คือเรื่องเกิดวันนี้เลยค่ะ. เเฟนเราจะต้องไปทำงานเเต่ของเราหยุด เราก็รีดผ้าทำกับข้าวตอนเช้าให้เขา ห่อกับข้าวไปให้กินตอนกลางวัน เเต่เค้าเป็นประเภทที่ลืมบ่อย เอาง่ายๆเเค่ทำเรื่องของตัวเองยังช้าพอช้า ต้องรีบจนลืมเอาข้าวไป ถ้าเราไม่ไปทำงานเค้าก้มักจะไม่ได้เอาข้าวที่ทำไว้ไปเเบบนี้ตลอด เรารู้สึกน้อยใจ นอยไปหมด ทั้งๆที่เเบบเราต้องตื่นมาทำให้ไม่ใส่ใจกันเลยซักนิด
นอยตัวเองเเบบนี้ปกติไหมค่ะ