หลังบ้านของผมเป็นผืนนาหลายไร่หลายคน  แต่ไม่มีของผม  ผมไม่เคยคิดจะหากินกับท้องนา แต่เคยฝันอยากใช้ชีวิตในนั้น  มันอาจจะกลายเป็นการทำความฝันของตัวเอง ให้เป็นความจริงก็ได้ที่ประสบอุบัติเหตุ  และผมมาใช้ชีวิตเรียนรู้ ทำมาหากินในท้องผืนนา ที่ตัวเองเห็นมาแต่ยังเล็ก ๆ 

       แรกเริ่มนั้น  ผมลองเดินไปในท้องนาอยู่หรอก  หลังจากฟื้นฟูจากอาการขาหัก กับความแข็งแรงของตัวเองบ้างพอประมาณ  ผมเดินลงผืนนา เดินไปบนผืนที่ดินที่มีหญ้า  มีความแห้ง  มีวัวควายไม่กี่ตัว ไม่กี่เจ้าของปล่อยให้มันเลาะเล็มกินหญ้าเท่าที่มีในคราวหน้าแล้ง  ดวงอาทิตย์สีส้มกำลังส่องแสงสีหมากสุกอาบลงยังพื้นดินผืนนาของใครหลายคน  มีคันนา มีหลุม มีพื้นดินทีขรุขระ อันผมต้องเดินผ่านไป  ท้องนาในคราแรกที่ผมเหยียบย่าง ดูไกลและเวิ้งว้าง  หากว่าผมเดินออกไปไกลกว่าที่คิดอีก  จะต้องตายในพื้นแม่ธรณีอย่างแน่นอน  เพราะผมเพิ่งฟื้นจากร่างกายที่กำลังอ่อนแอ  ผมเดินวันแรกแค่รอบเดียวไม่กี่ร้อยเมตรก็เหนื่อยแล้ว  อาการเหนื่อยนี้เกิดจากการผ่าตัดหลายครั้ง ทำให้ผมเสียเลือดมาก  จึงเหนื่อยบ่อยเมื่อใช้แรง  และเหนื่อยหนักขึ้นไปอีก  หากมีเหตุการณ์อะไรสักอย่างมาบังคับ  ตัวอย่าง  หากว่าวัว หรือ ควายที่เล็มหญ้ากินอยู่นั้นหันมาวิ่งไล่  ผมต้องตายแน่ ๆ เพราะความเรื้อรังจากพิษสุราทำให้ประสาทผมหวาดกลัวไปต่าง ๆ นานา  แต่โชคดีที่เจ้าวัวกับเจ้าควายมีความเมตตาสงสาร  ไม่หงุดหงุดหรือรำคาญหันมาไล่ผม.

"ขอบคุณมากครับเจ้าวัว  มอ" ผมขอบคุณวัวในใจ และทำเสียงมอ ๆ พอมันได้ยิน คิดว่าพรุ่งจะเดินเสียให้ไกลไปอีก  เป็นไงเป็นกัน?