คือเราสับสนอยู่เรื่องนึงเวลาที่คนคุยเราหายเค้าก็จะมีเหตุผลที่พอฟังได้เสมอเราก็เข้าใจนะคะแต่ทำไมเรายังน้อยใจ ยังตึงใส่เค้าอยู่อันนี้ก็งงตัวเองเหมือนกัน อีกกรณีนึงที่เวลาเค้าเครียดเค้ามาระบายให้ฟังเราก็พยายามปลอบแต่เหมือนเค้าจะไม่สนใจด้วยซ้ำ ทั่งหมดคืออยากพูดในมุมเราคือเราคิดถึงเค้ามากเวลามีอะไรแบบนี้เราจะคุยกันน้อยมากเราแค่อยากให้เค้าสนใจเราบ้างแต่พอเจอสถานการณ์แบบนี้เราต้องรู้สึกยังไงคะ เราต้องให้กำลังใจแล้วเก็บความน้อยใจเราไว้ใช่มั้ยตอนนี้เราสับสนไปหมดว่าเราควรรู้สึกยังไงดี ช่วยแนะนำหน่อยได้มั้ยคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ