ถึงชายคนหนึ่งซึ่งไม่เคยพบเจอ น้าค่อม



ชีวิตคนเราสั้น
เมื่อวานมีอะไรมากมายทำให้เราได้รับรู้
พูดถึงน้าค่อม ตอนป่วยก็ไปคนเดียว อยู่คนเดียว จะสิ้นลม
ก็ไม่มีคนที่รักไปอยู่ดูใจ มันช่างโหดร้ายกับความรู้สึกจริงๆ

สอนให้เราเข้าใจว่า
วันที่มาก็มาคนเดียว วันที่ไปก็ไปคนเดียว
ที่ติดตัวไปคือบุญกุศลเท่านั้นครับ



ทำไมวันนี้ฉันนั้นร้องไห้
กับผู้ชายที่ไม่ได้เคยพบหน้า
มองเห็นเขาอยู่ใน แวด-วง มายา
แม้หน้าตาไม่หล่อเหลาเข้าใจดี
เขาทำให้ตัวฉันนั้นยิ้มได้
เสียงดังใสสร้างสุขใจให้ล้นปรี่
ไม่มีคำคำใดจากใจนี้
ขอให้น้าค่อมไปดีวันนี้เอย 

30 เมษายน 2564

เดือนเอก


เครดิตภาพ google
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่