ยาวหน่อยนะคะ คือมันเปนความอึดอัดในใจที่ไม่กล้าปรึกษาให้ใครฟังเรยอยากใช้พื้นที่ตรงนี้มาระบาย คือเราอยู่บ้านแฟนคะ แล้วที่บ้านแฟนในบ้านก้อยู่กันหลายคนเป็นครอบครัวพ่อแม่ลูกแต่มีลูกหลายคนอะคะ เรามักจะซื้อของกินมาตุนไว้ในตู้เย็นเพื่อที่จะเก็บไว้กินในมื้อถัดๆไป แบบขี้เกียจออกไปบ่อยๆๆอะคะ แต่ปัญหาคือซื้อมาทีไรไม่เคยได้กินเรย บางทีก็ได้กินแบบของเหลือก้นชามแบบไม่ได้เหลือไว้ให้ แต่กินไม่หมดอะไรแบบนี้อะคะ บางทีแค่ข้าวถุงเดียวยังหมด ซื้อไข่มา1แผง วันเดียวหมด ซื้อกับข้าวมาก็หมดเกลี้ยง หรือพวกของเซเว่นเผื่อเอามาเวปไว้กินมื้ออื่น ก้หมดไม่ทันได้กินทุกที ต้องมาสั่งไลน์แมนซื้อใหม่เกือบตลอดทุกครั้ง และมันก็ต้องใช้เงินเพิ่มไปอีก งานเราก้ไม่ได้มีเงินเดือนสูงนะคะ บางทีก้นั่งกินมาม่ากะข้าว มาม่าบางทีเราซื้อแพคนึงกินไปแค่ซองเดียวเองวันเดียวหมดแล้ว กลับมาจากทำงานเหนื่อยๆๆก้มักจะเจอปันหาแบบนี้ทุกรอบ แล้วมีอยู่นึงเรากลับบ้านไปหาพ่อแม่ แล้วพ่อกะแม่ก็มักจะทำกับข้าวใส่กล่องหลายๆกล่องให้เรากลับไปกินที่บ้านแฟน เพราะชอบกินข้าวฝีมือพ่อแม่ ท่านเปนคนทำกับข้าวอร่อยมากคะ และเราก้เอาไปแช่ตู้เย็นปกติและก็นอนตื่นไปทำงาน กลับมาอีกทีตอนเยนค่ำๆ แต่กับข้าวที่ท่านเราทำไว้ให้แช่ตู้เย็น คือมันไม่เหลือเรยคะ ไม่มีเหลือสักอย่าง เรารู้สึกแย่และเสียใจมากจนนั่งร้องไห้ฟูมฟายโทไปฟ้องพ่อแม่เหมือนเด็กๆ และโวยวายทุกคนในบ้านแต่เหมือนไม่ได้มีใครสนใจมีแค่แฟนที่มานั่งปลอบและคอยเป็นคนกลางแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ก้มักจะดีขึ้นแปปเดียวสักพักก็กลับมาเป็นแบบนี้เหมือนเดิม และพอคิดถึงเรื่องกับข้าวพ่อแม่ทีไรก้ร้องไห้ตลอด เพราะบ้านพ่อแม่อยู่ ตจว. นานๆทีจะกลับบ้าไม่ค่อยได้กินข้าวฝีมือท่านบ่อยๆคะ และเหมือนคนอื่นในบ้านรอให้เราซื้อของกินเข้าไปซึ่งบางวันเราซื้อมากินเองไม่ได้เผื่อคนอื่น เวลาคนอื่นในบ้านซื้อของกินมาเขาก็ซื้อแค่ของตัวเองอะคะ แบบไม่ได้เปนครอบครัวที่อบอุ่นที่รอกินข้าวพร้อมกันแต่ต่างคนต่างกินคนละมุมคนละเวลา บางวันที่แบบเขาซื้อปูมากินพร้อมกันคือเขาก้ไม่ได้เรียกให้เราไปกินนะคะ อารมณ์แบบต้องแย่งกันกินใครเร็วก็ได้กินเยอะหน่อยซึ่งเราก้เรยไม่กิน  มันเปนความอัดอั้นคะ อยากระบาย เอาไประบายให้ใครฟังคนอื่นก็ขำ ซึ่งบางครั้งเราอาจจะไม่ตลกและไม่ขำ เราไม่เคยหวงของกินเรยนะคะ คือกินได้แต่ควรจะกินด้วยกันหรือขอก่อน ไม่ใช่แบบคนซื้อไม่ได้กิน คนไม่ได้ซื้อก้เอาแต่รอกินของคนอื่นจนหมด กินกันเหมือนปอบลงกลัวจะไม่ได้กิน เราไม่รู้จะแก้ปันหานี้ยังไง เคยบอกให้แฟนแยกออกมาอยุ่ข้างนอกด้วยกันก้ไม้ยอมไปเหมือนเขาเปนคนติดบ้านอะคะ นี่ก้เรามานั่งคิดแก้ปันหาหรือจะซื้อตู้เยนมาไว้ในห้อง แต่มันทำให้ห้องเหม็นอะคะเราไม่ชอบให้ห้องมีกลิ่นกับข้าว ปันหามันอาจจะเปนปันหาเล็กๆๆที่เราควรจะปล่อยบ้างแต่บางครั้งเราต้องมาเจอปันหาแบบนี้ทุกๆวันมันก็พาประสาท-และน่าหงุดหงิด ใครไม่เจอก้คงไม่เข้าใจ ไม่รู้จะแก้ไขยังไงแล้วคะ ถ้าแท็กผิดขออภัยด้วยนะคะ