเองผมตัดสินใจอะไรไม่ได้เลย ทั้งที่ก็ไม่เคยได้อะไรจากแม่อยู่แล้ว ห้องเช่าผมก็จ่ายเอง ค่าน้ำค่าไฟด้วย พอผมจะมีแฟนแม่ก็ไม่พอใจ ไล่แฟนผม ผมก็ไม่เข้าใจ แม่ก็บอกผมว่ายังไม่อยากให้มี อายุยังน้อย(ผมอายุ21) ผมเครียดมาก เพราะผมโสดมานาน
แต่ก็เชื่อฟังแม่ เพราะคิดว่ายังไงแม่ต้องรักผม เหมือนที่ผมรักแม่ ตั้งแต่ผมสึกมาอยู่กับแม่มาแม่ไม่เคยด่าผมสักคำ แล้วแฟนแม่ก็ดี ไม่รังเกียจผม พูดจาดี ใจเย็น
แต่รู้สึกว่าผมเหมือนขาดความอบอุ่นมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะตอนอยู่กับพ่อ2คน พ่อกอด หอม บอกรักผมตลอด ก่อนไปเรียน ผมจะหอมแก้มพ่อตลอด และบอกกับผมเสมอว่า ขอให้เป็นเจ้าคนนานยคนน่ะลูก
อย่าทิ้งการเรียน ผมจำคำนี้ได้ตลอด ไม่มีวันลืม
แต่พอมาอยู่กับแม่ ผมต้องอยู่ห้องคนเดียว แม่อยู่กับแฟนเขาคนล่ะห้อง ผมคิดถึงพ่อตลอดทุกคืนที่นอน
อยากให้แม่มากอด มาหอมผม เหมือนที่พ่อเคยทำ
อยากได้ยินคำแม่ที่บอกผมว่า อยากเรียนใหมลูก
แม่อยากให้ลูกได้เรียน มีอนาคตที่ดี เป็นเจ้าคนนาย
คน จะได้ไม่ต้องลำบากเหมือนแม่ ผมทำได้แค่คิด
จนหลับเองทุกคืน...ชีวิตของผมเหมือนเป็นของแม่ไปแล้ว แม่ไม่รู้เลยว่าลูกต้องการอะไร ผมได้แต่คิดความฝันที่ผมจะได้เรียนสูงๆเป็นใหญ่เป็นโต เหมือนที่พ่ออยากให้ผมเป็นแล้วผมก็อยากเป็น ตอนนี้ก็เหมือนเดิมทุกอย่าง เวลาผมจะซื้อของผมต้องขอเงินแม่ จนคนรอบตัวเห็นว่าผมโตแล้วยังเกาะแม่กินอีก ผมเศร้าใจมาก ทั้งที่รายได้เกือบทั้งหมดของแม่เป็นของผม80%
แค่ให้แม่ผมเก็บเงินเอง ทุกวันนี้ผมยังกลัวถ้าแม่มีลูกใหม่กะแฟนของเขา ผมก็คงหมดประโยชน์กับแม่แล้ว
แม่คงรักครอบครัวใหม่ที่มีผมเป็นส่วนเกินเพราะนาม
สกุลไม่เหมือนกันแน่ๆ(ผมใช้นามสกุลพ่อ)
ถ้าถึงวันนั้นผมจะหนีไปบวชเรียนไม่สึก ไม่บอกใคร
ไม่สนใจใครอีกแล้ว บวชให้พ่อให้สมกับที่พ่อชุบเลี้ยงผมมาจนโต เข้าใจผม และรักผมมาก แต่ตอนนี้ทำได้แค่ตามใจแม่ เป็นเด็กดี เชื่อฟังแม่ ไม่ทำให้แม่เสียใจ
แล้วก็รอดูวันที่ลูกคนนี้หายไปไม่กลับมาอีก...
แม่รักผมจริงไหม?
ม.5 แม่ที่ห่างหายไปนานพอรู้ข่าวว่าพ่อเสีย จึงมากับแฟนใหม่ที่แต่งงานกันแล้ว มารับผมไปอยู่ด้วย
ผมก็ดีใจน่ะ ที่แม่ยังไม่ลืมผม ผมลืมเรื่องตอนเด็กๆที่แม่ทิ้งผมไปจนหมด แล้วรักแม่มากๆ เพราะผมไม่เหลือใครแล้ว ญาติพี่น้องก็พึ่งพาไม่ได้ ผมจึงไปอยู่กับแม่แล้วแฟนใหม่แม่ ผมเรียกแฟนแม่ว่าน้า
แม่ผมขายผลไม้หลังรถกะบะ วิ่งขายตามถนนกทม
รายได้ไม่มากนัก แฟนแม่ก็ขับรถขายของไปด้วยกัน
และแล้วผมก็เรียนจนจบม.6 ผมดีใจมาก เพราะใจอยากบวชให้พ่อ และรู้ว่าถ้าเรียนต่อมหาลัย แม่ต้องเหนื่อยและเป็นหนี้แน่ ผมก็อยากออกจากครอบครัวใหม่ของแม่ด้วยครับ ถึงแม่ผมมีลูกคือผมคนเดียว
แต่ความรู้สึกลึกๆคือมันไม่ใช่อ่ะเหมือนแม่จะรักแฟนใหม่มากกว่าลูก ผมจึงบอกแม่ว่า อยากบวช แม่ก็ไม่ขัดอะไร ผมบวชเณรได้มาปีกว่า เก็บเงินได้2แสน
(กิจนิมน+ถูกหวย) ใจก็คิดอยากสึกเพื่อเรียนต่อ
เพราะมีเงินส่งตัวเองเรียน เรื่องเงินผมเลยบอกแม่แล้วโอนเก็บที่แม่ รอวันสึก พอผ่านไปไม่กี่วันแม่ไลน์มาหาผม บอกว่า "ลูก เงิน2แสนแม่ยืมก่อนน่ะ จะเอาไปใช้หนี้" ผมอึ้งอยู่พักใหญ่ และคิดมาก หมดกันที่คิดไว้
แล้วทำไมอยู่มาตั้งนานไม่บอก แล้วผมจะได้เงินคืนไหม ผมจะได้เรียนต่อไหม มายืมทั้งที่ผมยังไม่ทัน
ตอบอะไร เงินผมก็หมด โดยหนี้ที่ผมไม่ได้สร้างเอง
คนยืมก็เป็นแม่อีก เห้ออ ผมเลยตัดสินใจบวชต่อ
เก็บความเศร้าความฝันไว้ในใจ พอบวชเข้าปีที่สอง
ผมเก็บเงินได้แสนกว่า จึงตัดสินใจลาสึก
พอได้สึกแล้ว ก็ไปกราบเท้าแม่ แม่ก็บอกรักผม
ผมก็ดีใจ จนลืมเรื่องเงินที่ยืมผมไป2แสน
คิดส่ะว่าตอบแทนบุญคุณ พอผ่านไปสักระยะ
ผมบอกแม่ว่าอยากเรียนต่อ แม่ก็ว่าผม "ไม่ต้องเรียนหรอก เสียเวลา ไปทำงานหาเงินดีกว่า ต่อไปจะได้สบาย" ผมก็เลยเชื่อแม่ เลยหางานทำ เงินเดือนก็โอนให้แม่หมด พร้อมทั้งเงินเก็บแสนกว่า ผมคิดว่าแม่ยังไงก็รักลูกผมพักอยู่ตึกแถวชั้นเดียวกับแม่แต่คนล่ะห้อง
ผมอยู่คนเดียว แม่อยู่กับแฟนใหม่ แต่ความรู้สึกความรักนั้น ต่างจากความรักของพ่อผมมาก แม่เก็บเงินผมไปซื้อวัว บอกว่าเวลาตกงานก็กลับบ้านมาเลี้ยงวัว
ทั้งที่เงินผมเองผมตัดสินใจอะไรไม่ได้เลย ทั้งที่ก็ไม่เคยได้อะไรจากแม่อยู่แล้ว ห้องเช่าผมก็จ่ายเอง ค่าน้ำค่าไฟด้วย พอผมจะมีแฟนแม่ก็ไม่พอใจ ไล่แฟนผม ผมก็ไม่เข้าใจ แม่ก็บอกผมว่ายังไม่อยากให้มี อายุยังน้อย(ผมอายุ21) ผมเครียดมาก เพราะผมโสดมานาน
แต่ก็เชื่อฟังแม่ เพราะคิดว่ายังไงแม่ต้องรักผม เหมือนที่ผมรักแม่ ตั้งแต่ผมสึกมาอยู่กับแม่มาแม่ไม่เคยด่าผมสักคำ แล้วแฟนแม่ก็ดี ไม่รังเกียจผม พูดจาดี ใจเย็น
แต่รู้สึกว่าผมเหมือนขาดความอบอุ่นมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะตอนอยู่กับพ่อ2คน พ่อกอด หอม บอกรักผมตลอด ก่อนไปเรียน ผมจะหอมแก้มพ่อตลอด และบอกกับผมเสมอว่า ขอให้เป็นเจ้าคนนานยคนน่ะลูก
อย่าทิ้งการเรียน ผมจำคำนี้ได้ตลอด ไม่มีวันลืม
แต่พอมาอยู่กับแม่ ผมต้องอยู่ห้องคนเดียว แม่อยู่กับแฟนเขาคนล่ะห้อง ผมคิดถึงพ่อตลอดทุกคืนที่นอน
อยากให้แม่มากอด มาหอมผม เหมือนที่พ่อเคยทำ
อยากได้ยินคำแม่ที่บอกผมว่า อยากเรียนใหมลูก
แม่อยากให้ลูกได้เรียน มีอนาคตที่ดี เป็นเจ้าคนนาย
คน จะได้ไม่ต้องลำบากเหมือนแม่ ผมทำได้แค่คิด
จนหลับเองทุกคืน...ชีวิตของผมเหมือนเป็นของแม่ไปแล้ว แม่ไม่รู้เลยว่าลูกต้องการอะไร ผมได้แต่คิดความฝันที่ผมจะได้เรียนสูงๆเป็นใหญ่เป็นโต เหมือนที่พ่ออยากให้ผมเป็นแล้วผมก็อยากเป็น ตอนนี้ก็เหมือนเดิมทุกอย่าง เวลาผมจะซื้อของผมต้องขอเงินแม่ จนคนรอบตัวเห็นว่าผมโตแล้วยังเกาะแม่กินอีก ผมเศร้าใจมาก ทั้งที่รายได้เกือบทั้งหมดของแม่เป็นของผม80%
แค่ให้แม่ผมเก็บเงินเอง ทุกวันนี้ผมยังกลัวถ้าแม่มีลูกใหม่กะแฟนของเขา ผมก็คงหมดประโยชน์กับแม่แล้ว
แม่คงรักครอบครัวใหม่ที่มีผมเป็นส่วนเกินเพราะนาม
สกุลไม่เหมือนกันแน่ๆ(ผมใช้นามสกุลพ่อ)
ถ้าถึงวันนั้นผมจะหนีไปบวชเรียนไม่สึก ไม่บอกใคร
ไม่สนใจใครอีกแล้ว บวชให้พ่อให้สมกับที่พ่อชุบเลี้ยงผมมาจนโต เข้าใจผม และรักผมมาก แต่ตอนนี้ทำได้แค่ตามใจแม่ เป็นเด็กดี เชื่อฟังแม่ ไม่ทำให้แม่เสียใจ
แล้วก็รอดูวันที่ลูกคนนี้หายไปไม่กลับมาอีก...