การกินน้ำใบกระท่อม ที่ทำให้เกิดชักเกร็ง วูบอย่างหนัก เสี่ยงถึงชีวิตได้

ว่าด้วยเรื่องใบกระท่อม ที่ทำให้ ชักเกร็ง และ วูบอย่างหนัก (มีส่วนจากการกินน้ำใบกระท่อม) (วูบและชักอยากหนักมา 2 รอบ) ผ่านมาก็นานมากๆแล้ว แต่ยังรู้สึก ว่าตัวเองไม่หายจากเรื่องนี้ เริ่มกลัว หมอบอกเป็นอีกครั้ง สมองอาจจะขาดออกซิเจน เสี่ยงถึงชีวิตได้ ทั้งนี้แล้วทั้งหมดมันเพราะอะไรบ้างล่ะ ? #ทั้งที่แต่ก่อนกินยาตัวเก่า(ฝาแดง)ก็ไม่เคยเป็นหรือออกอาการเช่นนี้ ต่างกับตอนนี้ตั้งแต่ที่กินยาตัวใหม่(ยาแก้ไอเบนาดริล) ทั้งนี้ต้องพูดก่อนว่าที่ผ่านมากินหนักมาก เป็นคนไม่ชอบพักผ่อนอยู่เสมอ แถมปากนี่แทบไม่แตะน้ำเปล่าเลย ไม่มีออกซิเจนมาเลี้ยงสมอง /// เหตุการณ์ครั้งที่ 1 (เมื่อ 5 - 6 เดือนที่ผ่านมา ) ไม่ได้นอน แต่ออกไปเที่ยวจาก กรุงเทพ - พัทยา และวันนั้นผมก็ได้พกอุปกรณ์ สำหรับไปทำน้ำกระท่อมที่นั่นด้วย พกไปทำกินด้วย เอาไปทั้งหมด ใบกระท่อม 5 ชุด หรือง่ายๆคือ 5 หม้อนั่นเอง + และ (ยาเบนาดริล)ใส่ไป 7 ขวด + โค้ก / เมื่อวันนั้นกินหมดไป ก็มานั่งเล่นโทรศัพท์ หลังพิงกับกำแพง นั่งซึมๆ + ด้วยความที่ไม่ได้นอนแล้วมาเที่ยวด้วย สักพักรู้สึกจะวูบ ในใจคิดว่าตัวเองเมามากกว่าปกติ แต่คงไม่เป็นไร (เพราะเชื่อและรู้สึกมาตลอด ที่ผ่านมากินใบกระท่อมไม่ได้ส่งผลแย่ขนาดนี้) ทันใดก็รู้สึกตัวไหลและใกล้จะวูบหลับ ทีนี้เห็นและ รู้ว่าเราจะภาพตัดแล้ว กลับดึงสติไม่ได้ ขยับร่างกายไม่ได้ ... จนเห็นตัวเองนั่งคอตกหัวไปฟาดกับกำแพงซ้ายมือ และ หัวตกมาฟาดที่พื้นต่อ #หลังจากนั้นชักตัวเกร็งต่อสะงั้น คนก็รีบมาช่วย รู้สึกตัวแค่ว่า หูได้ยินตอนโดนอุ้มไปอาบน้ำ แล้วก็ตัดมาตื่นอยู่บนที่นอน คนนั่งรอเป็นห่วงกัน ตื่นมาคนก็ถามเราเรากลับกลายว่า คุยกับใครไม่รู้เรื่องมึนๆ จำใครหรือจำอะไรไม่ได้เลย มืดไปหมด แต่สักพักตาก็เห็นภาพและกลับมาปกติ ผ่านจากรอบแรกเกือบ2เดือน // เหตุการณ์ครั้งที่ 2 แต่รอบนี้หนักกว่า ได้เข้าโรงบาลเอ็กซเรย์สมอง (หมอบอกว่าสมองผมขาดออกซิเจน) คือว่าวันนั้นที่กินคือ ใบกระท่อม10ชุด หรือ 10หม้อ ใส่ยาไปทั้งหมดหม้อละขวดครึ่ง ( 15ขวด) - เดี๋ยวหาว่าพูดเล่น คือผมต้มน้ำน้อยนะครับดึกยันเช้าเลยได้หลายหม้อ วันนั้นผมกินนั่งเล่นเกมอยู่ นั่งหลับคอตก แต่รอบนี้ไม่ฟาดเลยเพราะนั่งเก้าอี้แบบประคองทั้งตัว พี่ชายก็เลยปลุกว่า ให้ไปหยิบบุหรี่ให้ พ่อลุกเดินเข้าบ้านเท่านั้นแหละ ที่บ้านมีตู้ปลา อยู่ดีๆน็อคกลางอากาศหัวก็ฟาดกับตู้ปลา จนแตกไปหมด หัวก็แตกเรื่องนองเต็มทั่วบ้าน และยังได้ชักต่อ รอบนี้ชักนานไม่หายคนอื่นๆโทรหาป๋อเต็กตึ้งก็นานมาก ผมไม่หาย ทุกคนเลยอุ้มผมขึ้นรถเก๋งไป และปฐมพยาบาลคนชักเบื้องต้น ทุกคนรู้เลยว่าผมไม่ไหวแน่นอน เลยขี่ไปโรงบาลกันแบบไวมาก เร็วมากๆ เกือบจะหลุดโค้งกัน พอเข้าโรงบาลหมอก็เย็บอะไรเรียบร้อย ไปเอ็กซเรย์สมองและส่วนอื่น ก็ไม่เจออะไรที่ผิดปกติ (ทั้งนี้ถามว่าผมชักรู้ได้อย่างไร - ผมได้รวบรวมเหตุการณ์จากทุกคนที่อยู่วันนั้นมาครับ ) #ประเด็นสำคัญที่สุดจากตอนนี้ คือ (ตอนปัจจุบันนี้เอง) หลังจากผ่านเหตุการณ์มา ผมก็กลัวมากๆและเซฟตัวเอง กินน้ำน้อยลงมากแต่ก็ยังกินนะครับ ต่อมาผมก็ยังมีอาการแสบตามในผิวหนัง แสบในสมอง บางทีก็เจ็บปวดจี๊ดมากจนทนไม่ไหว รู้สึกได้เลยว่าตัวเองแปลกๆไปกว่าเดิม เบลอๆเอ๋อๆขึ้น คิดอะไรก็ไม่ออกเหมือนแต่ก่อน บางทีลืมว่าตัวเองทำอะไรอยู่ ผมก็สู้กับมันมาตลอด ตอนนี้ยังไม่หายครับ พอขี่รถบางทีจะวูบบนรถเลย หูดับไม่ได้ยิน และสมองเบลอลง ภาพเริ่มเล็กลง รู้สึกถึงความร้อนในตัว ใจเริ่มกระสับกระส่ายแบบแย่มากแล้ว ผมตัดสินใจปาดจากเลนส์อื่นมาซ้ายสุด เพราะอีกเสี้ยววิผมรู้ว่าจะตัวเองจะช็อคไปแล้ว ทุกวันนี้คือ ทำอะไรก็กลัวไปหมด ชีวิตประจำวันก็แย่ไปเลย พยายามคิดว่าไม่มีอะไรหายแล้ว แต่มันก็มาเสมอ และตอนมาคือไม่ไหวมากจริงๆบางทีจอดรถ3ชม รอหาย บางทีเดินๆอยู่แย่จนเพี้ยนจะวูบ ผมก็เลยต้องรีบวิ่งให้ถึงบ้านและถึงกับโดดขึ้นที่นอนเอาหัวหลงหมอน หลับตาลง อาการเจ็บ,แสบตามในสมอง หรือ ในตัว ก็ยังไม่หายไปเลย ชีวิตไม่เป็นสุขเอามากๆแล้ว ตอนนี้ ทำไมผมถึงไม่หาย ทั้งที่แทบจะไม่ได้กินแล้ว 
ช่วยบอกทีครับ สาเหตุเกิดจากอะไรได้บ้าง ผมจะสู้กับมันได้ยังไง ต้องแก้จุดไหนอย่างไร แย่มากจริงๆสงสารคนรอบข้าง
#หมอได้บอกไว้ว่าสมองผมขาดออกซิเจนด้วยนะครับ ถ้าเป็นอีกครั้งก็ขาดออกซิเจนอีก อาจเสี่ยงเสียชีวิตได้เลย ช่วยทีครับกลัวมาก