ทำไมถึง รักลูกไม่เท่ากัน

เพราะอีกคนที่ไม่ได้รักไม่ได้ตั้งใจแพลนให้เกิด และเขาก็พร้อมที่ลำเอียง อย่าไปเชื่อไอ้คำที่ว่าพ่อแม่ยังไงก็รักลูกเท่ากัน ความรักและความอบอุ่นสัมผัสได้จากความรู้สึก หากเริ่มมีความแคลงใจในความรักที่พ่อหรือแม่มีต่อเราแสดงว่ามันเป็นอย่างที่คุณกำลังคิดนั่นแหละ
รัก ก็คือรักค่ะ ไม่ว่าจะดีจะเลว งอแงบ้าง ทำผิดบ้างก็พร้อมที่จะให้อภัย
แต่ถ้าไม่รัก ก็คือไม่รักค่ะ เปลี่ยนอะไรไม่ได้ ทำดีแค่ไหน พยายามทำให้เขาพอใจจนตัวเองท้อแท้ใจก็จะไม่ได้รับความรักอย่างที่คุณต้องการ สุดท้ายคุณก็จะได้แต่ตั้งคำถามที่เปลี่ยนอปลงคำตอบไม่ได้
สุดท้ายคุณจะกลายเป็นคนที่แย่ๆ เสมอแม้ความผิดเพียงเล็กน้อย
คุณไม่ได้เป็นคนขี้น้อยใจหรอกค่ะ เพราะตลอดเวลาที่คุณเติบโตมานั้นไม่ได้รู้สึกถึงความอบอุ่นและปลอดภัย อย่าโทษตัวเองที่ทำตัวงี่เง่าค่ะ

ต่อจากนี้ขอให้คุณเปลี่ยนมุมมองในการใช้ชีวิตค่ะ ระยะเวลา 17ปี คุณจะเปลี่ยนใจให้พ่อกับแม่มาทำดี มารักไม่ได้แล้ว ขอให้คุณโฟกัสไปกับการวางแผนชีวิตในอนาคตค่ะ เรื่องที่คุณเผชิญอยู่ในตอนนี้เล็กน้อยเหลือเกิน และต้องขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ ว่า คุณต้องใช้ความเข้มแข็งทางใจมากกว่าเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันหลายเท่า เพื่อที่จะเติมเต็มช่องว่างในหัวใจที่ขาดไป

หวังว่าคุณจะได้อ่าน จากคนมี ปสก. เดียวกัน