เรือสร้างจากคอนกรีต

บางทีการเลือกวัสดุที่แปลกประหลาดที่สุด
ก็คือ เรือทำจากคอนกรีตเสริมเหล็ก
แม้ว่าเรือทำจากไม้มีมานานหลายศตวรรษแล้ว
ต่อมาได้นำวัสดุที่แข็งกว่าเช่น เหล็ก มาใช้
แต่เหล็กก็ยังมีราคาแพงและหาไม่ได้ในทันที
กลายเป็นประเด็นสำคัญในช่วงสงครามทุกครั้ง
ว่าจะมีการขาดแคลนโลหะทุกประเภททันที


ในปี 1848
Joseph-Louis Lambot คือ
นักวิทยาศาสตร์ชาวฝรั่งเศส
ผู้ประดิษฐ์เรือคอนกรีตเสริมเหล็กคนแรก
โดยได้ทดลอง/สร้างเรือขนาดเล็ก
ที่จะพัฒนาเป็นอุตสาหกรรม
การต่อเรือคอนกรีตขนาดเล็ก




แต่น่าเสียดายที่ธุรกิจนี้อายุสั้นเกินไป
แม้ว่า ต่อมาในเวลาไม่นานนัก
มีเรือคอนกรีตบรรทุกน้ำมันแล่นไป
ตามลำคลองของยุโรปเป็นประจำ
และในขณะที่ศตวรรษที่ 19 กำลังจะสิ้นสุด
วิศวกรชาวอิตาลีก็ได้สร้างเรือคอนกรีตลำแรก
 

คอนกรีตเป็นวัสดุที่ไม่เหมาะสม
ในการสร้างเรือเลย
เพราะคุณภาพปูนทนเค็มยังไม่ดีพอ
ทั้งยังมีปัญหาพื้นฐาน คือ
ลำเรือต้องหนามาก
เพื่อให้แข็งแรงเหมือนเรือเหล็ก
ยิ่งทำให้เรือมีน้ำหนักมาก
และส่งผลให้ตัองใช้เครื่องยนต์ที่ใหญ่ขึ้น
เกิดการเผาไหม้เชื้อเพลิงมากขึ้น
เพื่อให้เรือแล่นไปยังจุดหมายได้


ถ้าเรือแตก
เรือก็จะจมลงอย่างรวดเร็ว
เพราะน้ำหนักจำนวนมากของตัวเรือ
(วัสดุอุดรูรั่ว/ซ่อมรอยแตกร้าว
ปูนซีเมนต์ยังไม่มีมากเหมือนทุกวันนี้)


ชาวเรือในยุค WWI ช่วง 1914-1918
มักตั้งฉายาเรือคอนกรีตว่า
หลุมฝังศพลอยน้ำ 
และต่างลังเลที่จะขึ้นประจำเรือคอนกรีต
(แม้ว่าจะว่ายน้ำเป็น แต่น้ำทะเลแถวนั้นเย็นมาก
โอกาสตายเพราะความหนาวมากกว่า)




อย่างไรก็ตามเรือ Ferrocement
ก็ยังมีอยู่ในสายการผลิตอย่างต่อเนื่อง
และขนาดของเรือก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้น
เรือที่มีขนาดใหญ่ที่สุดคือเรือ SS Selma
มีความยาว 425 ฟุต เป็นเรือบรรทุกน้ำมัน
ที่เปิดตัวให้บริการในปี 1919


ปัจจุบันซากปรักหักพังของเรือลำนี้
ยังคงจมอยู่ใต้น้ำบางส่วนในอ่าว
อ่าว Galveston Bay ใน Texas Gulf Coast 
และมองเห็นได้ทั้ง Houston Ship Channel
กับ Seawolf Park




หลังจากสหรัฐอเมริกา
เข้าสู่สงครามโลกครั้งที่ 1 
ประธานาธิบดี Woodrow Wilson
ได้อนุมัติสร้างเรือคอนกรีต 24 ลำ
เพื่อเป็นเรือสนับสนุนของกองทัพเรือ
แต่ผู้ผลิตไม่สามารถส่งมอบเรือได้ทันเวลา
และนำเข้าประจำการได้เพียง 12 ลำเท่านั้น
ซึ่งสงครามโลกครั้งที่ 1 ก็สิ้นสุดลงแล้ว
เรือที่สร้างเสร็จแล้ว จึงถูกขายต่อให้กับ
บริษัทเอกชนเพื่อการค้า/ขนส่ง ขนเศษเหล็ก

 


การขาดแคลนเหล็กก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2
ทางการสหรัฐให้สร้างเรือคอนกรีต 24 ลำ
ไว้ใช้ขนส่งเสบียง อาวุธยุทโธปกรณ์
แต่คราวนี้เรือทุกลำสร้างเสร็จทันเวลา
เพราะนวัตกรรมในการผสมปูนซีเมนต์
และวัสดุผลิตเรือแข็งแกร่งกว่าครั้งก่อนมาก


เรือเหล่านี้มีบทบาทสำคัญมาก
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการยกพลขึ้นบก
ที่ Normandy ในวัน D-Day
ทั้งยังใช้ในการขนส่งเชื้อเพลิง ยุทโธปกรณ์
และเป็นเรือท้องแบนที่ลอยลำกลางทะเล
เรือบางลำติดตั้งเครื่องยนต์ขนาดใหญ่
และใช้เป็นโรงอาหารเคลื่อนที่/เรือบรรทุกทหาร




เมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 สิ้นสุดลง
เหล็กก็พร้อมกลับมาใช้งานอีกครั้ง
และเรือเหล็กที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น
ก็กลับเข้ามาสู่สายการผลิตอีกครั้ง
เรือคอนกรีตจึงถูกปลดประจำการ
แล้วถูกลากจูงไปยังที่ต่าง ๆ
เพื่อจมลง หรือทำให้เป็นเขื่อนกันคลื่น


แหล่งสะสมเรือคอนกรีตที่ใหญ่ที่สุด
พบได้ที่ Powell River รัฐ British Columbia
เรือจำนวน 10 ลำถูกจัดเรียงให้โค้ง
เพื่อทำหน้าที่เป็นเขื่อนกันคลื่น


เรือคอนกรีตอีก 9 ลำจะถูกทำให้จมลง
ในน้ำตื้นที่ Chesapeake Bay
นอกชายฝั่ง Kiptopeke Beach รัฐ Virginia
เพื่อสร้างเขื่อนกันคลื่นให้เรือข้ามฟากท้องถิ่น


เรือบรรทุกน้ำมัน SS Palo Alto
หลังจากปลดระวางขายให้เอกชนแล้ว
ถูกลากจูงไปยัง Seacliff State Beach 
ใน Aptos รัฐ California
แล้วสร้างเป็นสวนสนุกพร้อมสรรพ
มีทั้งฟลอร์เต้นรำ สระว่ายน้ำและคาเฟ่
แต่สวนสนุกแห่งนี้ปิดตัวลงในอีก 2 ปีต่อมา
เมื่อ บริษัทที่ทำธุรกิจนี้ล้มละลาย
ทุกวันนี้ยังมีซากเรืออัปปางบนชายหาด
ลำตัวเรือหักทะลุตรงกลางกองอีกข้างหนึ่ง
 

♺
เรียบเรียง/ที่มา

https://bit.ly/3tlCkIg
https://bit.ly/3teZzDF
https://bit.ly/2PLIqnt




เรื่องเล่าไร้สาระ


เมืองไทยก็เคยลงข่าวว่า
มีการสร้างเรือจากคอนกรีต
ไว้ใช้งานแถวท่าเรือคลองเตย
แล้วข่าวก็เงียบหายไป

น่าจะมีปัญหา
ปูนทนน้ำเค็ม-แพงมาก
น้ำหนักมาก-อุ้ยอ้าย
กินน้ำมันมากกว่าเรือแบบอื่น
แต่ด้อยประสิทธิภาพประสิทธิผล
จึงไม่ได้รับความนิยมกัน



เรือทั่วไปจะมีปัญหาจากเพรียง
ที่มาเกาะตัวเรือและกัดกร่อนเรือ
ทั้งมีรอยหยักคมบาดคนเลือดซิบ ๆ ได้
ถ้าเพรียงมีมากจะถ่วงเรือทำให้วิ่งช้า
เพรียงบางชนิดเกาะติดตัวปลาวาฬ

เรือเหล็กจะมีระยะเวลาขึ้นคานเรือ
เพื่อทาสีกันสนิม กับขูดเพรียงออก
เรือไม้ต้องขึ้นคานเรือเป็นระยะทุก 1-2 ปี
เพื่อกำจัดเพรียง อุดหมันโป๊ว ซ่อมแซม
เรือคอนกรีตก็หนีเพรียงไม่พ้น
และปูนทนน้ำเค็มได้ ราคาแพงจับใจ

เรือที่ทำจากไม้ตะเคียน-ไม้เนื้อแข็ง
ไม้ที่มีรสขม เพรียงไม่ชอบเกาะ
มีกฎหมายห้ามตัด ตั้งแต่สมัยอยุธยา
เป็นไม้หวงห้ามไว้ต่อเฉพาะเรือหลวง
แต่กลัวชาวบ้านเลี่ยงกฎหมายแอบตัด
จึงสร้างนิยายผีหลอก/เจ้าแม่ขึ้นมาหลายเรื่อง
หลอกด้วยผีได้ผลกว่าบังคับด้วยกฎหมาย

ภูมิปัญญาชาวบ้านในการต่อเรือไม้แถวพังงา
จะนำไม้แผ่นมาแช่น้ำ ด้านจมคือ ปลายไม้
ใกล้โคนต้นไม้ เนื้อไม้แน่น/หนัก
ทำเครื่องหมายไว้ แล้วไปผึ่งลมให้แห้งสนิท
นำด้านจมมาทำแถวท้ายเรือเพราะหนักกว่า
เวลาเรือวิ่งจะกินน้ำได้ดีกว่า



ปัจจุบัน มีการเพาะเพรียงทราย
ซึ่งเป็นไส้เดือนทะเลชนิดหนึ่ง
ใช้เป็นอาหารคน สัตว์น้ำได้
ฟาร์มเพรียงทราย-ละแม