พ่อแม่รังแกฉัน

คือเราเป็นคนร่าเริงนะคะ อยู่โรงเรียนก็จะเป็นอีกแบบ อีกแบบที่ว่านี่คือไม่ใช่ก้าวร้าวนะคะ แต่อยู่รร.เราจะร่าเริง หัวเราะบ่อยมากๆแต่พอกลับมาอยู่บ้าน เราจะเป็นอีกคนนึง เรากับคนที่บ้านไม่ค่อยพูดหรือคุยกันค

ฉันเป็นหลานถูกเลี้ยงดูมาพร้อมกับอีกคนที่เป็นลูกแท้ ๆ ของยาย เราสองคนเกิดมาไล่เลี่ยกันฉันเกิดก่อน 2 เดือน มีหลายครั้งที่ทำให้ฉันน้อยใจแต่ฉันก็พยายามคิดว่าเราไม่ควรคิดที่จะอิจฉาอะไรแบบนั้นเพราะเราเป็นได

คือเรางงกับตัวเองมากเลยค่ะคือตอนแรกเราไปโรงเรียนก็ร่าเริงปกติแต่พอสักพักจะเริ่มซึมแบบไม่ขำกับมุกเพื่อนเหมือนตอนแรกไม่อยากไปอยู่รวมกับเพื่อนอยากนั่งโง่ๆอยู่คนเดียวแต่พอกลับบ้านเราก็กลับมาเป็นปกตินะคะ อ

คือ ดิฉันมีลูกสาว ปกติลูกสาวจะเป็นคนที่สดใสร่าเริง น่ารัก พูดเก่ง ตั้งเเต่ขึ้น ม.4 ของลูกสาว ลูกสาวเปลี่ยนไป คือ เหมือนมีอะไรในใจ เงียบ เก็บตัว ไม่สดใส ไม่ร่าเริง ปกติเขาจะชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี่ เเ

เราเป็นหลานคนที่2ค่ะ เรามีพี่น้อง3คนรวมเราด้วยก็จะเป็น4 ซึ่งในบรรดาพี่น้องทั้ง3คนเราจะเป็นผ.ญอยู่คนเดียว ยายของเรามักลำเอียงไส่เราเสมอเวลาให้ของอะไรก็จะไม่เท่ากับพี่น้องคนอื่นๆ เหมือนเขาเกลียดเรา เขาไ

จริงๆแล้วก็ไม่ใช่เรื่องอะไรที่เราจะเข้าไปเผือก แต่มันเห็นแล้วขัดหูขัดตามากค่ะ ลูกอา อายุเกือบ 2 ปีละ อาและแฟนอาไม่ค่อยได้เลี้ยงลูก ปล่อยให้ยายเลี้ยงค่ะ แล้วลูกอาติดยายมาก แล้วยายก็ตามใจสุดๆ อยากได้อะ

​คือเรื่องมีอยู่ว่า คุณตาเอามัทฉะของในตู้เย็นเราไปทิ้ง ซึ่งราคา ​ค่อนข้างแพง ทั้งกระปุกทั้งแบบห่อหมดเลย​ ถามว่าตาเอาไปทิ้งทำไม ตาก็บอกอยากทิ้งมันรกตา นึกว่าหมดแล้ว จะเอาทิ้งหมดนั่นล่ะ เราแบบพึ่งซื้อมา

ฮิคิโคโมริ เป็นคำภาษาญี่ปุ่นที่ใช้เรียกปรากฏการณ์ทางสังคมและจิตวิทยาที่หมายถึง พฤติกรรมการแยกตัวออกจากสังคมอย่างรุนแรงและเรื้อรัง ผู้ที่มีภาวะนี้จะเลือกที่จะ เก็บตัวอยู่แต่ภายในบ้านหรือภายในห้องของตนเ

สวัสดีค่ะ เตือนก่อนว่ากระทู้นี้ยาวค่ะเพราะ เรานึกไปด้วยพิมพ์ไปด้วยเรียบเรียงคำพูดไม่รู้ถูกไหม แต่อยากเล่าช่วงชีวิตนึงในวัยเด็กที่อาจจะให้แง่คิดกับหลายๆคนได้ค่ะ. เรื่องที่เรา จะเล่าเป็นเรื่องตั้งแต่ส