ตามอ่านปกตินะครับ มานึกดูจำได้ว่าตามอ่านตั้งแต่สมัย รายสัปดาห์ใน C-Kid ถ้าให้ประเมินความรู้สึกตัวเองคือ อ่านๆไป รวมๆ ความรู้สึก Curve ขึ้นนะ อย่างช่วงภาค อลาบาสต้า บทแต่ละคนเท่หมด ภาคเกาะท้องฟ้า สำหรับผมคือ ชอบเอเนลมาก ตอนนั้นคือลุ้นจะไปล้มมันยังไงฟ่ะ
ภาควอร์เตอร์เซเว่น นี้ก็โชว์เท่ทุกคน แถมพีค ตรงปู่การ์ป กับดราก้อนอีก ภาคทริลเลอร์บาร์ค ก็สนุกตรงฉากนามิอาบน้ำ (555) ไม่สิสนุกตรงช่วงท้ายว่าจะมีใครมาช่วยไหม ตอนบาโธโลมิว คุมะ พอมาเกาะชาบอนดี้ ก็สนุกตรงเจอเรลี่ย์ กับความเทพของพลเรือเอก คิซารุ
ตอนภาคอิมเพลดาวส์ ผมก็สนุกกับ บากี้นะ ผมคิดว่าบากี้ ยังเท่กว่าพระเอกอีก (สำหรับผมคือ บทน้อยแต่คนพูดถึงและจดจำมากกว่าพระเอก55)
มาภาคมารีนฟอร์ด เราก็ลุ้นว่า ชายที่ บิ้วเรามาตลอดว่า"แข็งแกร่งที่สุดในโลก" มันขนาดไหนวะ เอาตรงๆ นะผมผิดหวัง ตอนอ่านหน่อยๆ คือ บทส่งให้ไปตายสุดๆ อารมณ์แบบหาข้ออ้างให้หนวดขาวแพ้ แบบมีเหตุผล ตั้งแต่แทงท้อง ป่วย แก่ละ ส่วนตัวเลยว่า อ่านจบแต่เหมือนไม่สุด
พอมาอ่านตั้งแต่ภาคเกาะเงือก รู้สึก Curve ลง ภาคเกาะเงือก คือ ทุกคนเท่ แต่ตัวร้ายไม่มีมิติให้จดจำเลย คือ ถ้าเอาตัวที่มีค่าหัวสูงมาสู้ละเออมันจะรู้สึกว่าเก่งกว่าตอนแรกขนาดไหนแล้ว (อย่างกลับมาตอนแรกละตี หุ่น PX ตายในทีเดียว) ภาคนี้เลยแบบอ่านแบบ เซ็งนิดๆ ภาคพั้งฮาร์ซาร์ด ก็รู้สึกบทตัวละคร หมวกฟางเริ่มลดลงๆๆ บทตัวประกอบเพิ่มขึ้นๆ พอมาภาคเดรสโรซ่า คือ ยิ่งกระจายบทให้ตัวประกอบอื่นไปทั้งนั้นเลย พอข้ามมาภาค โฮลเค้ก
ก็หนักกว่าเดรสโรซ่าอีก คือ ให้บทที่มันไม่สุดอะ แถมเป็นอีกภาคที่ คนจดจำตัวร้ายอย่างคาตาคุริ มากกว่าพระเอกอีก (ซันจิ ยิ่งแบบเอิ่ม)
พอล่าสุดมาภาควาโนะ อย่างที่ท่านเห็น ไม่นับลูฟี่ บทลูกเรือ กับตัวประกอบอื่นเด่นพอๆกัน ตัวละครเยอะขึ้นๆ จนจะประทับใจใครก็ยาก แต่ก็นั้นละ ผมก็รออ่านต่อว่า จะเขียนให้ลูกเรือ ดูเก่ง ดูเท่ แบบในอดีตบ้างไหม ใช่ ผมอยากเห็นการ VS 1 ต่อ 1 ของลูกเรือ แบบภาคอลาสต้ามาก แล้วผมคิดว่าหลายคนก็อยากเห็นนะ
เอาเป็นว่าผมมาบ่นๆ ละครับ ยังตามอ่านเหมือนเดิม แค่แบบนี่เป็นอีกภาคที่อยากให้ลูกเรือหมวกฟางปล่อยของจริงๆ
ตั้งแต่ ภาคเกาะเงือก ผมก็รู้สึกว่า One piece ความสนุกลดลง
ภาควอร์เตอร์เซเว่น นี้ก็โชว์เท่ทุกคน แถมพีค ตรงปู่การ์ป กับดราก้อนอีก ภาคทริลเลอร์บาร์ค ก็สนุกตรงฉากนามิอาบน้ำ (555) ไม่สิสนุกตรงช่วงท้ายว่าจะมีใครมาช่วยไหม ตอนบาโธโลมิว คุมะ พอมาเกาะชาบอนดี้ ก็สนุกตรงเจอเรลี่ย์ กับความเทพของพลเรือเอก คิซารุ
ตอนภาคอิมเพลดาวส์ ผมก็สนุกกับ บากี้นะ ผมคิดว่าบากี้ ยังเท่กว่าพระเอกอีก (สำหรับผมคือ บทน้อยแต่คนพูดถึงและจดจำมากกว่าพระเอก55)
มาภาคมารีนฟอร์ด เราก็ลุ้นว่า ชายที่ บิ้วเรามาตลอดว่า"แข็งแกร่งที่สุดในโลก" มันขนาดไหนวะ เอาตรงๆ นะผมผิดหวัง ตอนอ่านหน่อยๆ คือ บทส่งให้ไปตายสุดๆ อารมณ์แบบหาข้ออ้างให้หนวดขาวแพ้ แบบมีเหตุผล ตั้งแต่แทงท้อง ป่วย แก่ละ ส่วนตัวเลยว่า อ่านจบแต่เหมือนไม่สุด
พอมาอ่านตั้งแต่ภาคเกาะเงือก รู้สึก Curve ลง ภาคเกาะเงือก คือ ทุกคนเท่ แต่ตัวร้ายไม่มีมิติให้จดจำเลย คือ ถ้าเอาตัวที่มีค่าหัวสูงมาสู้ละเออมันจะรู้สึกว่าเก่งกว่าตอนแรกขนาดไหนแล้ว (อย่างกลับมาตอนแรกละตี หุ่น PX ตายในทีเดียว) ภาคนี้เลยแบบอ่านแบบ เซ็งนิดๆ ภาคพั้งฮาร์ซาร์ด ก็รู้สึกบทตัวละคร หมวกฟางเริ่มลดลงๆๆ บทตัวประกอบเพิ่มขึ้นๆ พอมาภาคเดรสโรซ่า คือ ยิ่งกระจายบทให้ตัวประกอบอื่นไปทั้งนั้นเลย พอข้ามมาภาค โฮลเค้ก
ก็หนักกว่าเดรสโรซ่าอีก คือ ให้บทที่มันไม่สุดอะ แถมเป็นอีกภาคที่ คนจดจำตัวร้ายอย่างคาตาคุริ มากกว่าพระเอกอีก (ซันจิ ยิ่งแบบเอิ่ม)
พอล่าสุดมาภาควาโนะ อย่างที่ท่านเห็น ไม่นับลูฟี่ บทลูกเรือ กับตัวประกอบอื่นเด่นพอๆกัน ตัวละครเยอะขึ้นๆ จนจะประทับใจใครก็ยาก แต่ก็นั้นละ ผมก็รออ่านต่อว่า จะเขียนให้ลูกเรือ ดูเก่ง ดูเท่ แบบในอดีตบ้างไหม ใช่ ผมอยากเห็นการ VS 1 ต่อ 1 ของลูกเรือ แบบภาคอลาสต้ามาก แล้วผมคิดว่าหลายคนก็อยากเห็นนะ
เอาเป็นว่าผมมาบ่นๆ ละครับ ยังตามอ่านเหมือนเดิม แค่แบบนี่เป็นอีกภาคที่อยากให้ลูกเรือหมวกฟางปล่อยของจริงๆ