เปิดเรื่องมาด้วยกวางที่ติดเชื้อ ซึ่งหนังไม่ได้บอกสาเหตุว่าทำไมถึงเกิดเชื้อที่ทำให้กลายเป็นซอมบี้ แต่ก็ไม่ได้สนใจในประเด็นนั้นเท่าไหร่ เพราะหนังนำเสนอเรื่องราวการเอาตัวรอดบนรถไฟของกลุ่มคนในรถไฟ บางคนก็มีความเห็นแก่ตัวมากๆ แต่หนังก็มาเฉลยสุดท้ายว่าเขาแค่อยากกลับไปหาแม่ของเขา ทุกคนมีเป้าหมายว่าทำไมตัวเองต้องอยู่รอด และตัวซอกวู ที่เป็นผู้จัดการกองทุน ที่ไม่สนใจคนรอบข้าง มีความเห็นแก่ตัวเล็กๆ กล้าละทิ้งคนที่ไร้ประโยชน์ต่อตนเองแล้วได้ แต่เขาก็แสดงให้เห็นว่าเขาก็ได้ช่วยคนอื่นเท่าที่จะทำได้ไว้เยอะเหมือนกัน เข้าใจได้ว่าชีวิตก็ต้องเอาตัวรอด และเขาไม่ได้เห็นแก่ตัวขนาดที่จะไม่สนใจใคร เพราะเขาก็ปกป้องซูอัน ลูกสาวของเขาอย่างสุดความสามารถ เป็นพ่อที่รักลูกมากๆๆๆ เสียใจที่สุดท้ายซอกวูไม่รอดเพราะติดเชื้อ แงงงง หนังเรื่องนี้มีหลายอารมณ์มาก ทั้งตลกเล็กๆ เศร้า และซึ้ง ครบรสมากๆ เป็นหนัง 118 นาทีที่ไม่เสียดายเลย ไม่รู้ว่ามีหนังซอมบี้เรื่องไหนที่ดีกว่านี้มั้ย แต่สำหรับเรา Train to Busan ดูแล้วอิ่มอ่ะ ดูจนจบแอบมือสั่น มันมีความตื่นเต้นและระทึกตลอดเวลา ลุ้นมากว่าใครจะรอด ใครจะตาย น้ำตาคลอเบาๆตอนซอกวูติดเชื้อแล้วต้องแยกจากซูอัน ร้องไห้ตอนซูอันร้องเพลงที่จะร้องให้ซอกวูฟัง เดินเรื่องไวดี ไม่เอื่อยเลย ชอบมากๆๆๆๆๆๆ เรื่องนี้ให้ 10/10 อยากแนะนำให้ไปดู เป็นหนังที่ควรค่าแก่การดูอีกหนึ่งเรื่อง ได้แง่คิดด้วยนะ