จุดจบ " พระนางมาคันทิยา " ผู้ผูกความอาฆาตแค้นพระพุทธเจ้า ในสมัยพุทธกาล

เรื่องจริงในสมัยพุทธกาล ความผูกอาฆาตแค้น เพราะพระพุทธองค์ไม่ทรงปรารถนารับพระนางไว้เป็นภรรยา ทำให้คิดแก้แค้น จงเกลียด จงชัง พระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่สุดท้าย ความแค้นนั้นก็ทำร้ายตัวเองอย่างน่าสงสารและสยดสยอง

 ครั้งหนึ่ง ณ แคว้นปัญจาละที่อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของแคว้นโกศล มีกรุงโกสัมพีเป็นเมืองหลวง เมื่อพระพุทธองค์เข้าไปในเมือง ทรงถูกเหล่าชนมิจฉาทิฏฐิ ซึ่งได้รับสินจ้างจากพระนางมาคันทิยาผู้ผูกอาฆาตในพระพุทธองค์ ติดตามด่าว่าเยาะเย้ยด้วยประการต่าง ๆ จนท่านพระอานนท์ทนฟังไม่ไหว ได้กราบทูลพระพุทธองค์ว่าควรจะเสด็จหนีไปเมืองอื่นเสีย แต่พระพุทธองค์ไม่ทรงเห็นด้วย ทรงตรัสว่า เรื่องเกิดขึ้นที่ไหนก็ควรทำให้สงบ ณ ที่นั้นเสียก่อน จึงค่อยไปที่อื่น 

ส่วนมูลเหตุที่นางมาคันทิยาผูกอาฆาตพระพุทธเจ้า เกิดจากเมื่อตอนที่พระพุทธองค์ตรัสรู้ใหม่ ๆ พระพุทธเจ้าทรงเสด็จไปโปรดแสดงธรรมแก่บิดาและมารดาของนางมาคันทิยา(ตอนนั้นยังเป็นเด็กรุ่น) เมื่อบิดามารดาของนางคันทิยาเห็นรูปลักษณะของพระพุทธเจ้า จึงประสงค์จะยกลูกสาวที่ใคร ๆ ก็ชมว่าสวยงามมาก ให้เป็นภรรยาพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าจึงตรัสทำนองว่า อย่าประสงค์ยกลูกสาวให้พระองค์เลย เพราะ 

>>>>>   แม้แต่ปลายเล็บ พระองค์ก็ไม่พึงประสงค์ที่จะมองเลย <<<<<     

 นางคันทิยาได้ฟังจึงโกรธแค้นและผูกอาฆาตมาตั้งแต่นั้น แต่พระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมให้บิดานางคันทิยาบรรลุเป็นพระอนาคามี ส่วนมารดาบรรลุเป็นพระโสดาบัน 

@  อันนี้ถ้าว่ากันตามจริง  เด็กสาวมีสิทธิจะโกรธไหมครับเมื่อมีใครมาพูดถึงเค้าแบบนั้น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ แม้แต่ปลายเล็บก็ไม่พึงประสงค์ที่จะมอง
และด้วยคำพูดนี้เองจึงกลายเป็นปมในวัยเด็กที่ไม่ลบเลือนไปของเด็กสาว   กลับกลายมาเป็นความผูกพยาบาทในเวลาต่อมา       คำถามคือ  ตัดคำว่าพระพุทธเจ้าออกไป  ขอถามแค่ว่า  เด็กสาวมีสิทธิโกรธไหมที่โดนพูดถึงเธอแบบนี้  และกลายมาเป็นปมทางจิตตั้งแต่วัยเด็กจนโต ?